dinsdag in week 14 door het jaar
Uit de profeet Hosea 8, 4-7 + 11-13
Wie wind zaait zal storm oogsten.
Zo spreekt de Heer:
‘De kinderen van Israël hebben een koning aangesteld, maar buiten Mij om, leiders gekozen zonder Mij erin te kennen. Van hun zilver en goud hebben ze godenbeelden gemaakt, tot hun eigen ondergang. Je stierkalf wijst je af, Samaria!
En ook Ik ben woedend op je: zul je dan nooit tot zuiverheid in staat zijn? Dat kalf komt gewoon uit Israël, het is gemaakt door een ambachtsman, een god is het niet! Nee, het kalf van Samaria zal verpulverd worden.
Want wie wind zaait zal storm oogsten. Het zaad brengt geen koren voort, en als het al vrucht draagt dan geeft het geen meel, en als het al meel geeft dan wordt het door vreemden verslonden.
Hoeveel altaren heeft Efraïm niet gebouwd – maar om te zondigen! Altaren die dienen om te zondigen!
Al schrijf Ik mijn wet in tienduizendvoud, die is voor hen als van een vreemde. Ze brengen Mij offers om zelf het vlees te eten.
Daarom schept de Heer geen behagen meer in hen. Hij zal nu hun wandaden in rekening brengen en hun zonden bestraffen: ze gaan terug naar Egypte!’
Tussenzang: Psalm 115, 3-10
Refr.: Israël, vertrouw op de Heer.
Onze God is in de hemel,
Hij doet wat Hem behaagt.
Hun goden zijn van zilver en goud,
gemaakt door mensenhanden.
Ze hebben een mond, maar kunnen niet spreken,
ze hebben ogen, maar kunnen niet zien,
ze hebben oren, maar kunnen niet horen,
ze hebben een neus, maar kunnen niet ruiken.
Hun handen kunnen niet tasten,
hun voeten kunnen niet lopen,
geen geluid komt uit hun keel.
Zoals zij, zo worden ook hun makers,
en ieder die op hen vertrouwt.
Israël, vertrouw op de Heer
– hun hulp is Hij, hun schild –
huis van Aäron, vertrouw op de Heer
– hun hulp is Hij, hun schild.
Vers voor het evangelie (Ps 27, 11)
Alleluia.
Wijs mij uw weg, Heer,
leid mij op een effen pad,
bescherm mij tegen mijn vijanden.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 9, 32-38
Dienstbaarheid is één van de voornaaste kenmerken van het christendom. Door en langs de anderen kunnen wij zin geven aan ons leven, én God bereiken. Jezus’ leven was daardoor getekend. Zijn volgelingen roept Hij op herders te zijn voor de mensen. ‘De oogst is groot, maar arbeiders zijn er weinig’.
Men bracht iemand bij Jezus die bezeten was en niet kon spreken. Nadat de demon was uitgedreven, begon de stomme te spreken. De mensenmassa stond versteld en zei: ‘Zoiets is in Israël nog nooit vertoond!’ Maar de farizeeën zeiden: ‘Het is dankzij de vorst der demonen dat Hij demonen kan uitdrijven.’
Jezus trok rond langs alle steden en dorpen, Hij gaf de mensen onderricht in hun synagogen, verkondigde het goede nieuws over het koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal.
Toen Hij de mensenmenigte zag, voelde Hij medelijden met hen, omdat ze uitgeput en hulpeloos waren, als schapen zonder herder. Hij zei tegen zijn leerlingen: ‘De oogst is groot, maar er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.’
Van Woord naar leven
VRAAG DUS …
(bij Mt 9,32-38)
Beste mensen, vandaag twee verhalen over oogsten. In de eerste lezing geen al te florissant verhaal. Mensen zijn de verkeerde weg op gegaan, komen niet meer toe aan het beleven van hun roeping. Zaaien met wind. Wat kan daarvan nu terecht komen? Hoe kunnen de zaaiers verwachten dat die wind geen woest beletsel wordt voor een goede oogst? De zaaiers kunnen turen zo veel ze willen of het zaad al uitkomt, maar zien niets boven de grond komen. De wind heeft het zaad al lang weggewaaid naar the middle of nowhere. In elk geval naar een plekje waar het niet ontkiemen kan. Die wind waaiert uit naar een fikse storm. Nergens meer iets te bespeuren van ontkiemende sprietjes.
In het evangelie lezen we hoe Jezus weldoende rondtrekt door het land. Hij geeft onderricht en geneest, maar het aantal mensen dat hulp nodig heeft, groeit en groeit. Deze mensen opvangen, daar zijn vele helpers voor nodig. Jezus ziet hoe moe de mensen zijn en hulpeloos, als schapen zonder herder. Hij raakt er zeer bewogen door en ziet de noodzaak in van mensen die het werk mee op kunnen pakken. Kijkend naar zijn leerlingen, verzucht Hij: De oogst is groot en er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.
Vraag dus… Allereerst kiest Hij zijn eigen leerlingen uit om behulpzaam te zijn bij de oogst, maar met een blik over de tijden en over de wereld heen ziet Hij dat ook in de toekomst vele arbeiders nodig zullen zijn, een wereldzee van mensen om vruchtbaarheid te waarborgen. Vraag dus… Vraag dus… en bllijf vragen: Mensen die er mogen zijn voor andere mensen, de eeuwen door. De eigenaar van de oogst mag onophoudelijk nieuwe mensen sturen. Jezus dringt erop aan, om te vragen. Biddend vragen, want uit onszelf lukt er niet zoveel, blijkt herhaaldelijk. We zijn afhankelijk van Eén die groter is dan onze onmacht.
Het verschil tussen de groep uit de eerste en de tweede lezing is, dat de eerste groep niet vraagt en bovendien leeft zonder God of gebod, en de tweede groep is in diepe nood, maar heeft geleerd te vragen en hun onmacht, in Gods hand te leggen. Dan zal de oogst uiteindelijk groot zijn.
Onlangs las ik op internet: ‘Mozambique: christenen bidden in verwoeste kerk door terroristen.’ Maar de verwoeste kerk staat er niet meer. Een afbeelding erbij met alleen puin over het hele oppervlak waar voorheen de kerk stond. Daar komen de christenen nu samen. Hoezeer zijn ze daar Kerk, biddend en vragend, smekend in de leegte.
Zij doen wat hier in het evangelie bedoeld is: Vraag de Heer van de oogst: bidden, smeken, vertrouwen, geloven dat Hij nooit iemand alleen laat. En dat Hij arbeiders zal sturen, niet alleen om puin te ruimen, maar ook om te bemoedigen en samen te bidden.
Laten we bidden
Goede God en Vader,
onze nood is groot.
Jezus leerde ons om te vragen
en nogmaals te vragen.
Om ons dagelijks brood.
Jezus, Uw Zoon, is ons tot Brood geworden.
Hij geeft ons vertrouwen
dat ook onze levens oogsten mogen,
een volle maat.
Dit vragen we U, door Hem,
Jezus, Uw Zoon.
Amen
Beste mensen, vragen is geen schande. Vraag vanuit je hart, om de spirituele kracht in je leven waardoor ook jij arbeider mag zijn in zijn wijngaard.
Ricky
Suggesties voor deze dag
Bid het gebed dat Jezus ons geleerd heeft of maak er je eigen woorden bij of zing het in het open veld, of neurie het zachtjes, herhaling op herhaling.
In welk opzicht kun jij arbeider zijn in Gods tuin?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
HH. martelaren van Gorcum
De martelaren van Gorcum waren negentien katholieke geestelijken die in 1572 werden vermoord tijdens de Tachtigjarige Oorlog, een conflict tussen de Nederlanden en Spanje. Hun feestdag wordt gevierd op 9 juli.
In 1572 veroverden de Watergeuzen, een groep protestantse opstandelingen, de stad Gorcum (nu bekend als Gorinchem). Ze namen negentien katholieke geestelijken gevangen, waaronder Franciscanen, seculiere priesters en leden van andere religieuze ordes. De gevangenen werden overgebracht naar Brielle, waar ze werden vastgehouden en ondervraagd.
De Watergeuzen probeerden de geestelijken te dwingen hun katholieke geloof en hun loyaliteit aan de paus te verloochenen. Ondanks bedreigingen en martelingen weigerden de geestelijken dit te doen. Op 9 juli 1572 werden ze opgehangen in een schuur in Brielle. Deze daad werd uitgevoerd onder leiding van Lumey, een van de commandanten van de Watergeuzen, die bekend stond om zijn wreedheid.
De martelaren van Gorcum werden in 1675 door paus Clemens X zalig verklaard en in 1867 door paus Pius IX heilig verklaard.
De martelaren van Gorcum worden gezien als symbolen van trouw en standvastigheid in het geloof, vooral in tijden van vervolging. Hun verhaal benadrukt het conflict tussen katholieken en protestanten in de Nederlanden tijdens de Tachtigjarige Oorlog, een periode van grote religieuze en politieke onrust.
Martelaren van Gorcum (Wikipedia)
Van Woord naar leven
VRAAG DUS …
(bij Mt 9,32-38)
Beste mensen, vandaag twee verhalen over oogsten. In de eerste lezing geen al te florissant verhaal. Mensen zijn de verkeerde weg op gegaan, komen niet meer toe aan het beleven van hun roeping. Zaaien met wind. Wat kan daarvan nu terecht komen? Hoe kunnen de zaaiers verwachten dat die wind geen woest beletsel wordt voor een goede oogst? De zaaiers kunnen turen zo veel ze willen of het zaad al uitkomt, maar zien niets boven de grond komen. De wind heeft het zaad al lang weggewaaid naar the middle of nowhere. In elk geval naar een plekje waar het niet ontkiemen kan. Die wind waaiert uit naar een fikse storm. Nergens meer iets te bespeuren van ontkiemende sprietjes.
In het evangelie lezen we hoe Jezus weldoende rondtrekt door het land. Hij geeft onderricht en geneest, maar het aantal mensen dat hulp nodig heeft, groeit en groeit. Deze mensen opvangen, daar zijn vele helpers voor nodig. Jezus ziet hoe moe de mensen zijn en hulpeloos, als schapen zonder herder. Hij raakt er zeer bewogen door en ziet de noodzaak in van mensen die het werk mee op kunnen pakken. Kijkend naar zijn leerlingen, verzucht Hij: De oogst is groot en er zijn weinig arbeiders. Vraag dus de eigenaar van de oogst of Hij arbeiders wil sturen om de oogst binnen te halen.
Vraag dus… Allereerst kiest Hij zijn eigen leerlingen uit om behulpzaam te zijn bij de oogst, maar met een blik over de tijden en over de wereld heen ziet Hij dat ook in de toekomst vele arbeiders nodig zullen zijn, een wereldzee van mensen om vruchtbaarheid te waarborgen. Vraag dus… Vraag dus… en bllijf vragen: Mensen die er mogen zijn voor andere mensen, de eeuwen door. De eigenaar van de oogst mag onophoudelijk nieuwe mensen sturen. Jezus dringt erop aan, om te vragen. Biddend vragen, want uit onszelf lukt er niet zoveel, blijkt herhaaldelijk. We zijn afhankelijk van Eén die groter is dan onze onmacht.
Het verschil tussen de groep uit de eerste en de tweede lezing is, dat de eerste groep niet vraagt en bovendien leeft zonder God of gebod, en de tweede groep is in diepe nood, maar heeft geleerd te vragen en hun onmacht, in Gods hand te leggen. Dan zal de oogst uiteindelijk groot zijn.
Onlangs las ik op internet: ‘Mozambique: christenen bidden in verwoeste kerk door terroristen.’ Maar de verwoeste kerk staat er niet meer. Een afbeelding erbij met alleen puin over het hele oppervlak waar voorheen de kerk stond. Daar komen de christenen nu samen. Hoezeer zijn ze daar Kerk, biddend en vragend, smekend in de leegte.
Zij doen wat hier in het evangelie bedoeld is: Vraag de Heer van de oogst: bidden, smeken, vertrouwen, geloven dat Hij nooit iemand alleen laat. En dat Hij arbeiders zal sturen, niet alleen om puin te ruimen, maar ook om te bemoedigen en samen te bidden.
Laten we bidden
Goede God en Vader,
onze nood is groot.
Jezus leerde ons om te vragen
en nogmaals te vragen.
Om ons dagelijks brood.
Jezus, Uw Zoon, is ons tot Brood geworden.
Hij geeft ons vertrouwen
dat ook onze levens oogsten mogen,
een volle maat.
Dit vragen we U, door Hem,
Jezus, Uw Zoon.
Amen
Beste mensen, vragen is geen schande. Vraag vanuit je hart, om de spirituele kracht in je leven waardoor ook jij arbeider mag zijn in zijn wijngaard.
Ricky
Suggesties voor deze dag
Bid het gebed dat Jezus ons geleerd heeft of maak er je eigen woorden bij of zing het in het open veld, of neurie het zachtjes, herhaling op herhaling.
In welk opzicht kun jij arbeider zijn in Gods tuin?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen worden de reacties geplaatst na moderatie.