Lezingen van de dag – vrijdag 4 maart 2016
VRIJDAG IN WEEK 3 VAN DE VASTENTIJD
Uit het boek Hosea 14, 2-10
God is opnieuw bereid zijn liefde te schenken, maar daartoe moet Israël schuld bekennen. Oprechtheid van hart is meer waard dan offerdieren. Tegen het maaksel van hun handen zullen zij nooit meer zeggen: U bent onze God. In dichterlijke bewoordingen en beelden schildert de profeet de tedere en bijna jaloerse liefde van God voor zijn volk.
Zo spreekt de Heer:
“Keer terug, Israël, naar de Heer, je God! Door je eigen wandaden ben je ten val gekomen.
Kom met woorden van berouw en keer terug naar de Heer. Zeg tegen Hem: ‘Vergeef ons al onze misdaden. Neem wat goed is van ons aan. Als offer brengen wij U oprechte woorden. Onze redding verwachten we niet langer van Assyrië, op paarden en strijdwagens zullen wij niet meer vertrouwen, wat we zelf gemaakt hebben niet meer onze god noemen. Immers, bij U vindt een wees ontferming!’
Ik genees hen van hun ontrouw, mijn hart gaat naar hen uit. Mijn toorn heb ik laten varen.
Ik zal voor Israël zijn als de dauw. Het zal bloeien als een lelie, wortelen als een ceder op de Libanon; zijn jonge loten zullen uitlopen. Het zal als een prachtige olijfboom pronken en geuren als de ceders op de Libanon.
Dan is het weer goed toeven in zijn schaduw, er wordt weer koren verbouwd.
Het zal bloeien als een wijnstok, befaamd zijn als de wijn van de Libanon.
Dan zegt Efraïm: ‘Wat heb ik nog met afgoden te maken? Ik wil zijn liefde beantwoorden, mijn oog op hem richten. Dan ben ik als een cipres, altijd groen; het zijn uw vruchten die ik draag.’
Wie inzicht heeft doorgrondt deze woorden, wie wijs is neemt ze ter harte. Want de wegen van de Heer zijn recht: wie rechtvaardig is verlaat ze niet, maar wie zich verzet komt ten val.
Psalm 81, 9 + 10 + 11 + 14 + 17
Refr.: Ik ben de Heer, je God.
Hoor, mijn volk, Ik moet je vermanen, 
Israël, luister naar mij.
Laat geen andere god bij je toe,
buig je niet voor een vreemde god.
Ik ben de Heer, je God,
die je wegleidde uit Egypte.
Open wijd je mond, Ik zal hem vullen.
Ach, wilde mijn volk maar horen,
wilde Israël mijn wegen maar volgen.
Israël zou Ik voeden met de edelste tarwe.
Ja, jou zou Ik spijzigen met honing uit de rots.
Uit het evangelie volgens Marcus 12, 28b-34
Wat is er wezenlijk voor het christelijk leven? Jezus herinnert ons er aan: de liefde! De christen volgt een dubbel gebod van liefde tot God en tot de naaste. Maar dit vormt slechts één liefde om tot het koninkrijk van God te naderen.
Een schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’
Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.’
De schriftgeleerde zei tegen Hem: ‘Inderdaad, meester, wat U zegt is waar: Hij alleen is God en er is geen andere God dan Hij, en Hem liefhebben met heel ons hart en met heel ons inzicht en met heel onze kracht, en onze naaste liefhebben als onszelf betekent veel meer dan alle brandoffers en andere offers.’
Jezus vond dat hij verstandig had geantwoord en zei tegen hem: ‘U bent niet ver van het koninkrijk van God.’
En niemand durfde Hem nog een vraag te stellen.
Van Woord naar leven
Een schriftgeleerde legde Jezus de volgende vraag voor: 'Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?' Jezus antwoordde: 'Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.” Het op een na belangrijkste is dit: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Er zijn geen geboden belangrijker dan deze.'Twee geboden die eigenlijk één gebod zijn. En toch horen we een zekere hiërarchie. Het eerste is 'bemin God', het tweede 'bemin je naaste'. Ze zijn één, en toch is het goed het ene vanuit het andere te beleven. Wie zijn naaste bemint vanuit het feit dat hij God bemint, weet waarom hij zijn naaste bemint, en vooral van waaruit hij zijn naaste bemint, namelijk vanuit het beminnen van God. Wie God bemint draagt de liefde van de Geest in zich (want de Geest doet God beminnen), en kan dus vanuit deze zelfde Geest ook de naaste beminnen. Eigenlijk bemin je dan je naaste vanuit God die je doet beminnen in zijn Geest.De meerwaarde van deze vorm van liefhebben zit in het feit dat je beminnen vol van genade zal zijn, omdat je niet bemint vanuit jezelf los van God, maar vanuit God in jezelf.En ook niet onbelangrijk: je beminnen krijgt een eeuwigheidswaarde.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.Laten wij bidden
Heer,
geef dat wij uw gebod van liefde mogen beminnen met heel ons zijn: met onze ziel, met ons hart, met ons verstand, met al onze krachten. Opdat Gij vlees en bloed moogt worden in ons leven van elke dag.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Anna van Jezus († 1621)
Anna van Jesus (familienaam de Lobera) ocd, Brussel, België; kloosterlinge.Zij werd op 25 november 1545 in de Spaanse plaats Medina del Campo uit adellijke ouders geboren. Tot haar zevende jaar was zij doofstom. Uit dankbaarheid voor haar genezing legde zij op tienjarige leeftijd een gelofte van devotie af, dat zij zich haar hele leven als maagd aan de Heer zou toewijden. Op 24-jarige leeftijd begaf zij zich naar Avila om zich aan te sluiten bij de grote Teresa († 1582; feest 15 oktober), die op dat moment de Carmelkloosters van Spanje aan het hervormen was: daaruit zou groeien de orde van de ongeschoeide karmelieten. In 1571 legde zij haar eeuwige professie af. Teresa zei van haar, dat zij de capaciteiten had om een heel keizerrijk te besturen. Zo kreeg Zuster Anna van Jesus de opdracht overal waar het maar mogelijk was nieuwe Carmelkloosters te stichten. Na een aantal nieuwe vestigingen in Spanje tot stand gebracht te hebben, werd zij met hetzelfde doel uitgezonden naar Frankrijk en de Nederlanden. In Frankrijk stichtte zij achtereenvolgens de Carmels van Parijs, Pontoise en Dijon. Vanuit die vestigingen kwam het ene na het andere Carmelklooster van de grond: tegen het eind van de 17e eeuw waren er al twee-en-zestig.In de Nederlanden stond zij aan de basis van de Carmelkloosters in Brussel (25 januari 1607), Leuven (4 november 1607) en Bergen (Mons: 7 februari 1608). Uit de snelle opeenvolgingen van deze nieuwe vestigingen kunnen we proeven van welk een kaliber deze vrouw moet zijn geweest. Zij was bezield met het heilige vuur van de Contra-Reformatie en wist katholieken te vervullen van trots en geestdrift om zich met hart en ziel aan hun geloof te wijden.In Brussel kregen de zusters een stuk grond toegewezen door de aartshertogin; daaruit groeide de zogeheten 'koninklijke' Carmel van Parc vlakbij de Naamse Poort. De kapel werd voltooid in 1614 en geldt nog steeds als een van de mooiste kerken van de stad. Intussen stroomden de kandidates toe. Vanuit Brussel werden niet alleen Leuven en Bergen gesticht, maar vervolgens ook Antwerpen (6 november 1612), Doornik (26 oktober 1614) en Mechelen (30 oktober 1616).Deze vestigingen heeft Zuster Anna van Jesus nog tijdens haar leven zien ontstaan. Zij stierf in het door haar gestichte moederklooster te Brussel op 4 maart 1621.Na haar dood zette de vernieuwingsbeweging van de Carmel in België zich krachtig voort. Er verrezen nog Carmelkloosters in Gent (22 september 1622), Ieper (12 oktober 1623), Brugge (7 maart 1626), Luik (29 juli 1627), Aalst (1632), Lier en Vilvoorde (beide in 1648), Kortrijk (27 maart 1649), Dendermonde (1 januari 1652), Namen (23 januari 1673) en Hoogstraten (1678).Laten wij bidden
geef dat wij uw gebod van liefde mogen beminnen met heel ons zijn: met onze ziel, met ons hart, met ons verstand, met al onze krachten. Opdat Gij vlees en bloed moogt worden in ons leven van elke dag.
Amen.