vrijdag na de Openbaring van de Heer
De lezingen van vandaag richten onze blik op de kern van ons geloof: het kruis en de opstanding van Jezus. In de eerste lezing verwijzen water en bloed naar het lijden van Jezus, dat ons oproept Hem in zijn kruisliefde te omarmen als bron van reiniging en eeuwig leven. Het Evangelie toont ons hoe Jezus een melaatse geneest, maar hem vraagt te wachten met getuigen. Het kruis en de opstanding – dat er voor de melaatse nog moet aankomen – vormen immers een gebeuren dat de uiteindelijke en totale verlossing van de mens zal bewerkstelligen. Christus verkondigen zonder kruis zou fundamenteel onvolledig zijn. In ‘Van Woord naar Leven’ verdiepen we ons in wat het betekent getuigen te zijn van Christus in het licht van zijn kruis en verrijzenis.
Uit de eerste brief van Johannes 5, 5-13
Johannes benadrukt in dit schrijven hoe de Geest een krachtig en eensluidend getuigenis geeft over Jezus Christus. Diezelfde Geest opent onze harten en leidt ons naar het besef dat in Christus het eeuwig leven te vinden is.
Vrienden,
wie anders kan de wereld overwinnen dan iemand die gelooft dat Jezus de Zoon van God is? Hij, Jezus Christus, is gekomen door water en bloed – niet door het water alleen, maar door het water en het bloed. En de Geest getuigt ervan, omdat de Geest de waarheid is. Er zijn dus drie getuigen: de Geest, het water en het bloed, en het getuigenis van deze drie is eensluidend.
Als we het getuigenis van mensen aannemen, zullen we zeker het getuigenis van God aannemen, dat zoveel meer gezag heeft, want het is het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft.
Wie in de Zoon van God gelooft, draagt het getuigenis in zich. Wie God niet gelooft, maakt Hem tot leugenaar, omdat hij geen geloof hecht aan het getuigenis dat God over zijn Zoon gegeven heeft. Dit getuigenis luidt: God heeft ons eeuwig leven geschonken en dat leven is in zijn Zoon. Wie de Zoon heeft, heeft het leven. Wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet.
Dit alles schrijf ik u omdat u moet weten dat u eeuwig leven hebt, u die gelooft in de naam van de Zoon van God.
Tussenzang: Ps 147, 12-15 + 19-20
Refr.: Loof nu de Heer, Jeruzalem !
Prijs, Jeruzalem, prijs de Heer,
loof, Sion, loof je God.
Hij heeft de grendels van je poorten versterkt,
het volk binnen je muren gezegend.
Hij geeft je vrede en veilige grenzen,
met vette tarwe stilt Hij je honger.
Hij zendt zijn bevelen naar de aarde,
vlug als een renbode gaat zijn woord.
Hij maakt zijn woorden aan Jakob bekend,
zijn wetten en voorschriften aan Israël.
Met geen ander volk heeft Hij zich zo verbonden,
met zijn wetten zijn zij niet vertrouwd.
Vers voor het evangelie (Mt 4, 23)
Alleluia.
Jezus verkondigde het goede nieuws
over het koninkrijk
en genas iedere ziekte en elke kwaal
onder het volk.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 5, 12-16
Jezus geneest een man die door zijn huidziekte buitengesloten was. Jezus vregeg hem echter erover te zwijgen omdat Hij zijn weg nog moest gaan. Toch de man kon niet zwijgen…
In een van de steden waar Jezus kwam, stond er plotseling een man voor Hem wiens hele huid was aangetast door een ziekte die onrein maakt. Toen hij Jezus zag, liet hij zich languit op de grond vallen en smeekte Hem om hulp met de woorden: ‘Heer, als U wilt, kunt U mij rein maken.’ Jezus stak zijn hand uit, raakte hem aan en zei: ‘Ik wil het, word rein!’ En meteen verdween zijn ziekte.
Hij beval hem er met niemand over te spreken en zei: ‘Ga u aan de priester laten zien en breng als getuigenis voor de mensen een reinigingsoffer, zoals Mozes heeft voorgeschreven.’
Maar het nieuws over Hem verspreidde zich juist verder, en grote mensenmassa’s verzamelden zich om naar Hem te luisteren en zich van hun ziekten te laten genezen.
Van Woord naar leven
GETUIGENIS IN WACHT
(Bij Lc 5, 12-16)
Jezus beval de melaatse om met niemand over zijn genezing te praten. Dit horen we bij meerdere genezingsverhalen. Op het eerste gezicht kan dat merkwaardig overkomen. Juist zij zouden immers een prachtige getuigenis kunnen geven over Jezus, over wie Hij was en wat Hij had gedaan. Maar nee, ze moesten zwijgen… De genezene van vandaag moest zich wel laten zien aan de priesters en een offer brengen voor zijn reiniging, zoals Mozes had voorgeschreven. Dit was bedoeld als getuigenis voor de mensen. Maar verder mocht hij er met niemand over spreken.
De reden voor dit zwijgen ligt in het feit dat Jezus zijn weg nog niet volledig had afgelegd. Het getuigenis zou fundamenteel onvolledig zijn geweest. De genezene zou een Messias verkondigen zonder kruis en zonder opstanding – een soort weldoener die in wezen (nog) geen volledige verlossing had gebracht.
Nee, Jezus moest eerst de weg van het kruis gaan en ons daarin voorgaan. Hij moest op het kruis nog zijn diepste solidariteit tonen met de meest lijdende mens. Hij moest nog afdalen in de duisternis, tot in de donkerste krochten, om de meest van God vervreemde zielen te verlichten en hen te brengen in de genade van de opstanding, die Hem door de Vader werd geschonken. Dáárin ligt de verlossing voor ieder van ons. Jezus verkondigen zonder deze weg zou een grote vergissing zijn. En vooral: het zou uiterst onvolledig zijn.
Wat wij hieruit kunnen leren, is dat Christus volgen zonder zijn kruis eigenlijk geen betekenis heeft. En als het al enige betekenis heeft, is het fundamenteel onvolledig. Ware navolging is Hem volgen tot onder het kruis. Of, om het met de woorden van de kleine Theresia te zeggen: ‘Een leven leiden van liefde is niet je tenten opslaan op de Taborberg, maar het is met Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat.’
Ja, het kruis zien als een schat: een schat van liefde, ons gegeven, en voor ons door Hem gegaan. Laat ons het kruis aanschouwen, Christus’ liefde doorgronden, om van Hem te ontvangen, van Hem te leren en met Hem te gaan.
Laten we bidden
Heer Jezus,
leid ons op de weg van uw kruis,
waar offer en liefde samenkomen.
Schenk ons de vreugde van uw nabijheid
in het licht van uw opstanding,
zodat wij mét U blijven gaan,
in trouw en overgave.
Moge zo ons leven een getuigenis zijn
van uw verrijzenis.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laat ons het kruis omhelzen als een weg van leven, zowel voor onszelf als voor ieder die God op ons levenspad plaatst.
Een toegewijde vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Kijk naar je eigen leven en sta stil bij wat het werkelijk betekent om Christus te volgen. Volg je Hem alleen in zijn woorden van vrede en hoop, geïnspireerd door de vele genezingsverhalen? Of ben je ook bereid om het offer van zijn liefde en het kruis te omarmen? Anders gezegd: is mijn christelijk getuigenis een authentiek volgen van de Heer, ook in het dragen van zijn kruis en het belichamen daarvan in mijn eigen leven?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Paulus Komelski († 1429)
Paulus Komelski, Komleskiwoud, Rusland; kluizenaar & stichter
Hij werd in 1317 geboren. Op 22-jarige leeftijd ontvluchtte hij het huwelijk dat thuis voor hem werd gearrangeerd en trad toe tot de monniken van het ver afgelegen Poestinia aan de Wolga. Vervolgens voegde hij zich bij Sint Sergius van Radonezj († 1392; feest 25 september), en trok zich met diens toestemming terug in een kluis. Desondanks kreeg hij daar herhaaldelijk bezoek van de medebroeders. Dat stoorde hem zo dat hij zich nog verder terugtrok en zich op een zeer eenzame plek vestigde in het Komelskiwoud en een holle lindeboom als woning koos. Toch wisten ook hier de godzoekers hem te vinden. Hij richtte een leefgemeenschap voor ze in en benoemde zijn leerling Alexius tot abt. Zelf vertoonde hij zich een keer per week in het weekend om instructie te geven en om zijn broeders te bevestigen in de door hen gekozen Leefregel van Sint Pachomius († ca 400; feest 14 mei). Uiteindelijk stierf hij op 112-jarige leeftijd.
Van Woord naar leven
GETUIGENIS IN WACHT
(Bij Lc 5, 12-16)
Jezus beval de melaatse om met niemand over zijn genezing te praten. Dit horen we bij meerdere genezingsverhalen. Op het eerste gezicht kan dat merkwaardig overkomen. Juist zij zouden immers een prachtige getuigenis kunnen geven over Jezus, over wie Hij was en wat Hij had gedaan. Maar nee, ze moesten zwijgen… De genezene van vandaag moest zich wel laten zien aan de priesters en een offer brengen voor zijn reiniging, zoals Mozes had voorgeschreven. Dit was bedoeld als getuigenis voor de mensen. Maar verder mocht hij er met niemand over spreken.
De reden voor dit zwijgen ligt in het feit dat Jezus zijn weg nog niet volledig had afgelegd. Het getuigenis zou fundamenteel onvolledig zijn geweest. De genezene zou een Messias verkondigen zonder kruis en zonder opstanding – een soort weldoener die in wezen (nog) geen volledige verlossing had gebracht.
Nee, Jezus moest eerst de weg van het kruis gaan en ons daarin voorgaan. Hij moest op het kruis nog zijn diepste solidariteit tonen met de meest lijdende mens. Hij moest nog afdalen in de duisternis, tot in de donkerste krochten, om de meest van God vervreemde zielen te verlichten en hen te brengen in de genade van de opstanding, die Hem door de Vader werd geschonken. Dáárin ligt de verlossing voor ieder van ons. Jezus verkondigen zonder deze weg zou een grote vergissing zijn. En vooral: het zou uiterst onvolledig zijn.
Wat wij hieruit kunnen leren, is dat Christus volgen zonder zijn kruis eigenlijk geen betekenis heeft. En als het al enige betekenis heeft, is het fundamenteel onvolledig. Ware navolging is Hem volgen tot onder het kruis. Of, om het met de woorden van de kleine Theresia te zeggen: ‘Een leven leiden van liefde is niet je tenten opslaan op de Taborberg, maar het is met Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat.’
Ja, het kruis zien als een schat: een schat van liefde, ons gegeven, en voor ons door Hem gegaan. Laat ons het kruis aanschouwen, Christus’ liefde doorgronden, om van Hem te ontvangen, van Hem te leren en met Hem te gaan.
Laten we bidden
Heer Jezus,
leid ons op de weg van uw kruis,
waar offer en liefde samenkomen.
Schenk ons de vreugde van uw nabijheid
in het licht van uw opstanding,
zodat wij mét U blijven gaan,
in trouw en overgave.
Moge zo ons leven een getuigenis zijn
van uw verrijzenis.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laat ons het kruis omhelzen als een weg van leven, zowel voor onszelf als voor ieder die God op ons levenspad plaatst.
Een toegewijde vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Kijk naar je eigen leven en sta stil bij wat het werkelijk betekent om Christus te volgen. Volg je Hem alleen in zijn woorden van vrede en hoop, geïnspireerd door de vele genezingsverhalen? Of ben je ook bereid om het offer van zijn liefde en het kruis te omarmen? Anders gezegd: is mijn christelijk getuigenis een authentiek volgen van de Heer, ook in het dragen van zijn kruis en het belichamen daarvan in mijn eigen leven?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.