Lezingen van de dag – zaterdag 17 okt. 2015
ZATERDAG IN WEEK 28 DOOR HET JAAR
Uit de brief van Paulus aan de Romeinen 4, 13 + 16-18
De belofte die God deed aan Abraham en aan zijn volk steunt niet op prestaties van hun kant. Tegen alle hoop in heeft Abraham geloofd. Daarom werd hij onze vader in het geloof.
Broeders en zusters,
niet door de wet ontvingen Abraham en zijn nageslacht de belofte dat ze de wereld in bezit zouden krijgen, maar door de gerechtigheid die het geloof schenkt.
Maar de belofte had alles te maken met vertrouwen omdat ze een gave van God moest zijn, want alleen zo kon ze voor heel het nageslacht blijven gelden. Niet alleen voor wie de wet heeft, maar ook voor wie op God vertrouwt zoals Abraham, die de vader van ons allen is.
Er staat immers geschreven: ‘Ik heb je een vader van vele volken gemaakt.’ En hij is dit ten overstaan van God, op wie hij vertrouwde, die de doden levend maakt en in het leven roept wat niet bestaat. Hoewel het eigenlijk niet kon, bleef Abraham hopen en geloven dat hij de vader van vele volken zou worden, zoals hem was beloofd: ‘Zo talrijk zullen je nakomelingen zijn.’
Psalm 105, 5-9 + 42-43
Refr.: Voor eeuwig blijft Gods verbond van kracht.
Gedenk de wonderen die God heeft gedaan,
de oordelen die Hij heeft uitgesproken,
nageslacht van Abraham, zijn dienaar, 
kinderen van Jakob, door Hem verkozen.
Hij is de Heer, onze God,
zijn besluiten gelden over de hele aarde.
Tot in eeuwigheid zal Hij gedenken
zijn belofte aan duizend geslachten,
het verbond dat hij sloot met Abraham
en voor Isaak bevestigde met een eed.
Hij dacht aan zijn heilig woord,
gegeven aan Abraham, zijn dienaar.
Hij liet zijn volk in vreugde vertrekken,
zijn uitverkoren volk jubelend gaan.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 8-12
Bij ons doopsel hebben wij de Geest van Christus ontvangen. Zijn ingevingen kunnen wij naast ons neerleggen, wij kunnen Hem teleurstellen, zelfs verloochenen. Deze zonden tegen de heilige Geest noemt Lucas de zwaarste. Inderdaad, dit neigt naar fundamentele ontrouw.
Jezus sprak tot de menigte:
‘Iedereen die mij erkent bij de mensen, zal ook door de Mensenzoon worden erkend bij de engelen van God. Maar wie mij verloochent bij de mensen, zal verloochend worden bij de engelen van God. En iedereen die iets ten nadele van de Mensenzoon zegt, zal worden vergeven. Maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest zal niet worden vergeven.
Wanneer ze jullie voor de synagogen en de autoriteiten en het gerecht slepen, vraag je dan niet bezorgd af hoe of waarmee je je moet verdedigen of wat je moet zeggen, want de heilige Geest zal jullie op dat moment ingeven wat je moet zeggen.’
Van Woord naar leven
Wanneer je tegen je eigen hart in goed praat wat slecht is, is dat onvergeeflijk. Het kwade goed praten, dat is de zonde van het paradijs, de zonde van Adam en Eva. Dat is de zonde van het paradijs waarin wij leven.Kennis willen krijgen van goed en kwaad en er zelf over willen beslissen wat goed en kwaad is, er een eigen geweten op na houden, dan ga je niet alleen in tegen God, maar ook tegen het diepst in jezelf waar de heilige Geest zich doet gelden.Goed praten wat je in het eigen oordeel van het geweten als verkeerd hebt aangevoeld... Dan praat je in tegen je geweten, je houdt er als het ware een tweede geweten op na, een geweten tegen de heilige Geest. Daarmee dood je de wortel van het geloof, want je hebt de heilige Geest nodig, die Geest in je hart, om ja te zeggen tegen Jezus, om ja te zeggen tegen God, om ja te zeggen tegen de wijze waarop God zich openbaart.Naar woorden van J. Bots, sjReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.Laten wij bidden
Heer God,
schenk aan ieder van ons uw heilige Geest; uw Geest van inzicht, opdat wij U inderdaad mogen kennen met heel ons hart. Dat wij uw Liefde mogen doorgronden met heel ons zijn. Dat uw Liefde in ons leven doorheen uw Zoon vlees en bloed mag worden in al ons doen, en laten. Omwille van allen die Gij ons toevertrouwt.
Alle dagen van ons leven.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Ignatius van Antiochië (+ 110)
Ignatius van Antiochië was bisschop van Antiochië in Syrië, waartoe hij in 69/70 werd aangesteld. Hij wordt gerekend tot de Apostolische Vaders. Hij stierf in 110 in Rome de marteldood. Hij heeft zijn naamdag in de Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië en de rooms-katholieke Kerk op 17 oktober, in de Orthodoxe Kerk op 20 december.Over het leven van Ignatius is weinig bekend. Hij schreef verschillende brieven aan christengemeenten in Klein-Azië en Italië terwijl hij op bevel van keizer Trajanus naar Rome werd gevoerd om in het Colosseum ter dood te worden gebracht.Over die reis naar Rome heeft Kerkvader Eusebius van Caesarea geschreven. Op allerlei plaatsen kreeg Ignatius bezoek van afgevaardigden van christelijke gemeenten. In Smyrna ontmoette hij Polycarpus en kreeg hij bezoek van een deputatie uit de christengemeente van Efeze. Dit gezelschap bestond uit Onesimus, de bisschop van Efeze, een diaken genaamd Burrus, en nog drie anderen: Crocus, Euplus en Fronto. Hieruit blijkt dat er tussen de jonge christelijke gemeenten intensief contact was en er een uitvoerig netwerk van onderlinge relaties moet hebben bestaan. De christelijke kerk heeft zich kennelijk al heel vroeg kunnen organiseren.Van de brieven die Ignatius tijdens zijn reis aan verschillende christengemeenten schreef, zijn er zeven bewaard gebleven. Ze vormen een rijke bron aan informatie over de vroegchristelijke verwerking van de boodschap van het Evangelie. De brieven dragen soms een wat leerstellig karakter. Soms zijn ze meer troostend en ondersteunend van aard.• De brief aan de Efeziërs
• De brief aan de Magnesiërs
• De brief aan de Tralliërs
• De brief aan de Romeinen
• De brief aan de Philadelphiërs
• De brief aan de Smyrnaeërs
• De brief aan PolycarpusIgnatius stelt in zijn brieven verschillende zaken aan de orde. Hij gaat onder andere in op de eenheid van de christelijke kerk, de persoon van Christus, de verhouding leraar en leerlingen, de twee rijken. Voor de ontwikkeling van de theologie zijn deze brieven van groot belang. Jezus is voor Ignatius voluit God. In de brieven bestrijdt hij het docetisme en de gnostiek. Hij pleit voor het gezag van de bisschop. Zonder dit gezag is de doop en het liefdesmaal niet geoorloofd. De gemeente van Rome bekleedt in zijn visie de eerste plaats. De verlossing dacht hij niet in morele termen als verlossing van de zonden, maar zag die meer als bevrijding van de dood. Daarom noemde hij het avondmaal of liefdesmaal een geneesmiddel tot onsterfelijkheid.Laten wij bidden
schenk aan ieder van ons uw heilige Geest; uw Geest van inzicht, opdat wij U inderdaad mogen kennen met heel ons hart. Dat wij uw Liefde mogen doorgronden met heel ons zijn. Dat uw Liefde in ons leven doorheen uw Zoon vlees en bloed mag worden in al ons doen, en laten. Omwille van allen die Gij ons toevertrouwt.
Alle dagen van ons leven.
Amen.