maandag in week 20 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 24, 15-24
Ezechiëls eigen verlies en gedrag dienen als symbool voor het lot dat Israël te wachten staat, waardoor ze zullen erkennen dat God de Heer is.
De Heer richtte zich tot mij:
‘Mensenkind, door een plotselinge slag zal Ik het liefste wat je hebt van je wegnemen. Je mag daar niet om rouwen of treuren, en je tranen niet laten vloeien. Klaag in stilte, rouw niet om de dode. Wikkel een tulband om en doe je sandalen aan; bedek je baard en snor niet en eet niet van het brood dat de mensen je brengen.’
Die ochtend sprak ik nog tegen het volk, en ’s avonds stierf mijn vrouw. De volgende morgen deed ik wat mij was opgedragen.
Het volk vroeg mij: ‘Wilt u ons uitleggen waarom u zich zo gedraagt, en wat dat voor ons betekent?’
Ik antwoordde: ‘De Heer heeft zich tot mij gericht. Hij droeg me op tegen het volk van Israël te zeggen: “Dit zegt God, de Heer: Ik ga mijn heiligdom ontwijden, de plaats waaraan jullie je trots en kracht ontlenen, jullie liefste bezit, de plaats waarnaar jullie hart verlangt. De zonen en dochters die jullie daar achtergelaten hebben, zullen vallen door het zwaard.” Jullie zullen doen wat ik heb moeten doen: Jullie mogen je baard en snor niet bedekken, en niet eten van het brood dat de mensen jullie brengen. Wikkel een tulband om en doe je sandalen aan, rouw niet en treur niet. Jullie schuld wordt jullie ondergang, en jullie zullen bij elkaar je leed klagen. “Ezechiël zal voor jullie een teken zijn: zoals hij heeft gedaan, zo moeten jullie doen. Als het onheil komt, zullen jullie beseffen dat Ik God, de Heer, ben.”’
Tussenzang: Deut. 32, 18-21
Refr.: U vergat de God die u gebaard heeft.
U vergat de God die u gebaard heeft,
u verwierp de rots die u ter wereld bracht.
Toen de Heer zag wat u deed,
bemerkte hoe zijn kinderen Hem krenkten,
ontstak Hij in hevige toorn.
Ik zal me van hen afkeren
en dan eens zien hoe het hun vergaat.
Want dit is een verdorven generatie,
niemand van hen is te vertrouwen.
Ze tergden Mij met wat geen god is
en krenkten Mij met hun nietige afgoden.
Daarom terg Ik hen met wat geen volk is,
Ik krenk hen met een volk zonder verstand.
Vers voor het evangelie (1 Tes 2, 13)
Alleluia.
Ontvang het goddelijke woord,
niet als een woord van mensen,
maar als wat het werkelijk is:
het woord van God,
dat werkzaam is in u, die gelooft.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 19, 16-22
Jezus vertelt een rijke jongeman dat het naleven van de geboden essentieel is voor het eeuwige leven, maar om volmaakt te zijn, moet hij al zijn bezittingen verkopen en het geld aan de armen geven. De jongeman vertrekt teleurgesteld omdat hij gehecht is aan zijn rijkdom.
Er kwam iemand naar Jezus toe met de vraag: ‘Meester, wat voor goeds moet ik doen om het eeuwige leven te verwerven?’
Hij antwoordde: ‘Waarom vraagt u Me naar het goede? Er is er maar één die goed is. Als u het leven wilt binnengaan, houd u dan aan zijn geboden.’
‘Welke?’ vroeg hij.
‘Deze,’ antwoordde Jezus, ‘pleeg geen moord, pleeg geen overspel, steel niet, leg geen vals getuigenis af, toon eerbied voor uw vader en moeder, en ook: heb uw naaste lief als uzelf.’
De jongeman zei: ‘Daar houd ik me aan. Wat kan ik nog meer doen?’
Jezus antwoordde hem: ‘Als u volmaakt wilt zijn, ga dan naar huis, verkoop alles wat u bezit en geef de opbrengst aan de armen; dan zult u een schat in de hemel bezitten. Kom daarna terug en volg Mij.’
Na dit antwoord ging de jongeman terneergeslagen weg; hij had namelijk veel bezittingen.
Van Woord naar leven
DE KERK ALS VRIEND VAN DE ARMEN
(Bij Matteüs 19, 16-22)
Het evangelie van vandaag is een ongemakkelijke oproep: Jezus roept ons op om afstand te doen van ons bezit en in plaats daarvan de armen te omarmen. Dit is geen abstract of louter spiritueel appel, maar een concrete oproep aan ieder van ons. Jezus vraagt om echte, tastbare daden die, indien nodig, onze manier van leven grondig veranderen.
Paus Franciscus benadrukt voortdurend dat de Kerk een vriend van de armen moet zijn. Dit betekent dat de Kerk, en wij als haar leden, niet alleen moeten spreken over armoede, maar ook actief aan de kant van de armen moeten staan. De paus herinnert ons eraan dat een Kerk die de armen niet dient, haar essentie verliest.
Het gevaar voor ons christenen bestaat erin dat we de armen zien als een soort objecten van onze liefdadigheid. De Kerk – zo zegt paus Franciscus – moet leren een bondgenoot te zijn van de armen, hen erkennen in hun waardigheid en met hen solidair zijn.
Heiligen zoals Franciscus en Clara van Assisi namen de oproep om arm door het leven te gaan zeer letterlijk. Ze verkochten hun bezit, leefden sober en leefden met de armen als één van hen. Dergelijke radicale keuzes hoeven we niet onmiddellijk te maken, maar het zijn wel voorbeelden die ons oproepen om na te denken over hoe wij ons eigen leven inrichten. Zijn wij werkelijk een vriend van de armen? Durven we de keuze te maken om financiële en materiële rijkdom te delen met hen?
Geliefde mensen, laten we erover waken dat we het evangelie van vandaag niet louter spiritualiseren of wegrationaliseren. Het vraagt om concrete daden en een diepgaande keuze voor een eenvoudiger leven door de armen niet uit het oog te verliezen.
Laten we de oproep van paus Franciscus ter harte nemen, die ons eraan herinnert dat de Kerk alleen trouw kan zijn aan haar missie als zij de vriend van de armen is.
Laten we bidden
Heer Jezus,
tik voortdurend op ons geweten
wanneer onze levensstijl afwijkt
van wat het evangelie ons vraagt.
Tik, en blijf tikken,
vooral wanneer wij proberen te ontwijken
wat U van ons verlangt.
Mogen wij in de armen uw gelaat herkennen,
en hen omarmen als onze broeders en zusters.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we streven naar een Kerk die werkelijk een vriend van de armen is.
Zegen over deze nieuwe week.
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe voel ik me bij de gedachte om meer afstand te doen van mijn materiële bezittingen en deze met de armen te delen?
Deze vraag nodigt je uit om dicht bij je diepere emoties te komen ten aanzien van het idee om materiële bezittingen op te geven en deze te delen met de armen. Sporen deze emoties je aan om eventueel actie te ondernemen?
Wat betekent het voor mij om een bondgenoot van de armen te zijn?
Het risico bestaat, zoals beschreven in de overweging, dat we de armen zien als objecten van onze liefdadigheid. Hen nabij zijn als bondgenoten gaat nog een stap verder. Wat betekent dit voor jou?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Lodewijk van Toulouse († 1297)
Lodewijk van Toulouse, ook bekend als Lodewijk van Anjou, werd geboren in 1289 in een koninklijke familie van Anjou. Ondanks zijn afkomst als zoon van Karel II van Anjou, koning van Napels, koos Lodewijk een pad dat radicaal afweek van de pracht en praal van zijn familie. Hij trad toe tot de Orde van de Minderbroeders, de Franciscanen, en leidde een leven dat volledig in het teken stond van eenvoud en dienstbaarheid aan de armen.
Lodewijk’s keuze om als prins een leven van armoede te omarmen, getuigt van zijn diepgewortelde medemenselijkheid. Zijn toewijding aan de zwakken en behoeftigen was een centraal aspect van zijn geestelijke roeping. In plaats van de luxe en macht die zijn positie hem had kunnen bieden, wijdde hij zijn leven aan de zorg voor de armen en verdrukten. Als bisschop van Toulouse, een functie die hij in 1317 aanvaardde, zette hij zijn enorme invloed in om de levensomstandigheden van de armen te verbeteren. Zijn hart was vol medeleven en zijn daden waren doordrenkt met een oprechte zorg voor de minderbedeelden.
Lodewijk’s leven was een levende getuigenis van de idealen van Franciscus van Assisi. Hij ging ver in zijn inzet om de lijdenden te helpen en hen te voorzien van wat zij nodig hadden. Zijn zorg voor de armen was niet alleen een abstracte overtuiging, maar een dagelijkse praktijk van medemenselijkheid en opoffering.
Lodewijk werd in 1327 heilig verklaard door paus Clemens VI.
Zijn feestdag wordt gevierd op 19 augustus.
Hij wordt vaak afgebeeld in zijn minderbroederhabijt en met een bisschopsstaf, symbolen van zijn roeping om zowel geestelijk als sociaal te dienen.
Lodewijk van Toulouse
Van Woord naar leven
DE KERK ALS VRIEND VAN DE ARMEN
(Bij Matteüs 19, 16-22)
Het evangelie van vandaag is een ongemakkelijke oproep: Jezus roept ons op om afstand te doen van ons bezit en in plaats daarvan de armen te omarmen. Dit is geen abstract of louter spiritueel appel, maar een concrete oproep aan ieder van ons. Jezus vraagt om echte, tastbare daden die, indien nodig, onze manier van leven grondig veranderen.
Paus Franciscus benadrukt voortdurend dat de Kerk een vriend van de armen moet zijn. Dit betekent dat de Kerk, en wij als haar leden, niet alleen moeten spreken over armoede, maar ook actief aan de kant van de armen moeten staan. De paus herinnert ons eraan dat een Kerk die de armen niet dient, haar essentie verliest.
Het gevaar voor ons christenen bestaat erin dat we de armen zien als een soort objecten van onze liefdadigheid. De Kerk – zo zegt paus Franciscus – moet leren een bondgenoot te zijn van de armen, hen erkennen in hun waardigheid en met hen solidair zijn.
Heiligen zoals Franciscus en Clara van Assisi namen de oproep om arm door het leven te gaan zeer letterlijk. Ze verkochten hun bezit, leefden sober en leefden met de armen als één van hen. Dergelijke radicale keuzes hoeven we niet onmiddellijk te maken, maar het zijn wel voorbeelden die ons oproepen om na te denken over hoe wij ons eigen leven inrichten. Zijn wij werkelijk een vriend van de armen? Durven we de keuze te maken om financiële en materiële rijkdom te delen met hen?
Geliefde mensen, laten we erover waken dat we het evangelie van vandaag niet louter spiritualiseren of wegrationaliseren. Het vraagt om concrete daden en een diepgaande keuze voor een eenvoudiger leven door de armen niet uit het oog te verliezen.
Laten we de oproep van paus Franciscus ter harte nemen, die ons eraan herinnert dat de Kerk alleen trouw kan zijn aan haar missie als zij de vriend van de armen is.
Laten we bidden
Heer Jezus,
tik voortdurend op ons geweten
wanneer onze levensstijl afwijkt
van wat het evangelie ons vraagt.
Tik, en blijf tikken,
vooral wanneer wij proberen te ontwijken
wat U van ons verlangt.
Mogen wij in de armen uw gelaat herkennen,
en hen omarmen als onze broeders en zusters.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, laten we streven naar een Kerk die werkelijk een vriend van de armen is.
Zegen over deze nieuwe week.
kris
Om mee op weg te gaan
Hoe voel ik me bij de gedachte om meer afstand te doen van mijn materiële bezittingen en deze met de armen te delen?
Deze vraag nodigt je uit om dicht bij je diepere emoties te komen ten aanzien van het idee om materiële bezittingen op te geven en deze te delen met de armen. Sporen deze emoties je aan om eventueel actie te ondernemen?
Wat betekent het voor mij om een bondgenoot van de armen te zijn?
Het risico bestaat, zoals beschreven in de overweging, dat we de armen zien als objecten van onze liefdadigheid. Hen nabij zijn als bondgenoten gaat nog een stap verder. Wat betekent dit voor jou?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.