maandag in week 7 door het jaar
De wijsheid van God, die van oudsher aanwezig is, openbaart zich niet alleen in de schoonheid van de schepping, maar vraagt ook om ons engagement in zorg voor alles wat leeft. Jezus laat in het evangelie zien hoe deze zorg concreet wordt: Hij buigt zich over de lijdende mens, geneest de jongen en geeft hem een nieuw leven. Dit is de kern van ware wijsheid: niet alleen zien, maar ook handelen, niet alleen bewonderen, maar ook beschermen. Zoals God de schepping met liefde heeft gevormd, zo worden wij geroepen om zorg te dragen voor de aarde en voor elkaar, met een hart dat openstaat voor wat kwetsbaar is. Laten wij in dankbaarheid antwoorden op deze roeping en in ons dagelijks leven de liefde en wijsheid van God weerspiegelen.
Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach 1, 1-10
Wijsheid komt van God en overstijgt tijd en ruimte; zij is vóór alles geschapen en geworteld in zijn woord en geboden. Hij schenkt haar aan wie Hem liefheeft, waardoor zij inzicht en begrip verkrijgen.
Alle wijsheid komt van de Heer en is bij Hem tot in eeuwigheid.
De zandkorrels bij de zee, de druppels van de regen en de dagen van de eeuwigheid, wie kan ze tellen? De hoogte van de hemel, de breedte van de aarde, de oervloed en de wijsheid, wie kan ze meten?
De wijsheid is vóór alles geschapen, inzicht en begrip bestonden al voor de tijd begon.
De bron van de wijsheid is het woord van God in de hoogste hemel, haar wegen zijn de eeuwige geboden.
De wortel van de wijsheid, voor wie werd hij blootgelegd, haar diep doordachte daden, wie kent ze?
De kennis van de wijsheid, aan wie werd ze geopenbaard, haar schat aan ervaring, wie heeft die ontdekt?
Slechts één is wijs en ontzagwekkend: Hij die zit op zijn troon.
De Heer zelf heeft de wijsheid geschapen, Hij heeft haar gezien en uitgemeten, haar over heel zijn schepping uitgestort. Al wat leeft heeft Hij in haar laten delen, en Hij schenkt haar aan wie Hem liefheeft.
De liefde voor de Heer is eerbiedwaardige wijsheid, degenen aan wie Hij zich kenbaar maakt, delen erin zodat ze Hem kunnen zien.
Tussenzang: Psalm 93, 1-2 + 5
Refr.: De Heer is koning, met hoogheid is Hij bekleed.
De Heer is koning, met hoogheid is Hij bekleed,
de Heer is met macht bekleed en omgord.
Vast staat de wereld, zij wankelt niet,
en vast staat van oudsher uw troon.
U bent van alle eeuwigheden,
Uw uitspraken zijn betrouwbaar.
Heiligheid is van uw huis het sieraad,
Heer, tot in lengte van dagen.
Vers voor het evangelie (Ps 119, 105)
Alleluia.
Uw woord is een lamp voor mijn voet,
een licht op mijn pad.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 9, 14-29
Jezus treft een menigte die discussieert over een bezeten jongen die zijn leerlingen niet konden genezen. Hij toont dat geloof alles mogelijk maakt, drijft de boze geest uit en leert zijn leerlingen dat dit soort genezing alleen door gebed kan plaatsvinden.
Toen Jezus na de gedaanteverandering terugkwam bij de andere leerlingen, zag Hij een grote menigte om hen heen staan. Er waren ook schriftgeleerden bij, die met hen aan het discussiëren waren. De mensen waren verbaasd toen ze Hem zagen, en liepen meteen naar Hem toe om Hem te begroeten.
Hij vroeg hun: ‘Waarover zijn jullie met hen aan het discussiëren?’
Iemand uit de menigte antwoordde: ‘Meester, ik heb mijn zoon naar U gebracht omdat hij door een geest bezeten is en niet kan praten; steeds wanneer de geest hem overweldigt, gooit die hem op de grond, en dan komt het schuim hem op de mond te staan, hij knarst met zijn tanden en wordt helemaal stijf. Ik zei tegen uw leerlingen dat ze hem moesten uitdrijven, maar dat konden ze niet.’
Hij zei tegen hen: ‘Wat zijn jullie toch een ongelovig volk, hoe lang moet Ik nog bij jullie blijven? Hoe lang moet Ik jullie nog verdragen? Breng hem bij Me.’
Ze brachten de jongen bij Hem. Toen de geest Hem zag, deed hij de jongen meteen stuiptrekken, en met het schuim op de lippen viel hij op de grond en rolde heen en weer.
Jezus vroeg aan zijn vader: ‘Hoe lang heeft hij hier al last van?’
Hij antwoordde: ‘Al vanaf zijn vroegste jeugd, en hij heeft hem zelfs vaak in het vuur gegooid en in het water met de bedoeling hem te doden; maar als U iets kunt doen, heb dan medelijden met ons en help ons.’
Toen zei Jezus tegen hem: ‘Of Ik iets kan doen? Alles is mogelijk voor wie gelooft.’
Meteen riep de vader van het kind uit: ‘Ik geloof! Kom mijn ongeloof te hulp.’
Toen Jezus zag dat er een grote groep mensen toestroomde, sprak Hij de onreine geest streng toe en zei: ‘Geest die doof en stom maakt, Ik gebied je: ga uit hem weg en keer niet meer in hem terug.’
Onder geschreeuw en met hevige stuiptrekkingen ging hij uit hem weg; de jongen bleef voor dood achter, zodat de mensen zeiden dat hij was gestorven. Maar Jezus pakte hem bij de hand om hem overeind te helpen en hij stond op.
Hij ging een huis in, en toen ze weer alleen waren, vroegen zijn leerlingen Hem: ‘Waarom konden wij die geest niet uitdrijven?’
Hij antwoordde: ‘Dit soort kan alleen door gebed worden uitgedreven.’
Van Woord naar leven
EEN LIED VAN WIJSHEID EN ZORG
“Alle wijsheid komt van de Heer…” zo begint het boek Wijsheid van Jezus Sirach. Een diepe waarheid! Deze wijsheid openbaart zich onder andere in de pracht van de schepping. Wanneer wij die schepping aanschouwen – bijzonder nu, aan het begin van de lente, waar de natuur ontwaakt, waar de eerste knoppen zich openen en het licht van de zon weer warmer aanvoelt – zien we iets van die wijsheid. Alles draagt het teken van Gods hand: de seizoenen die komen en gaan, het water dat de aarde voedt, het leven dat zich telkens opnieuw aandient. De schepping is niet slechts een toevallig decor, maar een gave, een kostbaar geschenk.
Daar kun je toch alleen maar dankbaar om zijn? Wie de schoonheid en de wijsheid van God herkent in de schepping, zal zich van binnenuit uitgenodigd voelen tot dankbaarheid, tot lofzang. In elk stukje schoonheid, in elke ademtocht, in elk moment van liefde schuilt een reden om God te danken. Wij zijn niet de eigenaars van de schepping, ook niet van ons leven. Wij zijn de ontvangers van een onmetelijke genade. “Dank U, Heer, voor het licht van de zon, voor het zachte ruisen van de bomen, voor de mensen om mij heen, voor het wonder van liefde, voor het leven dat U ons gegeven hebt.”
Iemand die dankbaar is, zal behoeden wat hij of zij als gekregen ervaart. Wie leeft in het besef dat het leven puur gave is, zal dat leven ook beschermen. Paus Franciscus heeft er ons al vaak op gewezen dat deze wereld “ons gemeenschappelijk huis” is, dat we ontvangen hebben. Het is geen bezit dat we mogen uitputten, maar een thuis dat we delen, met elkaar en met de generaties die na ons komen. Een huis waar we met eerbied mee om moeten gaan, zodat het niet wordt beschadigd door onverschilligheid en uitbuiting. Het is goed dat we wereldwijd dat gesprek gaande houden, in het licht van het besef dat het leven heilig is.
Het vertrekpunt van zorg is het broze in de wereld, het kwetsbare in bevolkingsgroepen en heel concreet in de zorgvragen van mensen. In een volk dat vrede zoekt, in landen die door droogte en uitbuiting lijden onder hongersnood en sterfte, maar tevens ook in een pasgeboren kind of een zieke die afhankelijk wordt van concrete zorg.
Paus Franciscus, die al jaren oproept tot zorg voor de schepping en voor elkaar, ondervindt dit laatste nu zelf aan den lijve. Hij, die ons zo vaak heeft opgeroepen om te zorgen voor de zwakken, ervaart nu zelf hoe het is om afhankelijk te zijn van de tederheid van anderen. Ook dit behoort tot de wijsheid: niet alleen zorgen, maar ook kunnen aanvaarden dat wijzelf soms zorg nodig hebben. Niemand is zo sterk dat hij nooit broos zal zijn, niemand zo zelfstandig dat hij nooit anderen nodig zal hebben.
Kortom, de schoonheid en de wijsheid van God, die zichtbaar is in het geschapene, vraagt een antwoord van ons. Door ons engagement om de aarde te beschermen, door ons in liefde te buigen over al wat kwetsbaar is – mensen, landen, natuur – geven wij iets terug van wat wij ontvangen hebben. Wie de aarde en haar mensen met liefde behandelt, laat zien dat hij God kent. Wie zich buigt over het zwakke en het beschermt, weerspiegelt de liefde van God voor de mensheid. Een heilige plicht!
Laten we bidden
Heer, Bron van alle wijsheid,
wij danken U voor het licht van de zon,
voor het ruisen van de bomen,
voor het leven dat ons gegeven is.
Leer ons om met een dankbaar hart te leven,
uw schepping te behoeden,
ons in liefde te buigen over wat en wie kwetsbaar is.
Geef ons de kracht om zorg te dragen voor elkaar,
zoals U met tederheid ook voor ons zorgt.
Moge ons leven een lofzang zijn
door ons engagement in zorg voor elkaar.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we zorg dragen voor al wat leeft.
Een toegewijde nieuwe week,
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe kun jij, in jouw dagelijks leven, bijdragen aan het behoeden van de schepping – misschien door eenvoudiger te leven, bewuster te kiezen en zorgzamer om te gaan met de natuur? En wie in jouw omgeving heeft nood aan een luisterend oor, een helpende hand, een gebaar van tederheid? Laat dankbaarheid overgaan in daden van zorg, zodat jouw leven een stukje van Gods wijsheid weerspiegelt.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Modestus van Trier († ca 480)
Modestus van Trier, Duitsland; bisschop
Hij staat te boek als de opvolger van Sint Miletus. De Saussaye geeft in zijn gallicaans martyrologium een uitvoerige lofrede op hem: ‘In de dagen van paus Gelasius († 496) bestuurde hij de kerk van Trier. Hij sierde haar met grote tekenen van heiligheid en wijsheid. Rijken spoorde hij aan tot vroom dienstbetoon; armen stond hij met raad en daad terzijde; afgedwaalde bracht hij op de rechte weg terug en maakte door zijn aanstekelijk voorbeeld iedereen enthousiast voor de studie van de Heilige Schrift.’
Deze wat plichtmatige en enigszins idyllische opsomming doet bepaald geen recht aan de omstandigheden onder welke Modestus volgens sommigen zijn ambt moest uitoefenen. Zij wijzen erop dat de Frankische koning Childerik (436-481) in die tijd links en rechts veroveringstochten hield, en dat ook de stad Trier daar zwaar onder te lijden had. Bisschop Salvianus van Marseille was een iets oudere tijdgenoot van Modestus. Hij maakt melding van het zedelijk verval onder de hoogst geplaatste mensen van de stad: ‘Hun bezittingen mochten dan verwoest en geplunderd zijn, geestelijk waren ze er erger aan toe. Het was zelfs griezelig om te zien hoe afgeleefde, bejaarde, hoog in aanzien staande christenen zich overgaven aan lust en vraatzucht, terwijl de stad op de rand van afgrond balanceerde.’
Temidden van dit alles was Modestus een toonbeeld van gelijkmoedigheid en christelijke waakzaamheid.
Er heerst onzekerheid over zijn sterfjaar. De schattingen lopen uiteen van 480 tot 496. De Acta kiezen voor ‘ca 480’. In oude handschriften staat te lezen dat met name het St-Matthiasklooster zijn nagedachtenis in ere hield.
Bron: Heiligen.net
Modestus van Trier
Van Woord naar leven
EEN LIED VAN WIJSHEID EN ZORG
“Alle wijsheid komt van de Heer…” zo begint het boek Wijsheid van Jezus Sirach. Een diepe waarheid! Deze wijsheid openbaart zich onder andere in de pracht van de schepping. Wanneer wij die schepping aanschouwen – bijzonder nu, aan het begin van de lente, waar de natuur ontwaakt, waar de eerste knoppen zich openen en het licht van de zon weer warmer aanvoelt – zien we iets van die wijsheid. Alles draagt het teken van Gods hand: de seizoenen die komen en gaan, het water dat de aarde voedt, het leven dat zich telkens opnieuw aandient. De schepping is niet slechts een toevallig decor, maar een gave, een kostbaar geschenk.
Daar kun je toch alleen maar dankbaar om zijn? Wie de schoonheid en de wijsheid van God herkent in de schepping, zal zich van binnenuit uitgenodigd voelen tot dankbaarheid, tot lofzang. In elk stukje schoonheid, in elke ademtocht, in elk moment van liefde schuilt een reden om God te danken. Wij zijn niet de eigenaars van de schepping, ook niet van ons leven. Wij zijn de ontvangers van een onmetelijke genade. “Dank U, Heer, voor het licht van de zon, voor het zachte ruisen van de bomen, voor de mensen om mij heen, voor het wonder van liefde, voor het leven dat U ons gegeven hebt.”
Iemand die dankbaar is, zal behoeden wat hij of zij als gekregen ervaart. Wie leeft in het besef dat het leven puur gave is, zal dat leven ook beschermen. Paus Franciscus heeft er ons al vaak op gewezen dat deze wereld “ons gemeenschappelijk huis” is, dat we ontvangen hebben. Het is geen bezit dat we mogen uitputten, maar een thuis dat we delen, met elkaar en met de generaties die na ons komen. Een huis waar we met eerbied mee om moeten gaan, zodat het niet wordt beschadigd door onverschilligheid en uitbuiting. Het is goed dat we wereldwijd dat gesprek gaande houden, in het licht van het besef dat het leven heilig is.
Het vertrekpunt van zorg is het broze in de wereld, het kwetsbare in bevolkingsgroepen en heel concreet in de zorgvragen van mensen. In een volk dat vrede zoekt, in landen die door droogte en uitbuiting lijden onder hongersnood en sterfte, maar tevens ook in een pasgeboren kind of een zieke die afhankelijk wordt van concrete zorg.
Paus Franciscus, die al jaren oproept tot zorg voor de schepping en voor elkaar, ondervindt dit laatste nu zelf aan den lijve. Hij, die ons zo vaak heeft opgeroepen om te zorgen voor de zwakken, ervaart nu zelf hoe het is om afhankelijk te zijn van de tederheid van anderen. Ook dit behoort tot de wijsheid: niet alleen zorgen, maar ook kunnen aanvaarden dat wijzelf soms zorg nodig hebben. Niemand is zo sterk dat hij nooit broos zal zijn, niemand zo zelfstandig dat hij nooit anderen nodig zal hebben.
Kortom, de schoonheid en de wijsheid van God, die zichtbaar is in het geschapene, vraagt een antwoord van ons. Door ons engagement om de aarde te beschermen, door ons in liefde te buigen over al wat kwetsbaar is – mensen, landen, natuur – geven wij iets terug van wat wij ontvangen hebben. Wie de aarde en haar mensen met liefde behandelt, laat zien dat hij God kent. Wie zich buigt over het zwakke en het beschermt, weerspiegelt de liefde van God voor de mensheid. Een heilige plicht!
Laten we bidden
Heer, Bron van alle wijsheid,
wij danken U voor het licht van de zon,
voor het ruisen van de bomen,
voor het leven dat ons gegeven is.
Leer ons om met een dankbaar hart te leven,
uw schepping te behoeden,
ons in liefde te buigen over wat en wie kwetsbaar is.
Geef ons de kracht om zorg te dragen voor elkaar,
zoals U met tederheid ook voor ons zorgt.
Moge ons leven een lofzang zijn
door ons engagement in zorg voor elkaar.
Door Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, laten we zorg dragen voor al wat leeft.
Een toegewijde nieuwe week,
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe kun jij, in jouw dagelijks leven, bijdragen aan het behoeden van de schepping – misschien door eenvoudiger te leven, bewuster te kiezen en zorgzamer om te gaan met de natuur? En wie in jouw omgeving heeft nood aan een luisterend oor, een helpende hand, een gebaar van tederheid? Laat dankbaarheid overgaan in daden van zorg, zodat jouw leven een stukje van Gods wijsheid weerspiegelt.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.