maandag in week 28 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Galaten 4, 22-27 + 31; 5, 1
Paulus vergelijkt in deze lezing de twee zonen van Abraham met twee verbonden: de zoon van de slavin Hagar staat voor het verbond dat slaven baart, terwijl de zoon van de vrijgeboren vrouw Sara staat voor het verbond van de belofte en vrijheid. Hagar vertegenwoordigt het aardse Jeruzalem en slavernij, terwijl het hemelse Jeruzalem vrij is, als onze moeder. Paulus roept op om in de vrijheid van Christus te blijven leven en niet terug te keren naar slavernij.
Broeders en zusters,
er staat immers geschreven dat Abraham twee zonen had: één van zijn slavin en één van zijn vrijgeboren vrouw. De zoon van de slavin werd geboren volgens de loop van de natuur, maar die van de vrijgeboren vrouw dankte zijn geboorte aan de belofte.
Dit heeft een diepere betekenis: de vrouwen staan voor twee verbonden. Het ene is het verbond van de Sinai in Arabië, dat slaven baart – dat is Hagar. Als beeld van dat verbond staat Hagar voor het huidige Jeruzalem, dat met haar kinderen in slavernij leeft. Maar het hemelse Jeruzalem is vrij, en dat is onze moeder, want er staat geschreven: ‘Wees verheugd, onvruchtbare vrouw, jij die niet baart. Jubel en juich, jij die geen weeën kent. Want de kinderen van de eenzame vrouw zullen talrijker zijn dan die van de gehuwde.’
Kortom, broeders en zusters, wij zijn geen kinderen van de slavin, maar van de vrijgeboren vrouw.
Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.
Tussenzang: Ps 113, 1-5 + 7
Refr.: De naam van de Heer zij geprezenvan nu tot in eeuwigheid.
Loof, dienaren van de Heer,
loof de naam van de Heer.
De naam van de Heer zij geprezen
van nu tot in eeuwigheid.
Van waar de zon opkomt tot waar zij ondergaat
zij geloofd de naam van de Heer.
Verheven boven alle volken is de Heer,
verheven boven de hemel zijn luister.
Wie is gelijk aan de Heer, onze God,
die hoog daarboven zijn woning heeft.
Hij verheft uit het stof wie berooid is,
uit het vuil tilt Hij op wie alles ontbeert.
Vers voor het evangelie (Joh 10, 27)
Alleluia.
Mijn schapen luisteren naar mijn stem,
zegt de Heer.
Ik ken ze en zij volgen Mij.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 11, 29-32
In dit evangelie wijst Jezus de mensen van toen erop dat ze vaak op zoek zijn naar uiterlijke tekenen, terwijl ze de diepere betekenis van zijn boodschap en aanwezigheid over het hoofd zien. Zoals Jona een teken was voor de inwoners van Nineve, zo is Jezus dat nu voor hen. En tegelijk is Hij is zoveel meer dan Jona.
Toen er steeds meer mensen toestroomden, sprak Jezus:
‘Dit is een verdorven generatie! Ze verlangt een teken, maar zal geen ander teken krijgen dan dat van Jona. Zoals Jona een teken was voor de inwoners van Nineve, zo zal de Mensenzoon een teken voor deze generatie zijn. Op de dag van het oordeel zal de koningin van het Zuiden samen met de mensen van deze generatie opstaan en hen veroordelen, want zij was van het uiteinde van de aarde gekomen om te luisteren naar de wijsheid van Salomo, en hier zien jullie iemand die meer is dan Salomo! Op de dag van het oordeel zullen de Ninevieten samen met deze generatie opstaan en haar veroordelen; want zij waren na de prediking van Jona tot inkeer gekomen, en hier zien jullie iemand die meer is dan Jona!’
Van Woord naar leven
ONS LEVEN ALS TEKEN VAN HOOP
(Bij Lc 11, 29-32)
Mocht Jezus vandaag fysiek aanwezig zijn in de wereld en rondlopen in de dorpen en steden waar wij wonen, dan zullen, net als toen, ook velen verlangen naar uiterlijke tekens: van fysieke genezingen over broodvermenigvuldigingen tot zonnewonderen toe. Mensen verlangen naar gebeurtenissen, wonderen en bewijzen die hun geloof bevestigen. Dit is, denk ik, iets van alle tijden. Maar in dit verlangen naar uiterlijke tekenen vergeten we vaak dat Jezus zelf hét teken bij uitstek is, en dat Hij ons oproept om – vanuit Hem – ook een teken te zijn. Een teken van liefde, broederschap, vrede en welzijn voor allen.
We zijn niet alleen kijkers in dit leven; we zijn geroepen om actief de liefde van Christus te belichamen. Wanneer wij onze handen uitsteken naar de ander en onze harten openstellen voor degenen die in nood zijn, dan worden wij zelf een teken van de aanwezigheid van God in de wereld. Onze daden van medemenselijkheid, onze betrokkenheid bij de gemeenschap en onze toewijding aan rechtvaardigheid zijn de tekenen die ons geloof vormgeven en zichtbaar maken.
Jezus nodigt ons uit om ons te verbinden met zijn leven. Vanuit zijn inwoning mogen we leven en werken. Dit betekent dat we niet alleen in woorden, maar vooral in daden de liefde van God dienen uit te stralen. Wij zijn geroepen om de vreugde van zijn nabijheid te delen en de boodschap van hoop en verzoening uit te dragen. Elke dag biedt ons de kans om een teken van licht te zijn in een wereld die vaak wanhopig op zoek is naar liefde en vrede.
Laten we dus onze ogen openen voor onze roeping. Laten we ons hart vullen met de liefde die Christus ons schenkt en leven vanuit Hem. Zo zullen wij niet alleen getuigen van zijn liefde zijn, maar ook de handen en voeten van Christus in deze wereld. Laten we leven vanuit die verbondenheid, zodat ons bestaan zelf een stralend teken van hoop mag zijn voor allen die God ons toevertrouwt.
Laten we bidden
Heer Jezus,
maak ons tot tekenen
van Gods liefde in deze wereld.
Mogen wij, vanuit uw inwoning,
Gods goedheid belichamen.
U bent de schilder, wij zijn de penselen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, wees een teken van God. Wees zijn licht.
Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris
Om mee op weg te gaan
Wat betekent het voor mij om een teken van God te zijn in mijn dagelijks leven?
Hoe ervaar ik de inwoning van Christus in mijn leven, en hoe beïnvloedt dit mijn ontmoetingen met mensen?
Gemeenschapszorg is belangrijk, net als zelfzorg. Ze zijn met elkaar verbonden en vullen elkaar aan. Hoe kan ik deze twee in goede balans beleven?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Callixtus I Paus († 222)
Callixtus I, paus & martelaar; Rome, Italië
Hij was een vrijgelaten slaaf en werkte als diaken bij de naar hem genoemde Callixtuscatacombe. In 217 volgde hij Zephyrinus op als bisschop van Rome. Vanwege zijn geringe afkomst wierp zich een zekere Hippolytus op als tegenpaus. Deze beschuldigde hem ervan niet voldoende naar Christus’ leer te leven. Bovendien werd hem verweten dat hij te gemakkelijk was in de boetepraktijk: men vond namelijk dat hij plegers van ontucht regelrecht uit de kerk moest zetten wat hij niet deed. Daarenboven zat het zijn tegenstanders dwars dat hij het huwelijk tussen een slaaf en adellijke dame rechtsgeldig verklaarde.
Hij zou door een heidense bende uit zijn raam in de Tiber zijn gegooid.
Hij werd opgevolgd door Urbanus I.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
ONS LEVEN ALS TEKEN VAN HOOP
(Bij Lc 11, 29-32)
Mocht Jezus vandaag fysiek aanwezig zijn in de wereld en rondlopen in de dorpen en steden waar wij wonen, dan zullen, net als toen, ook velen verlangen naar uiterlijke tekens: van fysieke genezingen over broodvermenigvuldigingen tot zonnewonderen toe. Mensen verlangen naar gebeurtenissen, wonderen en bewijzen die hun geloof bevestigen. Dit is, denk ik, iets van alle tijden. Maar in dit verlangen naar uiterlijke tekenen vergeten we vaak dat Jezus zelf hét teken bij uitstek is, en dat Hij ons oproept om – vanuit Hem – ook een teken te zijn. Een teken van liefde, broederschap, vrede en welzijn voor allen.
We zijn niet alleen kijkers in dit leven; we zijn geroepen om actief de liefde van Christus te belichamen. Wanneer wij onze handen uitsteken naar de ander en onze harten openstellen voor degenen die in nood zijn, dan worden wij zelf een teken van de aanwezigheid van God in de wereld. Onze daden van medemenselijkheid, onze betrokkenheid bij de gemeenschap en onze toewijding aan rechtvaardigheid zijn de tekenen die ons geloof vormgeven en zichtbaar maken.
Jezus nodigt ons uit om ons te verbinden met zijn leven. Vanuit zijn inwoning mogen we leven en werken. Dit betekent dat we niet alleen in woorden, maar vooral in daden de liefde van God dienen uit te stralen. Wij zijn geroepen om de vreugde van zijn nabijheid te delen en de boodschap van hoop en verzoening uit te dragen. Elke dag biedt ons de kans om een teken van licht te zijn in een wereld die vaak wanhopig op zoek is naar liefde en vrede.
Laten we dus onze ogen openen voor onze roeping. Laten we ons hart vullen met de liefde die Christus ons schenkt en leven vanuit Hem. Zo zullen wij niet alleen getuigen van zijn liefde zijn, maar ook de handen en voeten van Christus in deze wereld. Laten we leven vanuit die verbondenheid, zodat ons bestaan zelf een stralend teken van hoop mag zijn voor allen die God ons toevertrouwt.
Laten we bidden
Heer Jezus,
maak ons tot tekenen
van Gods liefde in deze wereld.
Mogen wij, vanuit uw inwoning,
Gods goedheid belichamen.
U bent de schilder, wij zijn de penselen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, wees een teken van God. Wees zijn licht.
Zegen over deze nieuwe week.
Van harte, kris
Om mee op weg te gaan
Wat betekent het voor mij om een teken van God te zijn in mijn dagelijks leven?
Hoe ervaar ik de inwoning van Christus in mijn leven, en hoe beïnvloedt dit mijn ontmoetingen met mensen?
Gemeenschapszorg is belangrijk, net als zelfzorg. Ze zijn met elkaar verbonden en vullen elkaar aan. Hoe kan ik deze twee in goede balans beleven?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.