dinsdag in week 23 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen 2, 6-15
In onze moderne wereld is het gevaar niet denkbeeldig dat wij ons laten beïnvloeden door bedrieglijke meningen. Zij kunnen verklaard worden in hun kader. Als christenen hebben wij echter aanvaard te leven volgens de normen van Christus, zoals Hij nu leeft, als bron en centrum van het heelal.
Broeders en zusters,
Leef in eenheid met Christus Jezus, nu u Hem als uw Heer aanvaard hebt. Blijf in Hem geworteld en gegrondvest, houd vast aan het geloof dat u geleerd is en wees vervuld van dankbaarheid. Wees op uw hoede en laat u niet meeslepen door holle en misleidende theorieën die op menselijke tradities zijn gebaseerd en zich richten op de machten van de wereld en niet op Christus.
Want in Hem is heel de goddelijke volheid lichamelijk aanwezig, en in uw eenheid met Hem, het hoofd van alle machten en krachten, bent u van die volheid vervuld.
In Hem bent u ook besneden, niet door mensenhanden, maar met de besnijdenis van Christus, door alles wat aards in u is af te leggen. Toen u gedoopt werd bent u immers met Hem begraven, en met Hem bent u ook tot leven gewekt, doordat u gelooft in de kracht van de God die Hem uit de dood heeft opgewekt. U was dood door uw zonden en door uw onbesneden staat, maar God heeft u samen met Christus levend gemaakt toen Hij ons al onze zonden kwijtschold. Hij heeft het document met voorschriften waarin wij werden aangeklaagd, nietig verklaard en het weggedaan door het aan het kruis te nagelen.
Hij heeft zich ontdaan van de machten en krachten, Hij heeft hen openlijk te schande gemaakt en in Christus over hen getriomfeerd.
Psalm 145, 1 + 2 + 8 + 9 + 10 + 11
Refr.: De Heer is genadig en liefdevol.
U, mijn God en koning, wil ik roemen,
uw Naam prijzen tot in eeuwigheid.
Elke dag opnieuw wil ik U prijzen,
uw Naam loven tot in eeuwigheid.
Genadig en liefdevol is de Heer,
Hij blijft geduldig en groot is zijn trouw.
Goed is de Heer voor alles en allen,
Hij ontfermt zich over heel zijn schepping.
Laten al uw schepselen U loven, Heer,
en uw getrouwen U prijzen.
Laten zij getuigen van de luister van uw koningschap,
spreken over uw machtige werken.
Vers voor het evangelie (Ps 119, 135)
Alleluia.
Laat het licht van uw gelaat over mij schijnen,
onderwijs uw dienaar in uw wetten.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 6, 12-19
Jezus trekt zich terug in gebed met zijn Vader, vooraleer zijn twaalf apostelen te kiezen. Om zijn boodschap te verkondigen zendt Hij hen pas uit nadat Hij eerst voorleefde hoe ze dit moesten doen.
Op een dag trok Jezus zich terug op de berg om tot God te bidden, en Hij bracht de hele nacht door in gebed. Toen de dag aanbrak, riep Hij zijn leerlingen bij zich en koos twaalf van hen uit, die Hij apostelen noemde: Simon, aan wie Hij de naam Petrus gaf, diens broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartolomeüs, Matteüs en Tomas, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon, bijgenaamd de Zeloot, Judas, de zoon van Jakobus, en Judas Iskariot, die een verrader werd.
Toen Hij met hen de berg was afgedaald, bleef Hij staan op een plaats waar het vlak was. Daar had een groot aantal van zijn leerlingen zich verzameld, evenals een menigte mensen uit heel Judea en Jeruzalem en uit de kuststreek van Tyrus en Sidon. Ze waren gekomen om naar Hem te luisteren en zich van hun ziekten te laten genezen; ook degenen die gekweld werden door onreine geesten werden genezen. De hele menigte probeerde Hem aan te raken omdat er kracht van Hem uitging en Hij iedereen genas.
Van Woord naar leven
BEGRAVEN WORDEN MET HEM, VERRIJZEN MET HEM
(Kol 2, 6-15)
Beste lezers, wat een warm pleidooi houdt Paulus in deze brief. Zijn zorg drukt hij met kracht en verve uit. Hij kan vanuit de gevangenis te Rome niets anders doen dan bidden en een bewogen brief schrijven, in het vertrouwen dat hij gehoord en verstaan wordt.
De kern van hetgeen hij zeggen wil heeft met het verlossingswerk van Jezus te maken.
Als dwalenden in Kolosse dan al mochten beweren dat de figuur van Christus niet zo belangrijk is, en dat er andere krachten en machten zijn waarop we ons beter kunnen richten, dan moet men dat niet geloven, want het is een afwijking van de weg die we door Jezus hebben leren kennen.
Paulus herinnert de mensen eraan dat Jezus, na zijn sterven, uit het graf is opgestaan. En dat wij, toen we gedoopt werden, er ook met Hem uit zijn opgestaan. Dus als het ware nu al mogen delen in hetgeen Hij doorleefd heeft. Wij mogen deelhebben aan hetzelfde geheim.
In de loop van ons leven gaat dit geheim werken bij de vormen waarin het leven zich presenteert. Wij mogen groeien in het beleven ervan, zoals we ook lichamelijk groeien naar een volwassen maat. De moeilijkheden die we in ons leven meemaken, zijn uitnodigingen tot een toegroeien naar de volle maat van het toebehoren aan Christus.
Als volgelingen van Jezus gaat het met ons op dezelfde wijze als met Hem. Ook het lijden zal ons niet vreemd zijn. Het lijden is een doortocht geweest voor Jezus en zal dat ook voor ons zijn. Al gaande kunnen we leren om te onderscheiden wat levenwekkend is en wat bij ‘de dood’ hoort.
Paulus haalt in deze brief het joodse begrip van de besnijdenis aan. Wij zijn niet door mensenhanden besneden, zo zegt hij, maar door Christus zelf en hebben zo al wat aards is, afgelegd.
Daarmee wordt echter zeker niet bedoeld dat we niet van die mooie aarde zouden mogen houden. Integendeel, we mogen er volop van genieten. Bedoeld is: afzien van de neigingen en daden die ons naar ‘beneden’ trekken, ver bij Hem vandaan. Jezus genoot vast ook van de aarde. Hoe vaak gebruikte hij geen beelden uit de natuur om iets uit te leggen.
In principe zijn we, in de Doop, al levend gemaakt door het kruis en de doortocht naar de verrijzenis van onze Verlosser. Bij voorbaat al.
Wat is voor jou begraven worden met Hem? En wat doet het je dat je met Hem mag verrijzen? Wat is Zijn aandeel, en wat is het jouwe?
Laten we bidden
Goede Vader,
U hebt uw Zoon gegeven
om ons bij U te brengen.
Uit onszelf zijn wij ook meerdere keren
de weg wat kwijt geraakt.
Wij danken U omdat U ons telkens weer
terug leidt naar U, door Jezus,
uw Zoon en onze Broeder
die door de weg van het lijden
ons mee heeft genomen
naar het licht van de verrijzenis.
Amen
Beste mensen, mogen wij altijd verbonden blijven met de ene Heer, die alles in allen wil zijn voor ieder van jullie, ja voor alle mensen!
Ricky Rieter
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
H. Naam van Maria
Op 12 september gedenkt de Kerk de Heilige Naam van Maria. De feestdag werd in 1684 ingesteld door paus Innocentius XI, ter herinnering aan het Beleg van Wenen, waarbij op 12 september van het jaar daarvoor de Ottomaanse grootvizier Kara Mustafa werd verslagen door een katholieke coalitie onder leiding van de Poolse koning Jan Sobieski.
Achtergrond
De gewoonte om de Naam van Maria te vereren, ontstond aan het begin van de zestiende eeuw in Spanje. Daar werd een speciale gedachtenis voor Maria’s naam ingesteld op 15 september, of de eerste zondag in het octaaf van Maria Geboorte. In 1666 verkregen de Ongeschoeide Karmelieten in Spanje toestemming om vier keer per jaar de Heilige Naam van Maria te vereren.
Beleg van Wenen
In de zomer van 1683 stonden de Ottomanen voor de tweede keer − de eerste keer was in 1529 − voor de poorten van Wenen. De Ottomaanse troepen leken sterk te staan tegen de verzwakte Oostenrijkse legers, totdat de Poolse koning Jan Sobieski op het toneel verscheen. Hij voerde een legermacht aan van troepen uit verschillende katholieke landen. Deze legermacht wist op 12 september de Ottomaanse legers te verslaan. De slag leidde onder meer tot de oprichting van de Heilige Alliantie, die zich ten doel stelde de Ottomanen verder terug te dringen.
Innocentius XI
Paus Innocentius XI plaatste ter nagedachtenis aan de gewonnen slag het feest van de H. Naam van Maria op de Romeinse kalender. Aanvankelijk werd het gevierd op de eerste zondag in het octaaf van Maria Geboorte (8 september). Paus Pius X stelde de dag later vast op 12 september, de dag waarop de Weense slag door katholieke troepen werd gewonnen.
Geschrapt
In 1970 werd het feest van de Romeinse liturgiekalender geschrapt omdat twee Maria-feesten in de eerste helft van september te veel van het goede werd geacht. In het Duitstalige gebied werd het feest echter gehandhaafd. En de congregatie van de Maristen viert het nog als hoogfeest. Sinds 2002 heeft ‘Heilige Naam van Maria’ op de algemene kalender de status van facultatieve gedachtenis.
Stefansdom
Vanaf 1958 vond in Wenen de viering van Maria’s Naam plaats op het stadhuis. In 2011 werd de viering verplaatst naar de Sint-Stefanskathedraal. Ze wordt georganiseerd door de Rosenkranz-Sühnekreuzzug-Gebetsgemeinschaft, een vroom gezelschap dat in 1947 werd opgericht door franciscaner pater Petrus Pavlicek (1902-1982). Tegenwoordig wordt deze viering gehouden op de zaterdag en zondag die het dichtst staan bij 12 september. Ze bestaat uit het rozenkransgebed, twee pontificale hoogmissen en een processie door de binnenstad van Wenen met het beeld van Onze Lieve Vrouw van Fátima.
Betekenis van ‘Maria’
De naam Maria is de gelatiniseerde vorm van het Hebreeuws Mirjam, de naam van de zus van Mozes en Aäron (Numeri 26,59). Volgens het Meertens Instituut bestaan er bestaan ruim zestig verklaringen voor de naam. Dat wijst erop dat de oorspronkelijke betekenis niet meer te achterhalen is. De meest gebruikelijke verklaring is ‘bitterheid’. Een van de oorzaken van de onzekerheid over de naamsverklaring is de oorspronkelijk schrijfwijze van het woord, namelijk zonder de klinkers. De Septuaginta maakte er Μαριαμ (Mariam) van, de gebruikelijke Griekse vorm. In de Vulgaat, de Latijnse Bijbelvertaling van Hieronymus, werd deze vorm waarschijnlijk als een accusativus opgevat, zodat als nominativus Maria werd gebruikt. In de middeleeuwen werd deze vorm vaak geassocieerd met Latijnse mare (= ‘zee’), vandaar Maria’s titel Stella Maris (‘sterre der zee’) en dergelijke bijnamen.
Bron: KRO-NCRV
Van Woord naar leven
BEGRAVEN WORDEN MET HEM, VERRIJZEN MET HEM
(Kol 2, 6-15)
Beste lezers, wat een warm pleidooi houdt Paulus in deze brief. Zijn zorg drukt hij met kracht en verve uit. Hij kan vanuit de gevangenis te Rome niets anders doen dan bidden en een bewogen brief schrijven, in het vertrouwen dat hij gehoord en verstaan wordt.
De kern van hetgeen hij zeggen wil heeft met het verlossingswerk van Jezus te maken.
Als dwalenden in Kolosse dan al mochten beweren dat de figuur van Christus niet zo belangrijk is, en dat er andere krachten en machten zijn waarop we ons beter kunnen richten, dan moet men dat niet geloven, want het is een afwijking van de weg die we door Jezus hebben leren kennen.
Paulus herinnert de mensen eraan dat Jezus, na zijn sterven, uit het graf is opgestaan. En dat wij, toen we gedoopt werden, er ook met Hem uit zijn opgestaan. Dus als het ware nu al mogen delen in hetgeen Hij doorleefd heeft. Wij mogen deelhebben aan hetzelfde geheim.
In de loop van ons leven gaat dit geheim werken bij de vormen waarin het leven zich presenteert. Wij mogen groeien in het beleven ervan, zoals we ook lichamelijk groeien naar een volwassen maat. De moeilijkheden die we in ons leven meemaken, zijn uitnodigingen tot een toegroeien naar de volle maat van het toebehoren aan Christus.
Als volgelingen van Jezus gaat het met ons op dezelfde wijze als met Hem. Ook het lijden zal ons niet vreemd zijn. Het lijden is een doortocht geweest voor Jezus en zal dat ook voor ons zijn. Al gaande kunnen we leren om te onderscheiden wat levenwekkend is en wat bij ‘de dood’ hoort.
Paulus haalt in deze brief het joodse begrip van de besnijdenis aan. Wij zijn niet door mensenhanden besneden, zo zegt hij, maar door Christus zelf en hebben zo al wat aards is, afgelegd.
Daarmee wordt echter zeker niet bedoeld dat we niet van die mooie aarde zouden mogen houden. Integendeel, we mogen er volop van genieten. Bedoeld is: afzien van de neigingen en daden die ons naar ‘beneden’ trekken, ver bij Hem vandaan. Jezus genoot vast ook van de aarde. Hoe vaak gebruikte hij geen beelden uit de natuur om iets uit te leggen.
In principe zijn we, in de Doop, al levend gemaakt door het kruis en de doortocht naar de verrijzenis van onze Verlosser. Bij voorbaat al.
Wat is voor jou begraven worden met Hem? En wat doet het je dat je met Hem mag verrijzen? Wat is Zijn aandeel, en wat is het jouwe?
Laten we bidden
Goede Vader,
U hebt uw Zoon gegeven
om ons bij U te brengen.
Uit onszelf zijn wij ook meerdere keren
de weg wat kwijt geraakt.
Wij danken U omdat U ons telkens weer
terug leidt naar U, door Jezus,
uw Zoon en onze Broeder
die door de weg van het lijden
ons mee heeft genomen
naar het licht van de verrijzenis.
Amen
Beste mensen, mogen wij altijd verbonden blijven met de ene Heer, die alles in allen wil zijn voor ieder van jullie, ja voor alle mensen!
Ricky Rieter
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.