vrijdag in week 11 door het jaar
Uit het tweede boek Koningen 11, 1-4 + 9-18 + 20
Trouw en ontrouw aan het Verbond wisselden elkaar zich steeds af. Voor ons is het verhaal van de paleisrevolutie en de aanstelling van koning Joas wellicht wat vreemd. Toch is het zo dat ook in ons eigen leven trouw en ontrouw voorkomen en dat ook wij niet terugschrikken voor geweld om datgene door te voeren wat ons het beste past.
Toen Atalja, de moeder van Achazja, hoorde dat haar zoon dood was, besloot ze alle kinderen van de koninklijke familie ter dood te brengen. Maar Jehoseba, de dochter van koning Joram en de zus van Achazja, haalde een van Achazja’s zonen, Joas, heimelijk weg uit de groep koningskinderen die gedood zouden worden en verstopte hem met zijn voedster in de linnenkamer. Ze wisten hem voor Atalja verborgen te houden, en zo ontsnapte hij aan de dood. Zes jaar zat hij bij zijn tante in de tempel van de Heer verborgen, terwijl Atalja het land regeerde.
In het zevende regeringsjaar van Atalja riep Jojada, die toen hogepriester was, de bevelhebbers van de Kariërs en van de koninklijke garde bij zich in de tempel van de Heer. Daar sloot hij een overeenkomst met hen en liet hij hen trouw zweren. Vervolgens toonde hij hun de koningszoon.
De bevelhebbers deden precies wat de hogepriester Jojada had bevolen. Allen meldden zich met hun eenheid van honderd man bij Jojada, zowel degenen die die week dienst hadden als degenen die die week vrij waren van dienst. Jojada gaf de bevelhebbers de speren en de pijl-en-boogkokers van koning David, die in de tempel van de Heer bewaard werden. De leden van de garde stelden zich, allen met hun wapen in de aanslag, voor de tempel op, over de volle breedte van het plein en vanaf de ingang van de tempel tot aan het altaar, om de koning te beschermen.
Toen leidde de hogepriester de koningszoon naar buiten, zette hem de koninklijke hoofdband op en overhandigde hem de kroningsakte. Zo werd hij tot koning uitgeroepen en gezalfd, terwijl alle aanwezigen in hun handen klapten en riepen: ‘Leve de koning!’ Toen Atalja de koninklijke garde en het volk hoorde juichen, begaf zij zich in de menigte die zich voor de tempel verzameld had. Daar zag ze de koning, die zich volgens het gebruik op het podium had opgesteld, met de bevelhebbers en de trompetblazers naast zich. De hele bevolking was in feeststemming en men blies op de trompetten, maar Atalja scheurde haar kleren en riep: ‘Verraad! Verraad!’ De hogepriester Jojada gebood de bevelhebbers, de aanvoerders van honderd man: ‘Leid haar onder bewaking weg; wie haar volgt, moet gedood worden.’ Hij zei er uitdrukkelijk bij dat ze niet op het tempelterrein mocht worden gedood. Atalja werd weggeleid en door de Paardenpoort naar het paleis gevoerd, waar ze ter dood werd gebracht.
Jojada bekrachtigde het verbond tussen de Heer en de koning en het volk, zodat zij de Heer weer zouden toebehoren, en ook het verbond tussen de koning en het volk. Het volk trok op naar de tempel van Baäl, haalde die omver en verbrijzelde de altaren en beelden die voor hem waren opgericht. De Baälspriester Mattan werd voor de altaren ter dood gebracht. Nadat Jojada wachters had aangewezen om de tempel van de Heer te bewaken.
Heel het volk was verheugd, en hoewel Atalja in het koninklijk paleis ter dood gebracht was, bleef het rustig in de stad.
Psalm 132, 11 + 12 + 13 + 14 + 17 + 18
Refr.: De Heer heeft Sion verkozen en als woonplaats begeerd:
De Heer heeft David trouw gezworen,
en zijn belofte neemt Hij niet terug:
Een van je nazaten
laat Ik je troon bestijgen.
Houden je zonen zich aan mijn verbond,
aan de richtlijnen die Ik hun geef,
dan zullen ook hun zonen voor altijd
zetelen op je troon.
De Heer heeft Sion verkozen
en als woonplaats begeerd:
Dit is, voor altijd, mijn rustplaats,
hier verlang Ik te wonen.
Hier breng Ik Davids huis tot aanzien,
hier ontsteek Ik een lamp voor mijn gezalfde.
Zijn vijanden bekleed Ik met schande,
maar op zíjn hoofd schittert een kroon.
Vers voor het evangelie (Ps 25, 4-5a)
Alleluia.
Maak mij, Heer, met uw wegen vertrouwd,
leer mij uw paden te gaan.
Wijs mij de weg van uw waarheid
en onderricht mij.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 6, 19-23
Onze aandacht is niet zelden verdeeld omdat wij dikwijls alles willen, en daardoor vergeten we soms het voornaamste. Het is onze taak steeds onze inzichten uit te zuiveren om schatten te verzamelen voor het Rijk Gods.
In die dagen sprak Jezus tot zijn leerlingen:
‘Verzamel voor jezelf geen schatten op aarde: mot en roest vreten ze weg en dieven breken in om ze te stelen. Verzamel schatten in de hemel, daar vreten mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen. Waar je schat is, daar zal ook je hart zijn.
Het oog is de lamp van het lichaam. Dus als je oog helder is, zal heel je lichaam verlicht zijn. Maar als je oog troebel is, zal er in heel je lichaam duisternis zijn. Als het licht in jezelf verduisterd is, hoe groot is dan die duisternis!’
Van Woord naar leven
HET LICHT VAN DE HEER IN ONS
(Bij Mt 6, 19-23)
Vandaag zegt Jezus: ‘Als het licht in jezelf verduisterd is, hoe groot is dan die duisternis!’
Het licht in onszelf is het licht van de Heer; het is de Heer zelf. Maar we kunnen dit licht verduisteren, er als het ware een grafsteen voor rollen. Ja, we kunnen stokken steken in de wielen van Gods genade. Wat zo jammer is!
We houden dan onze innerlijke groei tegen en begeven ons op paden die ons mogelijk van God wegtrekken.
We zijn geroepen, geliefde mensen, ons te verinnigen met Gods licht diep in onszelf; Gods licht dat zich openbaart in Christus die ons bewoont.
Gebed is je gelovig bewust zijn van die aanwezigheid (daarom niet voelend; soms voel je niets) én je eraan toevertrouwen. Je ziel leggend in Hem, als een werkelijk verliefde, minnend om wie Hij is, drinkend van Hem; je daardoor verliezend en terugvindend in God.
En zo, na je gebed, de vensters en de deuren van je hart wijd openzetten om de wereld welkom te heten. Met andere woorden: in gebed blijven. Gods liefde bezingend in elke ontmoeting die je doet, in elk schouwen van welk schepsel ook.
Mogen we het licht nooit verduisteren, integendeel. Mogen we deelgenoot worden van dit licht.
Ja, laat ons de liefde bezingen vanuit een minnend hart om haar.
Laten we bidden
Heer Jezus,
trek ons in U.
Maak ons deelgenoot van uw licht.
Mogen we zonder ophouden
zingen van uw liefde.
In U.
Amen.
Geliefde mensen, moge het licht van de Heer vandaag helder stralen.
Een toegewijde vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Wat betekent het om mijzelf te verliezen en terug te vinden in God?
Hoe kan ik Gods liefde bezingen in ontmoetingen met anderen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Reacties worden geplaatst na moderatie om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Aloysius van Gonzaga († 1591)
Aloysius van Gonzaga sj, Rome Italië; jezuïetenstudent & verpleger pestlijders
Aloysius stamde uit het Italiaanse adellijke geslacht der Gonzaga’s. Hij werd geboren in 1568, in het kasteel van Castigilioni. Hij kreeg zijn opleiding aan het hof van de De’ Medicis. Voor ons roept dat de oogverblindende rijkdom en schoonheid op van de kunst uit de 16e eeuw. Maar reeds als tienjarig jongetje keek Aloysius dwars door de mooie aankleding en rijke façades heen. Hij walgde van het gekonkel en geroddel, de vleierijen en pluimstrijkerijen. Hij had een haarfijn gevoel voor de opgeschroefde onechtheid; wel ridderlijk opkomen voor Christus en zijn kerk, en het intussen houden met een of meerdere maîtresses. Als hij het onveilige wereldje wilde ontvluchten, trok hij zich terug in de enige plek die veilig was, de kapel. In zijn persoonlijk gebed beloofde hij nooit en te nimmer mee te doen met dat holle vertoon. Door toedoen van kardinaal Carolus Borromeus deed Aloysius op zijn twaalfde zijn Eerste Heilige Communie.
Zo jong als hij was, nam hij zich voor het leven te leiden van een kloosterling, van gebed, vasten en boetepraktijken. Hij verhuisde naar het Spaanse hof in Madrid. Zijn biechtvader daar was een pater jezuïet. Dat wou hij ook.Maar zijn vader was mordicus tegen en stuurde hem in gezelschap van zijn jongere broer Rudolf langs de Italiaanse hoven in de hoop dat die bevlieging wel zou overgaan. Maar daar zag de jongen alleen maar meer van hetzelfde. Uiteindelijk gaf vader met tegenzin toestemming. Zo trad Aloysius in bij de jezuïeten te Rome op 25 november 1585, zeventien jaar oud.
Jezuïet
Zijn geestelijk leidsman leerde hem zich te matigen in de strenge religieuze praktijken waaraan hij in de afgelopen jaren zo gewend was geraakt. De jonge novice zei van zichzelf: “Ik ben een stuk kronkelig metaal en ben ingetreden om gladgeschaafd te worden.” Vanaf nu leidde hij het leven van elke jezuïet in het begin van zijn opleiding: hij legde na afloop van het tweejarige noviciaat de drie religieuze geloften af, studeerde filosofie en deed zijn examens. In 1589 werd hij naar zijn ouderlijk huis teruggestuurd om een ruzie bij te leggen tussen zijn vader en zijn broer Rudolf. Daar had hij een flinke tijd voor nodig en pas in mei 1590 keerde hij naar Rome terug.
De pest
In 1591 werd Italië getroffen door de pest. Aloysius ging uit bedelen om aalmoezen in te zamelen. Stuitte hij op straat op een stervende patiënt, dan droeg hij hem in zijn armen naar een hospitaaltje, waste de zieke, gaf hem te eten en deed alles wat nodig was. Zijn overste werd ongerust. Er waren al genoeg jonge jezuïeten in opleiding het slachtoffer geworden van hun heldhaftigheid; ze raakten zelf besmet en stierven meestal niet lang daarna. Aloysius mocht alleen naar het hospitaaltje gaan van Maria van Altijddurende Bijstand. Daar werden geen pestlijders of andere besmettelijke patiënten heengebracht. Aloysius gehoorzaamde. Maar de eerste de beste patiënt die hij er verzorgde, bleek achteraf wel degelijk besmet te zijn. Uiteindelijk bezweek hij aan de gevolgen ervan op 21 juni 1591, drieëntwintig jaar oud.
Op 19 oktober 1605 werd hij door paus Paulus v zalig verklaard. Paus Benedictus xiii verklaarde hem heilig op 31 december 1726 tegelijk met Stanislas Kostka, die in 1568 op achttienjarige leeftijd was gestorven.
Hij is patroon van Mantua; van de (studerende) jeugd; zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen oogziekten en de pest; hij is ook patroon van de beroepskeuze. Omdat hij zo zuiver aanvoelde wat echt was en wat niet, zou je hem ook de patroon van de onderscheiding der geesten kunnen noemen.
Bron: Jezuieten.org
Aloysius van Gonzaga
Van Woord naar leven
HET LICHT VAN DE HEER IN ONS
(Bij Mt 6, 19-23)
Vandaag zegt Jezus: ‘Als het licht in jezelf verduisterd is, hoe groot is dan die duisternis!’
Het licht in onszelf is het licht van de Heer; het is de Heer zelf. Maar we kunnen dit licht verduisteren, er als het ware een grafsteen voor rollen. Ja, we kunnen stokken steken in de wielen van Gods genade. Wat zo jammer is!
We houden dan onze innerlijke groei tegen en begeven ons op paden die ons mogelijk van God wegtrekken.
We zijn geroepen, geliefde mensen, ons te verinnigen met Gods licht diep in onszelf; Gods licht dat zich openbaart in Christus die ons bewoont.
Gebed is je gelovig bewust zijn van die aanwezigheid (daarom niet voelend; soms voel je niets) én je eraan toevertrouwen. Je ziel leggend in Hem, als een werkelijk verliefde, minnend om wie Hij is, drinkend van Hem; je daardoor verliezend en terugvindend in God.
En zo, na je gebed, de vensters en de deuren van je hart wijd openzetten om de wereld welkom te heten. Met andere woorden: in gebed blijven. Gods liefde bezingend in elke ontmoeting die je doet, in elk schouwen van welk schepsel ook.
Mogen we het licht nooit verduisteren, integendeel. Mogen we deelgenoot worden van dit licht.
Ja, laat ons de liefde bezingen vanuit een minnend hart om haar.
Laten we bidden
Heer Jezus,
trek ons in U.
Maak ons deelgenoot van uw licht.
Mogen we zonder ophouden
zingen van uw liefde.
In U.
Amen.
Geliefde mensen, moge het licht van de Heer vandaag helder stralen.
Een toegewijde vrijdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Wat betekent het om mijzelf te verliezen en terug te vinden in God?
Hoe kan ik Gods liefde bezingen in ontmoetingen met anderen?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
Reacties worden geplaatst na moderatie om de kwaliteit van het gesprek te waarborgen.