“Zie het onrecht, stap aan boord en breng hoop”

Paus Franciscus hield gisteren op het Sint-Pietersplein te Rome een misviering voor de Strijdkrachten, de politie en de veiligheidsdiensten, die hij had uitgenodigd in het kader van dit Jubileumjaar. In zijn homilie riep hij hen op zich in te zetten voor het goede en altijd het leven te beschermen. Hij benadrukte dat ware kracht niet in wapens ligt, maar in gerechtigheid, broederschap en dienstbaarheid aan anderen. Na de viering bad hij samen met hen en alle aanwezigen het Angelus.

“Het Evangelie van vandaag beschrijft hoe Jezus zich aan het meer van Gennesaret gedraagt met drie werkwoorden: Hij zag, Hij ging aan boord, Hij ging zitten. Jezus was niet bezig met zijn imago of met het strikt uitvoeren van een missie. Nee, voor Hem stonden ontmoetingen met mensen altijd voorop: relaties aangaan, aandacht hebben voor hun zorgen en teleurstellingen, die vaak het hart verzwaren en de hoop doen vervagen. Op die dag deed Jezus dus precies dat: Hij zag, ging aan boord en ging zitten.

De blik van Jezus

Allereerst zag Jezus. Zijn blik was opmerkzaam. Zelfs te midden van een grote menigte merkte Hij twee boten op die aan de oever lagen. Hij zag de teleurstelling op de gezichten van de vissers, die hun netten schoonmaakten na een nacht zonder vangst. Jezus keek hen aan met een blik vol medeleven.

Laten we dit niet vergeten: Gods mededogen. Drie woorden vatten Gods houding samen: nabijheid, medeleven en tederheid. Vergeet het niet: God is altijd dichtbij, altijd teder, altijd vol medeleven. Met die liefdevolle blik zag Jezus hun ontmoediging, de frustratie van een hele nacht hard werken zonder iets te vangen, het gevoel van leegte – juist zoals de lege netten in hun handen.

En nu vraag ik excuus en vraag ik de Meester van de Liturgische Vieringen om verder te lezen, vanwege ademhalingsproblemen.

Jezus gaat aan boord

Jezus bleef niet aan de zijlijn staan. Hij ging aan boord. Hij vroeg Simon om de boot een stukje van de kant te halen en stapte op de boot. Zo drong Hij binnen in zijn leven, in de teleurstelling die zijn hart bezwaarde.

Dit is bijzonder: Jezus beperkt zich niet tot observeren en oordelen – zoals wij vaak doen, waardoor we verzinken in klagen en bitterheid. Nee, Hij neemt initiatief. Hij stapt op Simon af, blijft bij hem in zijn moeilijke moment en besluit om aan boord te stappen van zijn boot, die die nacht zonder succes terugkeerde naar de oever.

Jezus onderwijst

Eenmaal aan boord ging Jezus zitten. Dit is in de evangeliën de typische houding van een leraar, iemand die onderwijst. Het evangelie zegt dan ook: “Hij ging zitten en onderwees hen.”

Hij had de teleurstelling in de ogen en het hart van de vissers gezien, en daarom stapte Hij hun boot op. Om hun goed nieuws te brengen. Om licht te brengen in die nacht van teleurstelling. Om te laten zien dat God aanwezig is in de zorgen van het leven. Om duidelijk te maken dat er nog altijd hoop is, zelfs wanneer alles verloren lijkt.

En dan gebeurt het wonder: wanneer de Heer aan boord komt van onze levensboot en ons het goede nieuws van Gods liefde brengt – een liefde die altijd bij ons blijft en ons ondersteunt – dan begint het leven opnieuw. Dan wordt hoop herboren, komt verloren enthousiasme terug en kunnen we opnieuw onze netten uitwerpen.

Een boodschap van hoop voor de strijdkrachten

Broeders en zusters, deze boodschap van hoop begeleidt ons vandaag, terwijl we dit Jubileumjaar vieren, ook met en voor jullie: de strijdkrachten, politie en veiligheidsdiensten. Ik dank u voor uw dienst en groet alle aanwezige autoriteiten, verenigingen en militaire academies, evenals de militaire ordinariaten en aalmoezeniers.

U draagt een grote missie, die vele aspecten van het sociale en politieke leven omvat: het beschermen van onze landen, de inzet voor veiligheid, het handhaven van wet en recht, de aanwezigheid in gevangenissen, de strijd tegen criminaliteit en tegen allerlei vormen van geweld die de maatschappelijke vrede bedreigen. Ik denk ook aan degenen die zich inzetten bij natuurrampen, voor de bescherming van de schepping, voor het redden van levens op zee, voor de meest kwetsbaren en voor de bevordering van vrede.

Ook aan u vraagt de Heer om te doen zoals Hij: zien, aan boord gaan en gaan zitten.

• Zien, omdat u geroepen bent om een waakzame blik te hebben. Een blik die bedreigingen voor het algemeen welzijn opmerkt, de gevaren voor burgers signaleert en de risico’s op ecologisch, sociaal en politiek vlak onderkent.
• Aan boord gaan, want uw uniformen, de discipline die u gevormd heeft, de moed die u kenmerkt en de eed die u heeft afgelegd, herinneren u eraan dat het niet genoeg is om onrecht alleen te zien en te veroordelen. Nee, u moet ook zelf de stormachtige boot op stappen en zich inzetten om schipbreuk te voorkomen. Uw roeping is dienstbaar aan het goede, de vrijheid en de gerechtigheid.
• Gaan zitten, want uw aanwezigheid in onze steden en wijken, uw standvastige keuze voor wet en recht, en uw nabijheid tot de zwakkeren, zijn een les voor ons allen. U toont ons dat het goede uiteindelijk kan overwinnen. U laat zien dat gerechtigheid, loyaliteit en burgerzin nog steeds essentiële waarden zijn. U bewijst dat een rechtvaardigere en broederlijkere wereld mogelijk is, ondanks de krachten die tegenwerken.

Een oproep tot waakzaamheid

In deze belangrijke taak wordt u ook begeleid door de aalmoezeniers – een essentiële priesterlijke aanwezigheid onder u. Zij zijn er niet – zoals in de geschiedenis soms helaas is gebeurd – om oorlogsdaden te zegenen. Nee, zij zijn een teken van Christus. Zij willen u begeleiden, naar u luisteren, u nabij zijn en u bemoedigen.

Als morele en spirituele steun lopen zij met u mee en helpen ze u om uw taak te vervullen in het licht van het evangelie en in dienst van het goede.

Dierbare broeders en zusters, wij zijn u dankbaar voor alles wat u doet, soms met gevaar voor eigen leven. Dank u, omdat u aan boord stapt van onze boten in nood, ons beschermt en ons bemoedigt om onze reis voort te zetten.

Maar ik wil u ook aansporen om het doel van uw werk nooit uit het oog te verliezen: het beschermen van leven, het redden van leven, het bevorderen van leven – altijd.

Ik vraag u, alstublieft, om waakzaam te zijn:

• Wees waakzaam voor de verleiding om een geest van oorlog te koesteren.
• Wees waakzaam opdat u niet bezwijkt voor de illusie van macht en het lawaai van wapens.
• Wees waakzaam om niet besmet te raken door het gif van haatdragende propaganda, die de wereld verdeelt in ‘vrienden om te beschermen’ en ‘vijanden om te bestrijden’.

Wees daarentegen moedige getuigen van Gods liefdevolle Vader, die ons allen als broeders en zusters wil verenigen. En laten we samen verder gaan om een nieuwe tijd van vrede, gerechtigheid en broederschap op te bouwen.”

Bron: Vatican-news