zaterdag in de 4e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 13, 44-52
Voor de persoon van Jezus en voor zijn boodschap, moeten wij geloof opbrengen, ofwel uitvluchten zoeken om er niet op in te moeten gaan. De Joden in Antiochië, die geloven in de God van het Oude Testament, weigeren Christus, Zoon en gezondene van die God, te aanvaarden. De heidenen echter nemen het geloof aan in God én in de gezonden Zoon. Reeds hier wordt met het geloof van eenvoudigen gelachen, maar de vreugde van de heilige Geest kan men de gelovigen nooit ontnemen.
De volgende sabbat kwam bijna de hele stad bijeen om naar het woord van de Heer te luisteren. Bij het zien van de mensenmenigte werden de Joden jaloers en begonnen ze de woorden van Paulus in een kwaad daglicht te stellen.
Maar Paulus en Barnabas zeiden onomwonden: ‘De boodschap van God moest het eerst onder u worden verkondigd, maar aangezien u die afwijst en uzelf het eeuwige leven niet waardig acht, wenden we ons tot de andere volken. Want de Heer heeft ons het volgende opgedragen: “Ik heb je bestemd tot een licht voor alle volken, om redding te brengen tot aan de uiteinden van de aarde.”’
Toen de niet-Joden dit hoorden, verheugden ze zich en spraken ze vol lof over het woord van de Heer, en allen die voor het eeuwige leven bestemd waren kwamen tot geloof. Het woord van de Heer verspreidde zich over de hele streek.
De Joden hitsten echter de vrome vrouwen uit de hogere kringen op, evenals de vooraanstaande burgers van de stad, en wisten hen zover te krijgen dat ze zich tegen Paulus en Barnabas keerden, zodat die uit het gebied werden verdreven. Maar zij schudden het stof van hun voeten als getuigenis tegen hen en vertrokken naar Ikonium.
De achterblijvende leerlingen waren vervuld van vreugde en van de heilige Geest.
Tussenzang: Ps 98, 1-4
Refr.: De einden der aarde hebben het gezien: de overwinning van onze God.
Zing voor de Heer een nieuw lied:
wonderen heeft Hij verricht.
Zijn rechterhand heeft overwonnen,
zijn heilige arm heeft redding gebracht.
De Heer heeft zijn overwinning bekendgemaakt,
voor de ogen van de volken zijn gerechtigheid onthuld.
Hij heeft gedacht aan zijn liefde en trouw
voor het volk van Israël.
De einden der aarde hebben het gezien:
de overwinning van onze God.
Juich de Heer toe, heel de aarde,
juich en jubel, zing het uit.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Hij die alles riep in het bestaan
en zich ontfermde over ons, zijn mensen,
Hij is verrezen, Christus de Heer!
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 14, 7-14
Wanneer Jezus voor het laatst samen is met zijn apostelen richt Hij zich biddend tot zijn Vader. Hij overziet zijn opdracht. Het is de Vader die ze Hem gegeven had. Zijn Vader wil Hij aan de mensen leren kennen. Zelfs zijn eigen apostelen begrijpen dit niet.
Als jullie Mij kennen zullen jullie ook mijn Vader kennen, en vanaf nu kennen jullie Hem, want jullie hebben Hem zelf gezien.’
Daarop zei Filippus: ‘Laat ons de Vader zien, Heer, meer verlangen we niet.’
Jezus zei: ‘Ik ben nu al zo lang bij jullie, en nog ken je Me niet, Filippus? Wie Mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te mogen zien? Geloof je niet dat Ik in de Vader ben en dat de Vader in Mij is? Ik spreek niet namens mezelf als Ik tegen jullie spreek, maar de Vader, die in Mij blijft, doet zijn werk door Mij. Geloof Me: Ik ben in de Vader en de Vader is in Mij. Als je Mij niet gelooft, geloof het dan om wat Hij doet. Werkelijk, Ik verzeker jullie, wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat, Ik ga immers naar de Vader. En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal Ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal Ik het doen.’
Van Woord naar leven
ALS ARBEIDERS IN GODS WIJNGAARD
‘Werkelijk, Ik verzeker jullie, wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat, Ik ga immers naar de Vader. En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal Ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal Ik het doen.’
Zo spreekt Jezus tot ons vandaag.
Krachtige woorden. Wij mensen zijn dus in staat om meer te doen dan wat Jezus heeft gedaan. Wat zou Hij hiermee bedoelen?
Tijdens zijn leven heeft Jezus, door zijn fysieke aanwezigheid, enkele duizenden, misschien zelfs tienduizenden mensen, bereikt. Na Pinksteren was het aan ons: als individu en tegelijkertijd als deel van de grote gemeenschap van christenen. Als we terugkijken in de geschiedenis, zien we dat Jezus’ boodschap zich op indrukwekkende wijze heeft verspreid over de wereld; als een boom met vele takken, een huis met vele kamers, een wereldwijde gemeenschap waarin vele verschillende vormen van spiritualiteit getuigen van die ene Blijde Boodschap: God is liefde. Ja, de mens is tot veel in staat!
Het is inderdaad prachtig om te zien hoe de boodschap van Jezus haar weg heeft gevonden door de geschiedenis op deze aarde. Miljarden mensen zijn inmiddels op een of andere manier in contact gekomen met het evangelie; met Christus zelf.
Toch is dit in essentie niet het werk of de prestatie van de mens. Het blijft het werk van de Vader dat Hij door de Zoon bewerkstelligt; de Zoon die zich geeft aan de Kerk en aan de hele mensheid, met de bedoeling dat wij ons aan Hem toevertrouwen, zodat Hij het werk van de Vader kan voortzetten. Daarom zegt Jezus heel nadrukkelijk, zelfs als voorwaarde: ‘Wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik’ en ‘Wat jullie in mijn naam vragen, dat zal Ik doen.’
Laten we op deze manier het werk van de Heer voortzetten, heel concreet, met de mensen die ons zijn gegeven. Laten we het evangelie handen en voeten geven, in de naam van Jezus. Als arbeiders in Gods wijngaard.
Laten we bidden
Goede Vader,
maak ons tot instrumenten
van uw liefde.
Moge de Heer uw werk voortzetten
door ons heen.
In zijn naam.
Amen.
Geliefde mensen, mogen we deze dag doorgaan als arbeiders in Gods wijngaard, met het diepe vertrouwen dat in ons de kracht van Christus huist om Gods liefde handen en voeten te geven.
Een mooi weekend voor jullie allen.
Genegen, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Welke concrete stappen kan ik vandaag zetten om de liefde van de Heer gestalte te geven?
Welke obstakels zie ik in mijn leven die mij weerhouden om het werk van Christus voort te zetten? Kan ik ze in gebed neerleggen in zijn schoot en vragen om ontferming?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Zita van Monsagrati († 1272)
Zita van Monsagrati, bij Lucca, Toscane, Italië; dienstmeisje
Zita was een uiterst eenvoudige boerendochter uit het gehucht Monsagrati. Daar moet ze rond 1212 geboren zijn. Als 12-jarig meisje kwam zij in dienst bij de aanzienlijke familie Fatinelli, in de Toscaanse stad Lucca. Daar was zij het mikpunt van de pesterijen van de kinderen; daarnaast had zij te lijden van het overheersende karakter van de vrouw des huizes en de grove bejegeningen van de heer des huizes. Maar Zita was consequent in haar eenvoud: ze behandelde elk met dezelfde vriendelijkheid en eerbied, en liet zich door niets van haar stuk brengen. Zelf meende ze dat God haar niet voor niets voor al deze beproevingen plaatste. Ze hield zich aan haar persoonlijke lijfspreuk: “De handen bij het werk, het hart bij God.” Gaandeweg begonnen de familieleden daar te voelen welk een bijzonder mens ze in hun midden hadden.
De legende weet nog te vertellen dat zij op een keer in de kerk zo in gebed verzonken was dat ze de tijd vergat. Veel te laat om het brood nog op tijd gebakken te hebben, kwam ze in het huis van haar heer terug. Het deeg was gerold en gekneed en het brood lag klaar voor de oven: dat moesten dus engelen geweest zijn…!
Toen ze met kerstavond naar de kerk ging, zat er bij de ingang van de kerk een oude bedelaar op de stenen vloer met veel te dunne kleren aan. Hij was zo door en door koud dat Zita niets beters wist te doen dan haar eigen mantel aan de man te geven. Maar eigenlijk was het haar mantel niet: ze had hem mogen lenen van haar heer: het was een zeer dure bontmantel. Daarom zei ze tegen de bedelaar dat ze hem niet kon geven, ze kon hem alleen maar lenen: als de kerk uitging, wilde ze hem weer terug hebben. De oude man beloofde het. Maar bij het uitgaan van de kerk was de man verdwenen en de dure bontmantel erbij. Dat kwam haar op een flinke uitbrander te staan van de kant van haar heer. Woedend was hij, en hij schold op haar zwakheid en al te medelijdend hart, en dat ze zich had laten bedriegen… Uren later werd er aan de poort geklopt en stond daar de bedelaar met de jas om hem eerlijk terug te brengen: Zita’s huisgenoten waren er zeker van dat het Christus zelf was geweest, of minstens zijn engel.
Achtenveertig jaar lang verzorgde zij onafgebroken het huishouden van haar meester.
Zij stierf op 27 april 1272.
Zij is bijgezet in de San Fridiano-kerk te Lucca. Haar lichaam is daar nog steeds te zien in geheel gave staat. Ook het huis van de familie Fatinelli in de wijk San Frediano te Lucca bestaat nog. In 1696 werd ze heilig verklaard.
Ze is patrones van de stad Lucca. Naast Notburga is zij patrones van het dienstpersoneel.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
ALS ARBEIDERS IN GODS WIJNGAARD
‘Werkelijk, Ik verzeker jullie, wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik, en zelfs meer dan dat, Ik ga immers naar de Vader. En wat jullie dan in mijn naam vragen, dat zal Ik doen, zodat door de Zoon de grootheid van de Vader zichtbaar wordt. Wanneer je iets in mijn naam vraagt, zal Ik het doen.’
Zo spreekt Jezus tot ons vandaag.
Krachtige woorden. Wij mensen zijn dus in staat om meer te doen dan wat Jezus heeft gedaan. Wat zou Hij hiermee bedoelen?
Tijdens zijn leven heeft Jezus, door zijn fysieke aanwezigheid, enkele duizenden, misschien zelfs tienduizenden mensen, bereikt. Na Pinksteren was het aan ons: als individu en tegelijkertijd als deel van de grote gemeenschap van christenen. Als we terugkijken in de geschiedenis, zien we dat Jezus’ boodschap zich op indrukwekkende wijze heeft verspreid over de wereld; als een boom met vele takken, een huis met vele kamers, een wereldwijde gemeenschap waarin vele verschillende vormen van spiritualiteit getuigen van die ene Blijde Boodschap: God is liefde. Ja, de mens is tot veel in staat!
Het is inderdaad prachtig om te zien hoe de boodschap van Jezus haar weg heeft gevonden door de geschiedenis op deze aarde. Miljarden mensen zijn inmiddels op een of andere manier in contact gekomen met het evangelie; met Christus zelf.
Toch is dit in essentie niet het werk of de prestatie van de mens. Het blijft het werk van de Vader dat Hij door de Zoon bewerkstelligt; de Zoon die zich geeft aan de Kerk en aan de hele mensheid, met de bedoeling dat wij ons aan Hem toevertrouwen, zodat Hij het werk van de Vader kan voortzetten. Daarom zegt Jezus heel nadrukkelijk, zelfs als voorwaarde: ‘Wie op Mij vertrouwt zal hetzelfde doen als Ik’ en ‘Wat jullie in mijn naam vragen, dat zal Ik doen.’
Laten we op deze manier het werk van de Heer voortzetten, heel concreet, met de mensen die ons zijn gegeven. Laten we het evangelie handen en voeten geven, in de naam van Jezus. Als arbeiders in Gods wijngaard.
Laten we bidden
Goede Vader,
maak ons tot instrumenten
van uw liefde.
Moge de Heer uw werk voortzetten
door ons heen.
In zijn naam.
Amen.
Geliefde mensen, mogen we deze dag doorgaan als arbeiders in Gods wijngaard, met het diepe vertrouwen dat in ons de kracht van Christus huist om Gods liefde handen en voeten te geven.
Een mooi weekend voor jullie allen.
Genegen, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Welke concrete stappen kan ik vandaag zetten om de liefde van de Heer gestalte te geven?
Welke obstakels zie ik in mijn leven die mij weerhouden om het werk van Christus voort te zetten? Kan ik ze in gebed neerleggen in zijn schoot en vragen om ontferming?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.