maandag in week 19 door het jaar
Uit de profeet Ezechiël 1, 2-5 + 24-28
De profeet Ezechiël kreeg tijdens de ballingschap een indrukwekkend visioen van Gods majesteit, waarin hij een troon van saffier en een menselijke gedaante omgeven door een stralende gloed zag, wat ons herinnert aan de ontzagwekkende kracht en heiligheid van God.
Op de vijfde dag van die maand, en wel in het vijfde jaar van koning Jojachins ballingschap, richtte de Heer zich tot de priester Ezechiël, de zoon van Buzi, in het land van de Chaldeeën, bij het Kebarkanaal. Daar werd hij door de hand van de Heer gegrepen.
Dit is wat ik zag: een stormwind, komend uit het noorden, een grote gloeiende wolkenmassa, een vuur van bliksemflitsen. Daar middenin zag ik iets dat glansde als wit goud. In het midden van het vuur zag ik iets dat leek op een viertal wezens. Ze leken op mensen.
Toen hoorde ik het geluid van hun vleugels. Het klonk als het gebulder van de zee, als de stem van de Ontzagwekkende, als het rumoer van een mensenmassa, als een dreunend leger. Wanneer ze stilstonden vouwden ze hun vleugels weer toe.
Toen hoorde ik ook een geluid boven de koepel boven hun hoofd – maar zijzelf stonden stil met toegevouwen vleugels.
En boven de koepel zag ik iets dat leek op een troon van saffier, en daarboven, op die troon, zag ik een gedaante als van een mens. Vanaf wat zijn heupen leken te zijn naar boven toe zag ik iets dat glansde als wit goud en door iets als vuur omgeven was, en naar beneden toe zag ik iets als vuur, omgeven door een stralende gloed. Zoals de boog die bij regen verschijnt in de wolken, zo zag die gloed eruit.
Dit was de aanblik van de stralende verschijning van de Heer, en toen ik dit alles zag, wierp ik me voorover op de grond.
Tussenzang: Ps 148, 1-2 + 11-14
Refr.: Vol zijn hemel en aarde van uw heerlijkheid.
Loof de Heer, bewoners van de hemel,
loof Hem daar in de hoogten.
Loof Hem, herauten van de Heer,
loof Hem, hemelse legermacht.
Loof Hem, koningen der aarde en naties,
vorsten en leiders, overal ter wereld,
jonge mannen en jonge vrouwen,
oud en jong tezamen.
Laten zij loven de Naam van de Heer,
alleen zijn Naam is hoogverheven,
zijn luister gaat aarde en hemel te boven.
Hij verhoogt het aanzien van zijn volk,
de roem van al wie Hem trouw zijn,
het volk van Israël, dat Hem nabij is.
Vers voor het evangelie (Ps 119, 135)
Alleluia.
Laat het licht van uw gelaat over mij schijnen,
onderwijs uw dienaar in uw wetten.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 17, 22-27
Jezus voorspelt zijn lijden en opstanding en leert vervolgens zijn leerlingen dat, hoewel zij als kinderen van God vrijgesteld zijn van aardse verplichtingen, ze toch – om geen aanstoot te geven – moeten handelen met zorg en respect voor ieder.
Toen ze bij elkaar waren in Galilea, zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘De Mensenzoon zal uitgeleverd worden aan de mensen. Die zullen Hem doden, maar op de derde dag zal Hij uit de dood worden opgewekt.’ Dit maakte hen zeer bedroefd.
Toen ze in Kafarnaüm waren aangekomen, kwamen de inners van de tempelbelasting bij Petrus en vroegen: ‘Draagt uw meester de dubbeldrachme niet af?’ Hij antwoordde: ‘Zeker wel!’
Toen hij thuiskwam, was Jezus hem voor met de vraag: ‘Wat denk je, Simon: van wie innen de heersers op aarde tol of belasting? Van hun eigen kinderen of van anderen?’
Op zijn antwoord: ‘Van anderen,’ zei Jezus tegen hem: ‘Dan zijn de kinderen dus vrijgesteld. Maar laten we hen niet voor het hoofd stoten; ga naar het meer, werp een vishaak uit en pak de vis die je het eerst bovenhaalt. Als je zijn bek opent, zul je een vierdrachmenstuk vinden. Betaal hen daarmee voor ons allebei.’
Van Woord naar leven
KRUISLIEFDE ALS BRON VAN LEVEN
(Bij Mt 17, 22-23)
Toen ze bij elkaar waren in Galilea, zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘De Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de mensen. Zij zullen Hem doden, maar op de derde dag zal Hij uit de dood worden opgewekt.’ Deze woorden maakten hen zeer bedroefd.
Toen Jezus aan zijn leerlingen vertelde dat de Mensenzoon zou worden uitgeleverd, gedood en op de derde dag zou opstaan, vervulde hen dat met diepe droefheid. Het is begrijpelijk dat deze woorden hen terneersloegen, want de genade van het kruis en de opstanding waren voor hen nog verborgen. Toch sprak Jezus hierover, opdat zij zich die eerste dagen na zijn kruisdood zouden herinneren dat zijn dood niet het einde zou betekenen, maar juist een bron van hoop.
Ook voor ons, mensen van vandaag, is de weg van het kruis vaak beangstigend. We worden afgeschrikt door de gedachte aan het lijden dat deze weg met zich meebrengt. Niet het lijden als gevolg van oorlog en onrecht in deze wereld, maar het lijden dat voortkomt uit de liefde waartoe wij zijn geroepen. Dit lijden maakt ons vaak bang en bedroefd, omdat we de diepere betekenis van Pasen nog niet volledig hebben doorgrond, laat staan dat we ons er volledig aan durven overgeven.
Toch is het opnemen van dit liefdeskruis, in eenheid met Christus, een bron van ware vreugde én leven. Deze weg van totale zelfgave in liefde laat Pasen doorbreken in ons eigen leven, in het leven van anderen, in het leven van de Kerk, en uiteindelijk in de hele wereld. Het is de bevrijdende genade van de Heer die doorwerkt doorheen ons leven. Dit manifesteert zich niet alleen in onze grote levenskeuzes, maar ook in de talloze kleine daden van liefde en opoffering die de liefde vraagt.
Hoewel de weg van het kruis ons aanvankelijk kan ontmoedigen, is het juist deze weg die ons leidt naar het volle leven, de opstanding, en de vreugde die eigen is aan Pasen. Laten we ons er met volle overgave aan toevertrouwen.
Laten we bidden
Heer,
geef ons de moed om uw weg van liefde en opoffering te volgen, zelfs wanneer deze zwaar en moeilijk lijkt. Help ons te vertrouwen op de kracht van uw opstanding, zodat we in de schaduw van het kruis uw leven en vreugde mogen vinden. Leer ons in de kleine en grote momenten van ons leven uw genade te herkennen en te omarmen, zodat we samen met u de weg naar het ware leven mogen bewandelen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, ik wens jullie vandaag de innerlijke vreugde toe van een leven gewijd aan de liefde.
Een toegewijde maandag,
kris
Om mee op weg te gaan
Welke veranderingen in mijn gedrag en houding zouden mijn leven meer in overeenstemming brengen met de liefde van Christus?
Deze vraag nodigt uit tot zelfreflectie over hoe je gedrag en houding kunnen evolueren om je geloof beter te weerspiegelen.
Ben ik als christen in mijn beleving van liefde ten diepste een blij mens?
Deze vraag onderzoekt of je geloof daadwerkelijk vreugde en tevredenheid brengt, waar deze vreugde vandaan komt, en of ze een diepere impact heeft op je leven. Het is een vraag die je uitnodigt om na te denken over de essentie van je vreugde en de manier waarop deze verbonden is met je geloof.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Johanna Francisca de Chantal († 1641)
Johanna Francisca de Chantal, moeder, ordestichteres, Frankrijk
Johanna Francisca de Chantal was moeder van zes kinderen, waarvan er drie vlak na de geboorte overleden. Op 28-jarige leeftijd werd ze weduwe. Na een ontmoeting met Franciscus van Sales, toen deze preekte in de Sainte Chapelle in Dijon, werd ze geïnspireerd om een katholieke orde op te richten: de orde der Visitatie waar zij en haar medezusters zich helemaal gaven aan het gebed en werken van liefde. Dit laatste met een bijzondere genegenheid voor zieken en armen.
Ze stierf in het Visitatie Klooster in Moulins, één van de kloosters die ze had opgericht. Ze werd begraven in Annecy. Op 21 november 1751 werd ze door paus Benedictus XIV zalig verklaard en op 16 juli 1767 door Paus Clemens XIII heilig verklaard.
Haar feestdag is sinds 2001 12 augustus. Daarvoor was het 12 december, maar deze dag is ook de feestdag van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe.
Jane Frances de Chantal was de grootmoeder van de Franse schrijfster Madame de Sévigné.
Bron: Wikipedia
Johanna Francisca de Chantal
Van Woord naar leven
KRUISLIEFDE ALS BRON VAN LEVEN
(Bij Mt 17, 22-23)
Toen ze bij elkaar waren in Galilea, zei Jezus tegen zijn leerlingen: ‘De Mensenzoon zal worden uitgeleverd aan de mensen. Zij zullen Hem doden, maar op de derde dag zal Hij uit de dood worden opgewekt.’ Deze woorden maakten hen zeer bedroefd.
Toen Jezus aan zijn leerlingen vertelde dat de Mensenzoon zou worden uitgeleverd, gedood en op de derde dag zou opstaan, vervulde hen dat met diepe droefheid. Het is begrijpelijk dat deze woorden hen terneersloegen, want de genade van het kruis en de opstanding waren voor hen nog verborgen. Toch sprak Jezus hierover, opdat zij zich die eerste dagen na zijn kruisdood zouden herinneren dat zijn dood niet het einde zou betekenen, maar juist een bron van hoop.
Ook voor ons, mensen van vandaag, is de weg van het kruis vaak beangstigend. We worden afgeschrikt door de gedachte aan het lijden dat deze weg met zich meebrengt. Niet het lijden als gevolg van oorlog en onrecht in deze wereld, maar het lijden dat voortkomt uit de liefde waartoe wij zijn geroepen. Dit lijden maakt ons vaak bang en bedroefd, omdat we de diepere betekenis van Pasen nog niet volledig hebben doorgrond, laat staan dat we ons er volledig aan durven overgeven.
Toch is het opnemen van dit liefdeskruis, in eenheid met Christus, een bron van ware vreugde én leven. Deze weg van totale zelfgave in liefde laat Pasen doorbreken in ons eigen leven, in het leven van anderen, in het leven van de Kerk, en uiteindelijk in de hele wereld. Het is de bevrijdende genade van de Heer die doorwerkt doorheen ons leven. Dit manifesteert zich niet alleen in onze grote levenskeuzes, maar ook in de talloze kleine daden van liefde en opoffering die de liefde vraagt.
Hoewel de weg van het kruis ons aanvankelijk kan ontmoedigen, is het juist deze weg die ons leidt naar het volle leven, de opstanding, en de vreugde die eigen is aan Pasen. Laten we ons er met volle overgave aan toevertrouwen.
Laten we bidden
Heer,
geef ons de moed om uw weg van liefde en opoffering te volgen, zelfs wanneer deze zwaar en moeilijk lijkt. Help ons te vertrouwen op de kracht van uw opstanding, zodat we in de schaduw van het kruis uw leven en vreugde mogen vinden. Leer ons in de kleine en grote momenten van ons leven uw genade te herkennen en te omarmen, zodat we samen met u de weg naar het ware leven mogen bewandelen.
In uw naam.
Amen.
Geliefde mensen, ik wens jullie vandaag de innerlijke vreugde toe van een leven gewijd aan de liefde.
Een toegewijde maandag,
kris
Om mee op weg te gaan
Welke veranderingen in mijn gedrag en houding zouden mijn leven meer in overeenstemming brengen met de liefde van Christus?
Deze vraag nodigt uit tot zelfreflectie over hoe je gedrag en houding kunnen evolueren om je geloof beter te weerspiegelen.
Ben ik als christen in mijn beleving van liefde ten diepste een blij mens?
Deze vraag onderzoekt of je geloof daadwerkelijk vreugde en tevredenheid brengt, waar deze vreugde vandaan komt, en of ze een diepere impact heeft op je leven. Het is een vraag die je uitnodigt om na te denken over de essentie van je vreugde en de manier waarop deze verbonden is met je geloof.
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.