dinsdag in week 1 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Hebreeën 2, 5-12
Deze lezing maakt duidelijk dat God de wereld niet aan engelen heeft onderworpen, maar aan de mens, door Jezus Christus. Ze nodigt ons uit om te overwegen hoe Christus, voor korte tijd lager geplaatst dan de engelen, door zijn lijden en dood verheerlijkt werd en ons laat delen in zijn glorie.
Broeders en zusters,
de komende wereld, waarover wij spreken, heeft Hij niet aan engelen onderworpen. Integendeel, iemand heeft ergens getuigd: ‘Wat is de mens dat U aan hem denkt, het mensenkind dat U naar hem omziet? U hebt hem voor korte tijd lager dan de engelen geplaatst; U hebt hem met eer en luister gekroond, alles hebt U aan hem onderworpen.’
Doordat Hij alles aan hem onderworpen heeft, rest er niets dat niet aan hem is onderworpen. Dat alles aan hem onderworpen is, zien wij echter nu nog niet; wel zien we dat Jezus, die voor korte tijd lager geplaatst was dan de engelen, vanwege zijn lijden en dood met eer en luister gekroond is. Door Gods genade kwam zijn dood iedereen ten goede.
Want om vele kinderen in zijn luister te laten delen achtte God, voor wie en door wie alles bestaat, het passend de grondlegger van hun redding door het lijden naar de uiteindelijke volmaaktheid te voeren.
Hij die heiligt en zij die geheiligd worden hebben een en dezelfde oorsprong, en daarom schaamt Hij zich er niet voor hen zijn broeders en zusters te noemen wanneer Hij zegt: ‘Ik zal uw naam bekendmaken aan mijn broeders en zusters, U loven in de kring van mijn volk.’
Tussenzang: Psalm 8, 2a + 5-9
Refr.: Heel uw schepping hebt U aan de mens toevertrouwd.
Heer, onze Heer,
hoe machtig is uw naam op heel de aarde.
Wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt,
het mensenkind dat U naar hem omziet?
U hebt hem bijna een god gemaakt,
hem gekroond met glans en glorie,
hem toevertrouwd het werk van uw handen
en alles aan zijn voeten gelegd.
Schapen, geiten, al het vee,
en ook de dieren van het veld,
de vogels aan de hemel, de vissen in de zee
en alles wat trekt over de wegen der zeeën.
Vers voor het evangelie (Ps 19, 9b)
Alleluia.
Het gebod van de Heer is helder:
licht voor de ogen.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Marcus 1, 21-28
Dit evangelie laat zien hoe Jezus’ gezag niet alleen de mensen diep raakt, maar ook weerstand oproept bij de machten van het kwaad, zoals blijkt uit de schreeuw van de onreine geest: ‘Wat hebt U met ons te maken?’ Het onthult de diepgang en goddelijkheid van Jezus’ aanraking en hoe Hij alzo de mens wil bevrijden van alles wat hem gebonden houdt.
Jezus en de leerlingen kwamen in Kafarnaüm, en op de eerstvolgende sabbat ging Hij naar de synagoge en onderwees er de mensen. Ze waren diep onder de indruk van zijn onderricht, want Hij sprak hen toe als iemand met gezag, en niet zoals de schriftgeleerden.
Op dat moment was er in de synagoge ook een man die bezeten was door een onreine geest, en hij schreeuwde: ‘Wat hebben wij met Jou te maken, Jezus van Nazaret? Ben Je gekomen om ons te vernietigen? Ik weet wel wie Je bent, de heilige van God.’
Jezus sprak hem streng toe en zei: ‘Zwijg en ga uit hem weg!’
De onreine geest deed de man stuiptrekken en verliet hem met een luide schreeuw.
Iedereen was zo verbijsterd dat ze tegen elkaar zeiden: ‘Wat is dit allemaal? Een nieuwe leer met groot gezag! Zelfs als Hij onreine geesten een bevel geeft, wordt Hij gehoorzaamd.’
Het nieuws over Jezus verspreidde zich algauw overal in Galilea.
Van Woord naar leven
WAAR DUISTERNIS WORDT AANGERAAKT DOOR LICHT
(Bij Mc 1, 21-28)
Na de twee roepingsverhalen van gisteren worden we vandaag geconfronteerd met het kwaad in de mens en het daartegenover staande bevrijdende woord van de Heer. Het is alsof er, zodra wij ons ‘ja’ hebben uitgesproken, onmiddellijk werk aan de winkel is voor de Heer. En dat klopt: niemand van ons is onbevlekt ontvangen; allemaal dragen we kwaad in ons mee. Soms is dat kwaad opvallend zichtbaar, soms uiterst subtiel. Maar ieder van ons voert dagelijks die innerlijke strijd tussen goed en kwaad, tussen waarheid en leugen.
Het evangelie van vandaag wijst ons op de diepe genade waarmee de Heer het kwaad kan aanraken. ‘Met gezag,’ zo staat er. Dit betekent dat elke vorm van kwaad, hoe sterk of hardnekkig ook, door genade overwonnen kan worden. Toch zien we dat het kwaad soms zo diep geworteld is dat het bevrijdende woord van Jezus weerstand oproept. De onreine geest – zoals we vandaag lezen – schreeuwt uit: ‘Wat hebben wij met Jou te maken, Jezus van Nazaret? Ben Je gekomen om ons te vernietigen?’
We hebben allemaal plekken in ons hart waar we Jezus liever niet toelaten. Diep van binnen houden we vast aan zaken waarvan we weten dat ze niet in lijn zijn met Gods wil. Soms is het uit angst om los te laten, soms omdat we de consequenties vrezen van een leven dat werkelijk veranderd wordt. Deze plekken kunnen als het ware in opstand komen tegen de genezende aanwezigheid van Jezus. Het is alsof we zeggen: “Wat hebt U met mij te maken?” Dit verzet kan subtiel zijn, maar het is reéel en vormt een barrière tussen ons en de vrijheid die God ons wil schenken.
Het ‘blijde’ aan de Blijde Boodschap ligt onder andere in het feit dat er zelfs voor het meest hardnekkige kwaad hoop is. De liefde en barmhartigheid van Jezus is zo groot dat zelfs de meest duistere plekken in ons leven niet buiten zijn bereik liggen. Zijn woord heeft gezag, zijn aanraking brengt genezing, zijn aanwezigheid vernieuwt. Jezus laat ons zien dat er geen gebondenheid is die Hij niet kan doorbreken.
Alles hangt af van de mate waarin wij bereid zijn Jezus toe te laten in ons leven, tot in de meest verborgen hoeken van ons bestaan. Het vraagt moed en nederigheid om te erkennen dat we genezing nodig hebben en dat we niet alles zelf onder controle hebben. Maar wanneer we Hem toestaan ons aan te raken, gebeurt er iets wonderlijks. Zijn kruisgenade, het offer van zijn liefde destijds, maakt ook vandaag een nieuw begin mogelijk. In zijn lijden en sterven is Hij afgedaald tot in de diepste krochten van het menselijk bestaan. Zoals we bidden in de geloofsbelijdenis: Hij is nedergedaald ter helle… Om daar, vanuit de diepste duisternis, de mens aan te raken, te bevrijden en op te tillen, om mét Hem te verrijzen tot een nieuw leven van licht en zuivere liefde. Dat is Goede Vrijdag en Pasen: Jezus’ genade voor de mensheid, voor ieder van ons. Het is het feest van Gods barmhartigheid, dat werkelijkheid kan worden voor iedereen die zich ervoor opent.
Paus Franciscus sprak vorige zaterdag, tijdens zijn eerste Jubileumaudiëntie (zie leestip van vandaag), over het belang om dit jubileumjaar te beschouwen als een “nieuw begin”. Door de Heilige Deur gaan – of we dit nu letterlijk doen door naar een fysieke deur te pelgrimeren, of figuurlijk door een pelgrimstocht in ons hart – is meer dan een mooie symbolische handeling waar we in vroomheid van kunnen genieten. Mogen het werkelijk een stap zijn waarin we de Heer daadwerkelijk toelaten ons om te vormen. Een nieuw begin dus…
Kom, laten we eerlijk zijn: hebben we hier niet allemaal diep van binnen een grote nood aan?
Laat ons Hem zo toelaten, dat Hij zelfs die plekken in ons hart waar we weerstand voelen, kan aanraken en genezen. Laten we met vertrouwen en overgave bidden dat zijn aanwezigheid doorbreekt in ons leven, zodat Pasen niet slechts een feest op de kalender is, maar een levende realiteit in ons hart. Zo kunnen we, bevrijd van alles wat ons bindt, opstaan in de vrijheid van zijn liefde en genade. Mogen we vanuit deze opstanding Gods liefde bezingen en delen met allen die Hij op ons levenspad brengt.
Laten we bidden
Heer van licht en leven,
raak de meest donkere schuilhoekjes in ons hart
aan met uw bevrijdende aanwezigheid.
Moge uw Heilige Geest
ons tot nederigheid brengen
U toe te laten,
ook in die delen die weerstand bieden.
Vul ons met uw genade,
vernieuw ons leven,
en leid ons naar de vrijheid van uw liefde.
Om deze genade bidden wij U,
bij het begin van dit Jubileumjaar.
Amen.
Geliefde mensen, moge de Heilige Pelgrimsdeur Jezus zelf zijn, waardoor wij binnengaan en ons laten opnemen in de vreugde van zijn Pasen.
Een toegewijde dinsdag.
kris
Om mee op weg te gaan
Paus Franciscus nodigt ons uit om op pelgrimstocht te gaan en door de Heilige Deur te stappen. Dit kan in Rome zijn, maar ook in een van onze kathedralen in eigen land. Overweeg om dit zeker te doen. Maar of je dit nu fysiek doet of als een pelgrimage in je hart, sta stil bij wat dit werkelijk voor jouw leven betekent. Is het een ‘nieuw begin’ waarin we de Heer uitnodigen om het roer van ons leven in handen te nemen? Laten we toe dat Hij ons leven werkelijk vernieuwt? Sta hier biddend bij stil, en schenk je in alle eenvoud aan Hem. Moge het een feest van genade zijn!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Valentinus Paquay († 1905)
Valentinus Paquay ofm., Hasselt, Limburg, België; kloosterling & weldoener
Op 27 november 1828 geboren in het Belgische Tongeren, trad hij in bij de franciscanen. Na zijn priesterwijding in 1858 werd hij benoemd tot zielenherder in Hasselt. Hij was een man van gebed. Voortdurend was hij op sjouw voor armen, zieken, hulpbehoevenden en stervenden; zijn biechtstoel werd druk bezocht vanwege zijn milde uitstraling. Hij staat bekend als ‘het heilig paterke van Hasselt’.
Op 4 mei 1970 vaardigde paus Paulus VI het decreet uit over de deugden van de Eerbiedwaardige Pater Valentinus Paquay. Hij werd zalig verklaard in 2003.
Van Woord naar leven
WAAR DUISTERNIS WORDT AANGERAAKT DOOR LICHT
(Bij Mc 1, 21-28)
Na de twee roepingsverhalen van gisteren worden we vandaag geconfronteerd met het kwaad in de mens en het daartegenover staande bevrijdende woord van de Heer. Het is alsof er, zodra wij ons ‘ja’ hebben uitgesproken, onmiddellijk werk aan de winkel is voor de Heer. En dat klopt: niemand van ons is onbevlekt ontvangen; allemaal dragen we kwaad in ons mee. Soms is dat kwaad opvallend zichtbaar, soms uiterst subtiel. Maar ieder van ons voert dagelijks die innerlijke strijd tussen goed en kwaad, tussen waarheid en leugen.
Het evangelie van vandaag wijst ons op de diepe genade waarmee de Heer het kwaad kan aanraken. ‘Met gezag,’ zo staat er. Dit betekent dat elke vorm van kwaad, hoe sterk of hardnekkig ook, door genade overwonnen kan worden. Toch zien we dat het kwaad soms zo diep geworteld is dat het bevrijdende woord van Jezus weerstand oproept. De onreine geest – zoals we vandaag lezen – schreeuwt uit: ‘Wat hebben wij met Jou te maken, Jezus van Nazaret? Ben Je gekomen om ons te vernietigen?’
We hebben allemaal plekken in ons hart waar we Jezus liever niet toelaten. Diep van binnen houden we vast aan zaken waarvan we weten dat ze niet in lijn zijn met Gods wil. Soms is het uit angst om los te laten, soms omdat we de consequenties vrezen van een leven dat werkelijk veranderd wordt. Deze plekken kunnen als het ware in opstand komen tegen de genezende aanwezigheid van Jezus. Het is alsof we zeggen: “Wat hebt U met mij te maken?” Dit verzet kan subtiel zijn, maar het is reéel en vormt een barrière tussen ons en de vrijheid die God ons wil schenken.
Het ‘blijde’ aan de Blijde Boodschap ligt onder andere in het feit dat er zelfs voor het meest hardnekkige kwaad hoop is. De liefde en barmhartigheid van Jezus is zo groot dat zelfs de meest duistere plekken in ons leven niet buiten zijn bereik liggen. Zijn woord heeft gezag, zijn aanraking brengt genezing, zijn aanwezigheid vernieuwt. Jezus laat ons zien dat er geen gebondenheid is die Hij niet kan doorbreken.
Alles hangt af van de mate waarin wij bereid zijn Jezus toe te laten in ons leven, tot in de meest verborgen hoeken van ons bestaan. Het vraagt moed en nederigheid om te erkennen dat we genezing nodig hebben en dat we niet alles zelf onder controle hebben. Maar wanneer we Hem toestaan ons aan te raken, gebeurt er iets wonderlijks. Zijn kruisgenade, het offer van zijn liefde destijds, maakt ook vandaag een nieuw begin mogelijk. In zijn lijden en sterven is Hij afgedaald tot in de diepste krochten van het menselijk bestaan. Zoals we bidden in de geloofsbelijdenis: Hij is nedergedaald ter helle… Om daar, vanuit de diepste duisternis, de mens aan te raken, te bevrijden en op te tillen, om mét Hem te verrijzen tot een nieuw leven van licht en zuivere liefde. Dat is Goede Vrijdag en Pasen: Jezus’ genade voor de mensheid, voor ieder van ons. Het is het feest van Gods barmhartigheid, dat werkelijkheid kan worden voor iedereen die zich ervoor opent.
Paus Franciscus sprak vorige zaterdag, tijdens zijn eerste Jubileumaudiëntie (zie leestip van vandaag), over het belang om dit jubileumjaar te beschouwen als een “nieuw begin”. Door de Heilige Deur gaan – of we dit nu letterlijk doen door naar een fysieke deur te pelgrimeren, of figuurlijk door een pelgrimstocht in ons hart – is meer dan een mooie symbolische handeling waar we in vroomheid van kunnen genieten. Mogen het werkelijk een stap zijn waarin we de Heer daadwerkelijk toelaten ons om te vormen. Een nieuw begin dus…
Kom, laten we eerlijk zijn: hebben we hier niet allemaal diep van binnen een grote nood aan?
Laat ons Hem zo toelaten, dat Hij zelfs die plekken in ons hart waar we weerstand voelen, kan aanraken en genezen. Laten we met vertrouwen en overgave bidden dat zijn aanwezigheid doorbreekt in ons leven, zodat Pasen niet slechts een feest op de kalender is, maar een levende realiteit in ons hart. Zo kunnen we, bevrijd van alles wat ons bindt, opstaan in de vrijheid van zijn liefde en genade. Mogen we vanuit deze opstanding Gods liefde bezingen en delen met allen die Hij op ons levenspad brengt.
Laten we bidden
Heer van licht en leven,
raak de meest donkere schuilhoekjes in ons hart
aan met uw bevrijdende aanwezigheid.
Moge uw Heilige Geest
ons tot nederigheid brengen
U toe te laten,
ook in die delen die weerstand bieden.
Vul ons met uw genade,
vernieuw ons leven,
en leid ons naar de vrijheid van uw liefde.
Om deze genade bidden wij U,
bij het begin van dit Jubileumjaar.
Amen.
Geliefde mensen, moge de Heilige Pelgrimsdeur Jezus zelf zijn, waardoor wij binnengaan en ons laten opnemen in de vreugde van zijn Pasen.
Een toegewijde dinsdag.
kris
Om mee op weg te gaan
Paus Franciscus nodigt ons uit om op pelgrimstocht te gaan en door de Heilige Deur te stappen. Dit kan in Rome zijn, maar ook in een van onze kathedralen in eigen land. Overweeg om dit zeker te doen. Maar of je dit nu fysiek doet of als een pelgrimage in je hart, sta stil bij wat dit werkelijk voor jouw leven betekent. Is het een ‘nieuw begin’ waarin we de Heer uitnodigen om het roer van ons leven in handen te nemen? Laten we toe dat Hij ons leven werkelijk vernieuwt? Sta hier biddend bij stil, en schenk je in alle eenvoud aan Hem. Moge het een feest van genade zijn!
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.