Boodschap van paus Franciscus bij de 62e Roepingzondag

Naar aanleiding van de 62e Wereldgebedsdag voor Roepingen (11 mei 2025) schreef paus Franciscus vanuit het ziekenhuis Policlinico Gemelli – waar hij nog steeds herstellende is – onderstaande boodschap. Hij benadrukt de waarde van elke roeping als geschenk van hoop en spoort jongeren aan hun leven gul te schenken als “pelgrims van Gods hoop”. Daarnaast roept hij kerkelijke begeleiders op om jongeren geduldig en aandachtig te ondersteunen op hun roepingsweg.

Beste broeders en zusters,

Op deze 62e Wereldgebedsdag voor Roepingen nodig ik jullie met vreugde en bemoediging uit om pelgrims van hoop te zijn, en je leven met gulheid te schenken.

Een roeping is een kostbare gave die God in het hart zaait: een oproep om jezelf te overstijgen en een weg van liefde en dienstbaarheid te gaan. Iedere roeping binnen de Kerk – of ze nu leken betreft, het gewijde ambt of het religieuze leven – is een teken van de hoop die God koestert voor de wereld en voor ieder van zijn kinderen.

Veel jonge mensen voelen zich in deze tijd onzeker over hun toekomst. Ze ervaren vaak onduidelijkheid over werkmogelijkheden, of dieper nog: een identiteitscrisis die raakt aan zingeving en waarden, en die door digitale verwarring alleen maar versterkt wordt. De onrechtvaardigheid jegens zwakkeren en armen, de onverschilligheid van egoïstische welvaart en het geweld van oorlog bedreigen de goede levensplannen die ze koesteren. Toch laat de Heer, die het hart van de mens kent, hen niet in onzekerheid achter. Integendeel, Hij wil bij ieder mens het bewustzijn wakker maken dat hij geliefd, geroepen en gezonden is als een pelgrim van hoop.

Daarom hebben wij als volwassen leden van de Kerk, en vooral wij pastores, de taak om de roepingsweg van nieuwe generaties te verwelkomen, te onderscheiden en te begeleiden. En jullie, jonge mensen, zijn geroepen om hoofdrolspelers te zijn – of beter nog, medespelers met de Heilige Geest, die in jullie het verlangen opwekt om van je leven een liefdesgave te maken.

De weg van jouw roeping volgen

Geliefde jongeren, “jullie leven is geen tussentijd. Jullie zijn het nu van God” (Christus vivit). Besef goed dat het geschenk van het leven vraagt om een gul en trouw antwoord. Kijk naar jonge heiligen en zaligen die met vreugde op Gods roepstem hebben geantwoord: Sint Rosa van Lima, Sint Dominicus Savio, Sint Theresia van het Kind Jezus, Sint Gabriël van Onze-Lieve-Vrouw van Smarten, de binnenkort heilig verklaarde zaligen Carlo Acutis en Pier Giorgio Frassati, en vele anderen. Zij beleefden hun roeping als een weg naar volmaakt geluk, in relatie met de levende Jezus. Als wij naar zijn woord luisteren, gaat ons hart branden (vgl. Lc 24, 32) en voelen we de wens om ons leven aan God toe te wijden. Zo ontdekken we hoe we Gods liefde, die Hij ons eerst gegeven heeft, kunnen beantwoorden.

Elke authentieke roeping doet diep in het hart een antwoord opbloeien als een innerlijke drang tot liefde en dienstbaarheid, als een bron van hoop en liefde. Roeping en hoop zijn nauw verbonden in Gods plan voor het geluk van iedere man en vrouw, allemaal persoonlijk geroepen om hun leven te geven voor anderen (vgl. Evangelii gaudium, 268). Veel jongeren zoeken naar de weg die God voor hen heeft: sommigen ontdekken – vaak met verwondering – hun roeping tot het priesterschap of religieuze leven; anderen ervaren de schoonheid van de roeping tot huwelijk en gezinsleven, of voelen zich geroepen om zich voor het algemeen welzijn in te zetten en hun geloof te getuigen bij collega’s en vrienden.

Elke roeping wordt gedragen door hoop, die zich uit in vertrouwen op Gods voorzienigheid. Want christelijke hoop is meer dan menselijk optimisme: het is een zekerheid, geworteld in het geloof in God, die handelt in ieders levensgeschiedenis. Een roeping groeit door dagelijkse trouw aan het evangelie, in gebed, in onderscheidingsvermogen en dienstbaarheid.

Geliefde jongeren, de hoop op God stelt nooit teleur, omdat Hij elke stap leidt van hen die op Hem vertrouwen. De wereld heeft jonge mensen nodig die pelgrims van hoop durven zijn, die moedig hun leven aan Christus wijden en met vreugde zijn leerling en missionaris willen zijn.

Je roeping onderscheiden en volgen

De ontdekking van je roeping gebeurt door een weg van onderscheiding. Dit proces verloopt nooit alleen, maar altijd binnen en samen met de christelijke gemeenschap.

Beste jongeren, de wereld spoort jullie aan tot haastige keuzes en vult je dagen met rumoer, waardoor stilte – openheid voor God, die spreekt in het hart – moeilijk te ervaren is. Heb de moed om stil te staan, naar binnen te luisteren en God te vragen wat Hij voor jou droomt. Het gebed in stilte is essentieel om Gods roepstem in je eigen leven te herkennen en er bewust en vrij op te antwoorden.

Het zal je helpen te begrijpen dat we allemaal pelgrims van hoop zijn, wanneer we ons leven schenken aan mensen die zich aan de materiële en existentiële rand van de samenleving bevinden. Wie naar Gods roeping luistert, kan niet onverschillig blijven voor de roep van broeders en zusters die zich uitgesloten, gekwetst en verlaten voelen. Elke roeping opent naar een missie om Christus’ aanwezigheid te zijn waar het meest behoefte is aan licht en troost. Vooral leken zijn geroepen om “zout, licht en gist” van Gods Rijk te zijn door sociale en professionele betrokkenheid.

De roepingsweg begeleiden

In dit licht moedig ik alle pastors aan, vooral geestelijke begeleiders, om jongeren met hoopvol geduld en vertrouwen volgens Gods pedagogie te begeleiden. Het vraagt van hen dat ze goed kunnen luisteren, respectvol kunnen ontvangen, betrouwbaar zijn en wijs leiding geven, terwijl ze de tekenen van God in het leven van de jongeren herkennen.

Ik roep op tot bijzondere zorg voor de christelijke roeping op alle gebieden van leven en werk, en stimuleer dat jongeren geestelijk openstaan voor Gods stem. Daarom is het belangrijk dat educatieve en pastorale programma’s passende ruimte maken voor roepingsbegeleiding.

De Kerk heeft herders, religieuzen, missionarissen en echtparen nodig die vol vertrouwen en hoop “ja” zeggen tegen de Heer. Een roeping blijft nooit verborgen in het hart, maar groeit en versterkt zich binnen een gemeenschap die gelooft, liefheeft en hoopt. Omdat niemand alleen Gods roepstem kan beantwoorden, hebben we allen gebed en steun nodig van elkaar als broeders en zusters.

Geliefden, de Kerk is levendig en vruchtbaar wanneer zij nieuwe roepingen voortbrengt. De wereld zoekt – vaak zonder het te beseffen – getuigen van hoop die met hun leven verkondigen dat Christus volgen een bron van vreugde is. Laten we niet moe worden om de Heer te vragen om arbeiders te roepen voor zijn oogst.

Beste jongeren, ik vertrouw jullie navolging van de Heer toe aan Maria, Moeder van de Kerk en van de roepingen. Wandel altijd als pelgrims van hoop op de weg van het evangelie. Ik zegen jullie van harte en vraag jullie om voor mij te bidden.

Rome, Policlinico Gemelli, 19 maart 2025

Bron: Vatican-news