woensdag in de 3e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 8, 1-8
De eerste christenvervolging bracht mee dat velen wegvluchtten uit Jeruzalem en de nieuwe godsdienst in andere streken verbreidden. Zo zien we Filippus in Samaria: hij predikt er de dood en de verrijzenis van Jezus, hij roept op tot bekering en doopt er vele nieuwe christenen. Waar christenen zijn, moet vreugde heersen. De lezing vraagt ook aandacht voor Saulus, fanatieke vervolger van de christenen, die later de grote apostel Paulus zal worden.
Saulus keurde de moord op Stefanus goed.
Nog diezelfde dag brak er een hevige vervolging los tegen de gemeente in Jeruzalem, zodat allen verspreid werden over Judea en Samaria, met uitzondering van de apostelen.
Vrome mannen begroeven Stefanus en hieven een luide dodenklacht over hem aan.
Saulus probeerde de gemeente te vernietigen door mannen en vrouwen met geweld uit hun huizen te sleuren en hen te laten opsluiten in de gevangenis.
Degenen die verdreven waren, trokken rond en verkondigden het woord van God.
Filippus ging naar de stad Samaria, en verkondigde hun de messias. Alle inwoners luisterden met grote belangstelling en vol ontzag naar wat hij zei toen ze de wonderen zagen die hij verrichtte: veel mensen werden bevrijd van onreine geesten, die hen onder luid geschreeuw verlieten, en tal van verlamden en kreupelen werden genezen. Daarover ontstond grote vreugde in de stad.
Tussenzang: Ps 66, 1-7a
Refr.: U bent mijn rots, mijn vesting.
Heel de aarde, juich voor God,
bezing de eer van zijn Naam,
breng Hem eer en lof.
Zeg tot God: ‘Hoe ontzagwekkend zijn uw daden,
uw vijanden kruipen voor U, zo groot is uw macht.
Laat heel de aarde voor U buigen
en zingen, uw naam bezingen.’
Kom en zie de werken van God,
zijn daden vervullen de mens met ontzag:
Hij heeft de zee veranderd in droog land,
zijn volk trok te voet door de rivier.
Laten wij ons dan in Hem verheugen:
machtig heerst Hij, voor eeuwig.
Vers voor het evangelie (Joh. 10, 14)
Alleluia.
Ik ben de goede herder,
zegt de Heer,
Ik ken mijn schapen
en mijn schapen kennen Mij.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Johannes 6, 35-40
‘Dit wil mijn Vader: dat iedereen die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en dat Ik hen op de laatste dag laat opstaan.’
‘Ik ben het brood dat leven geeft,’ zei Jezus. ‘Wie bij Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst hebben. Maar Ik heb u al gezegd dat u niet gelooft, ook al hebt u Me gezien. Iedereen die de Vader Mij geeft zal bij Mij komen, en wie bij Mij komt zal Ik niet wegsturen, want Ik ben niet uit de hemel neergedaald om te doen wat Ik zelf wil, maar om te doen wat Hij wil die Mij gezonden heeft. Dit is de wil van Hem die Mij gezonden heeft: dat Ik niemand van wie Hij Mij gegeven heeft verloren laat gaan, maar dat Ik hen allen laat opstaan op de laatste dag. Dit wil mijn Vader: dat iedereen die de Zoon ziet en in Hem gelooft, eeuwig leven heeft, en dat Ik hen op de laatste dag laat opstaan.’
Van Woord naar leven
LIEFDE EN ENGAGEMENT
(Bij ps 66, 5)
Bij de tussenzang horen we vandaag de psalmist zingen: ‘Kom en zie de werken van God, zijn daden vervullen de mens met ontzag.’
Wat zijn die werken van God? Wat zijn die daden die de mens vervullen met ontzag? Wel, wie het Bijbelcitaat van vandaag bekeken heeft mét haar foto (je ziet ze ook nog eens hier onderaan), die ziet wat de werken van God zijn: zijn liefde door ons heen. Dát is het werk van de Heer, dát is zijn almacht, dát is zijn zijn. Er is geen enkele andere wijze waarop Hij zichzelf incarneert in de wereld. Het is het antwoord van de mens op Gods appél om zijn liefde te belichamen doorheen ons denken, ons spreken, ons handelen; en wel in naam van Christus.
Het is ook niet wegkijken of weglopen van de schande van het kruis, maar je engageren om het kwade te beantwoorden met het goede. De oorlog in Oekraïne en het Heilige Land, de diepe kloof tussen de rijken en de armen in de wereld, het vele machtsmisbruik onder welke gedaante ook, … om maar enkele voorbeelden te noemen. Het zijn zaken waarin Christus vanaf het kruis smeekt om goedheid en liefde. En laten we dit vooral niet romantisch verstaan. Een christen is geroepen en gezonden het onrecht niet enkel te benoemen, maar er ook tegenin te gaan, en wel met de liefde van de Heer. Geen haat, geen wapens, geen leugens, niets van dat alles. Wel gebed, dialoog, diplomatie, engagement, harten en huis geopend. Enfin, we weten het.
Niet dat we met z’n allen op de barricade moeten gaan staan. Maar we mogen niet wegkijken. En we moeten vooral zelf heel consequent trachten het evangelie handen en voeten te geven in ons dagelijks leven. Mild en liefdevol, niet oordelend, met een grote dosis geduld. Maar wel consequent.
En graag in de vrede van Pasen.
Laat ons de liturgie, waar we als gemeenschap terecht tijd aan besteden, en schoonheid in leggen, handen en voeten geven in de huizen waarin we wonen, in de straten van onze samenlevingen, in de dorpen en steden van onze wereld.
En laten we daarin altijd, naar het voorbeeld van de Heer, een bijzondere genegenheid koesteren voor de armen, en voor al wat broos is.
Laten we bidden
Vader,
moge de wereld uw grote werken zien
wanneer zij naar de Kerk kijkt.
Ja, mogen wij instrument zijn
van uw mateloze goedheid.
In Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge deze dag gevuld zijn met daden van liefde en mededogen, en mogen we alzo een bron zijn van hoop en inspiratie voor anderen.
Met een genegen groet, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kan ik speciale zorg tonen voor de armen en kwetsbaren in onze samenleving?
Op welke manier kan ik – als christen – reageren op het kwaad in de wereld?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Robertus van La Chaise Dieu († ca 1067)
Robertus van La Chaise Dieu osb, Frankrijk; abt
Robertus van Turlande kwam uit de Franse landstreek Auvergne. Zijn vader heette Giraldus, zijn moeder Raingardis. Reeds de omstandigheden waaronder hij geboren werd gaven te kennen wat voor leven hij later zou gaan leiden. Want toen zijn moeder van hem in verwachting was, was zij op reis naar een verre stad. Onderweg kwam het moment dat het kind geboren moest worden. Zo kwam het ter wereld midden in de eenzaamheid. Dat is veelzeggend voor iemand die later zijn leven in de eenzaamheid zou doorbrengen. Eenmaal op de plaats van bestemming aangekomen, kreeg hij een min toegewezen. Maar de pasgeboren baby wilde niet drinken van de hem voorgehouden borst; niet omdat hij de melk niet lekker vond, want bij zijn moeder dronk hij wel, maar omdat een vreemde borst zondig was. Dat kind wist dat natuurlijk nog niet, maar God maakte dat duidelijk door de gedragingen van het kind.
De jongen groeide op bij de St-Julianuskerk te Brioude. Hij maakte ernst met de kerkelijke studies, doorliep de gewone fasen van een geestelijke in opleiding, in welke tijd hij ook nog een gasthuis voor bedelaars stichtte, en werd uiteindelijk priester gewijd. Hij voelde zich aangetrokken tot het godgewijde leven en trad in in het klooster van Cluny, waar toen een belangrijke vernieuwingsbeweging aan de gang was onder leiding van de grote abt Odilo. Na enige tijd wist hij voor zichzelf zeker dat daar zijn definitieve roeping niet lag. Hij ondernam een pelgrimsreis naar Rome om door bemiddeling van de apostelen Petrus en Paulus God om uitkomst te vragen.
Na terugkomst ging hij op zoek naar een geschikte eenzame plek om zich als kluizenaar te kunnen vestigen. In die tijd voegde zich een gewezen soldaat bij hem. Die had spijt over al de zonden die hij in zijn soldatentijd had begaan en wilde zich geheel aan God wijden (zie afb.). Hij heette Stefanus. Terwijl zij beiden verder zochten, kwam er nog een soldaat bij: Dalmatius. Ze vonden een goede plek tussen de dorens en de distels en vestigden zich daar. Daartoe moest hun de grond geschonken worden. Die was in bezit van twee kanunniken: Rostaguus en Arbertus: de laatste was bovendien een abt. Met dat zij de schenking deden sloten zij zich ook bij Robertus aan. Uit die plek zou later het klooster ‘Casa-Dei’ groeien (= ‘Huis van God’ in het Frans verbasterd tot ‘La Chaise Dieu’). Nog tijdens Robertus’ leven telde het 300 monniken.
Intussen gebeurden er rond Robertus allerlei wonderen. Hij genas zieken, hield door middel van zijn gebed een waterloop tegen, liet doven horen, stommen spreken, lammen lopen en dreef allerlei duivels uit. Tevoren gaf hij aan zijn monniken te kennen op welk moment hij zou sterven. Toen het zover was, sterkte hij hun in hun religieus leven en gaf de geest.
Hij werd begraven in de kloosterkerk. Ook na zijn dood gebeurden er talloze wonderen.
Bron: Heiligen.net
Van Woord naar leven
LIEFDE EN ENGAGEMENT
(Bij ps 66, 5)
Bij de tussenzang horen we vandaag de psalmist zingen: ‘Kom en zie de werken van God, zijn daden vervullen de mens met ontzag.’
Wat zijn die werken van God? Wat zijn die daden die de mens vervullen met ontzag? Wel, wie het Bijbelcitaat van vandaag bekeken heeft mét haar foto (je ziet ze ook nog eens hier onderaan), die ziet wat de werken van God zijn: zijn liefde door ons heen. Dát is het werk van de Heer, dát is zijn almacht, dát is zijn zijn. Er is geen enkele andere wijze waarop Hij zichzelf incarneert in de wereld. Het is het antwoord van de mens op Gods appél om zijn liefde te belichamen doorheen ons denken, ons spreken, ons handelen; en wel in naam van Christus.
Het is ook niet wegkijken of weglopen van de schande van het kruis, maar je engageren om het kwade te beantwoorden met het goede. De oorlog in Oekraïne en het Heilige Land, de diepe kloof tussen de rijken en de armen in de wereld, het vele machtsmisbruik onder welke gedaante ook, … om maar enkele voorbeelden te noemen. Het zijn zaken waarin Christus vanaf het kruis smeekt om goedheid en liefde. En laten we dit vooral niet romantisch verstaan. Een christen is geroepen en gezonden het onrecht niet enkel te benoemen, maar er ook tegenin te gaan, en wel met de liefde van de Heer. Geen haat, geen wapens, geen leugens, niets van dat alles. Wel gebed, dialoog, diplomatie, engagement, harten en huis geopend. Enfin, we weten het.
Niet dat we met z’n allen op de barricade moeten gaan staan. Maar we mogen niet wegkijken. En we moeten vooral zelf heel consequent trachten het evangelie handen en voeten te geven in ons dagelijks leven. Mild en liefdevol, niet oordelend, met een grote dosis geduld. Maar wel consequent.
En graag in de vrede van Pasen.
Laat ons de liturgie, waar we als gemeenschap terecht tijd aan besteden, en schoonheid in leggen, handen en voeten geven in de huizen waarin we wonen, in de straten van onze samenlevingen, in de dorpen en steden van onze wereld.
En laten we daarin altijd, naar het voorbeeld van de Heer, een bijzondere genegenheid koesteren voor de armen, en voor al wat broos is.
Laten we bidden
Vader,
moge de wereld uw grote werken zien
wanneer zij naar de Kerk kijkt.
Ja, mogen wij instrument zijn
van uw mateloze goedheid.
In Christus, onze Heer.
Amen.
Geliefde mensen, moge deze dag gevuld zijn met daden van liefde en mededogen, en mogen we alzo een bron zijn van hoop en inspiratie voor anderen.
Met een genegen groet, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Hoe kan ik speciale zorg tonen voor de armen en kwetsbaren in onze samenleving?
Op welke manier kan ik – als christen – reageren op het kwaad in de wereld?
Blog ‘Van Woord naar leven’
Reageren of uitwisselen betreffende de lezingen of de overweging, kan via de blog ‘Van Woord naar leven’.