donderdag in week 10 door het jaar
Uit de tweede brief van Paulus aan de Korintiërs 3, 15 – 4, 1 + 3-6
De boodschap van Mozes, zowel als boodschap van het evangelie, doen zich als versluierd aan ons voor. Die sluier valt alleen weg als wij ons bekeren tot de Heer, die de Geest is. Hij kan ons kennis en inzicht geven in het evangelie van de Heer.
Broeders en zusters,
tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. ‘Maar,’ staat er, ‘telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.’ Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien, zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Omdat God ons in zijn barmhartigheid deze taak gegeven heeft, verzaken wij onze plicht niet. Wanneer er dan toch nog een sluier ligt over het evangelie dat wij verkondigen, geldt dit alleen voor hen die verloren gaan: de ongelovigen, van wie de gedachten door de god van deze wereld zijn verblind, waardoor ze het licht van het evangelie niet kunnen zien, de luister van Christus, die het beeld van God is. Wij verkondigen niet onszelf, wij verkondigen dat Jezus Christus de Heer is en dat wij omwille van Hem uw dienaren zijn.
Want de God die heeft gezegd: ‘Uit de duisternis zal licht schijnen,’ heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus.
Psalm 85, 9-14
Refr.: Gods glorie komt wonen in ons land.
Ik wil horen wat God ons zegt.
De Heer spreekt woorden van vrede
tegen zijn volk, zijn getrouwen.
Laten zij niet weer vervallen in dwaasheid!
Voor wie Hem eren is zijn hulp nabij:
zijn glorie komt wonen in ons land,
trouw en liefde omhelzen elkaar.
Recht en vrede begroeten elkaar met een kus,
trouw bloeit uit de aarde op,
recht ziet uit de hemel toe.
De Heer geeft al het goede:
ons land zal vruchten geven.
Het recht gaat voor God uit
en baant voor Hem de weg.
Vers voor het evangelie (Mt 11, 25)
Alleluia.
Ik loof U, Vader,
Heer van hemel en aarde,
omdat U deze dingen
aan eenvoudige mensen hebt onthuld.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 5, 20-26
Deze lezing toont de algemene stelling aan dat evangelische heiligheid veel verder gaat dan gerechtigheid volgens menselijke normen. Dit wordt met een aantal voorbeelden geïllustreerd.
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
‘Als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.
Jullie hebben gehoord dat destijds tegen het volk is gezegd: “Pleeg geen moord. Wie moordt, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht.” Dit zeg Ik daarover: ieder die in woede tegen zijn broeder of zuster tekeergaat, zal zich moeten verantwoorden voor het gerecht. Wie hen voor nietsnut uitmaakt, zal zich moeten verantwoorden voor het Sanhedrin. Wie “Dwaas!” zegt, zal voor het vuur van de Gehenna komen te staan.
Wanneer je dus je offergave naar het altaar brengt en je je daar herinnert dat je broeder of zuster jou iets verwijt, laat je gave dan bij het altaar achter; ga je eerst met die ander verzoenen en kom daarna je offer brengen.
Leg een geschil snel bij, terwijl je nog met je tegenstander onderweg bent, anders levert hij je uit aan de rechter, draagt de rechter je over aan de gerechtsdienaar en word je gevangengezet. Ik verzeker je: dan kom je niet vrij voor je ook de laatste cent betaald hebt.’
Van Woord naar leven
DE GEEST ALS ZIEL VAN ONS BIDDEN
Bij Paulus lezen we vandaag: Broeders en zusters, tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. ‘Maar,’ staat er, ‘telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.’ Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien, zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Er wordt gesproken over ‘de wet van Mozes’. Ik ga dat vertalen naar ‘luisteren naar de Schrift’, en ‘luisteren naar het spreken van de Heer’ diep in onszelf.
Het citaat zegt dat je op twee manieren kunt luisteren. Je kunt trachten te luisteren met een sluier over je hart. Het zal het luisteren zeer bemoeilijken. Of je kunt luisteren met een vrij hart; een hart waar de sluier is weggenomen.
Het eerste – luisteren met een sluier over het hart – is luisteren met een hart dat niet vrij is, niet open, niet arm, niet beschikbaar. Het is een hart dat misschien met vele zaken bezig is, maar niet met de zaken van de Heer. De zaken waar het mee bezig is zullen zelfs een rem zijn om ontvankelijk te zijn voor de zaken van de Heer.
Het tweede – luisteren zonder de sluier over je hart – maakt het hart bereid de Heer, het mensgeworden Woord, welkom te heten.
En ook al zal ons hart bij momenten gesluierd zijn, als christen verlangen we een hart te hebben vrij van al die sluiers.
Hoe kunnen we aan dat verlangen tegemoet komen? Het citaat is duidelijk: Je moet je ‘actief’ wenden tot de Heer. Dán wordt de sluier weggenomen. Met andere woorden: het is je hele zijn neigen naar de Heer. Het is bidden in de diepe betekenis van het woord. Het is je wenden naar Hem die zijn woonst in jou wil komen nemen. Het citaat vertelt dat deze wijze van bidden betekent: het waaien van de Geest toelaten. Anders gezegd: wie zich niet verbindt met de Geest die in jou gelegd is, zal zich niet kunnen openen voor de zaken van de Heer. Je kunt het willen, je kunt denken het te doen, maar het zal niet lukken. Enkel ‘in de Geest’ zullen we Christus kunnen ontmoeten. Dát lieve mensen, is christelijk gebed.
Vrucht van deze wijze van bidden: vrijheid. Zo zegt het citaat. En terecht. De Geest zelf maakt ons vrij van elke vorm van zelfprestatie wat betreft ons ‘leven in God’. De Geest maakt ons vrij van het ‘onszelf willen redden’. Wat God vraagt is ons nederig toevertrouwen aan het werk van de Geest zodat Hij ons kan binnenvoeren in het leven van Christus.
Op deze wij zullen we – om het laatste deel van het citaat aan te halen – met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien. We zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Mooi toch. Door de Geest op deze wijze werkzaam te laten zijn in ons diepste zelf, zullen we getransformeerd worden naar Gods evenbeeld. Dit laatste – wat tevens onze oerroeping is – zal de vrucht zijn van ons ‘bidden in de Geest’.
Lieve mensen, wat een heerlijkheid toch christen te mogen zijn.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
de ziel zijn van ons gebed.
Zodat wij,
getransformeerd naar uw liefde,
uw goedheid mogen zijn.
Naar allen en alles.
In Christus,
onze broeder en Heer.
Amen.
Een Geest-rijke donderdag voor ieder van u.
Van harte, kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Germaine Cousin († 1601)
Germaine Cousin, Pibrac bij Toulouse, Frankrijk; herderin
Zij werd in een straatarm boerengezin geboren rond het jaar 1579. Reeds bij de geboorte bleek dat zij niet helemaal in orde was. Zij was pokdalig, uitgesproken lelijk en haar rechterhandje vertoonde verlammingsverschijnselen. Kort na haar geboorte stierf haar moeder. Haar vader wist geen raad met zijn gehandicapte dochter en liet haar aan haar lot over. Hij hertrouwde, maar stiefmoeder had zo mogelijk een nog groter hekel aan het kind dan vader. Welbeschouwd kregen de beesten een betere behandeling dan zij. Ze moest in de stal slapen of onder de trap; haar bed bestond uit wijnstokken. Meer dan droog brood kreeg ze niet te eten en het was haar verboden om met de kinderen van haar stiefmoeder te praten, want deze was bang dat haar mismaaktheid het boze oog zou aantrekken. Vanaf haar negende sleet zij haar dagen als herderinnetje: ze moest op haar vader’s schapen passen. Lezen kon ze niet; de hele dag door bad ze haar rozenhoedje. En iedere ochtend ging ze naar de kerk. Als het de tijd was voor de mis, pootte ze haar herdersstaf en haar spinrokken in de grond – aldus een oude levensbeschrijving – en ze liet het toezicht op haar schapen over aan Gods voorzienigheid: dat werkte, want nooit is er een vos geweest die ook maar één schaap te pakken heeft weten te krijgen. Voor ze ging, verbood ze de beesten uitdrukkelijk voorbij haar staf te gaan om op het land van de buurman te grazen. Dat is dan ook inderdaad nooit gebeurd.
Als ze kon gaf ze heel haar hebben en houden weg aan mensen die het nog slechter hadden dan zij. Dat maakte wel dat zij ook van de dorpelingen veel pesterijen te verduren had: ze werd voor gek versleten of voor heilig boontje uitgemaakt of nonnetje. Niemand die haar in bescherming nam, en zelf zei ze nooit iets terug.
Waar haalde ze die aalmoezen vandaan? Haar stiefmoeder verdacht haar ervan dat ze stiekem voedsel wegpakte uit de keuken. Zo stevende ze een keer in alle vroegte op haar stiefdochter af die zich met de beesten op het veld bevond. Twee manen die toevallig in de buurt waren, vreesden dat ze het kind een ongeluk zou aandoen en renden er achter aan om haar tegen te houden. Zo werden zij getuigen van het wonder dat zich voltrok. Scheldend en tierend had stiefmoeder het kind bereikt. Ze rukte het schort open waar ze altijd haar hompen brood in bewaarde. Maar deze keer vielen er geen broodbrokken uit, maar verse bloemen van een soort die nergens in de omgeving te vinden waren. Trouwens het was winter: er bloeiden helemaal geen bloemen!
Dit voorval maakte dat er ook andere verhalen over haar verteld werden. Zij was een heilige. Zelfs haar vader begon spijt te krijgen van zijn onmenselijke behandeling en hij verbood zijn vrouw al te hard tegen haar op te treden. Zelfs nodigde hij haar aan tafel uit tussen de andere kinderen. Maar zij vroeg zelf om alles te laten zoals het was.
Zo kwam het dat zij in grote verlatenheid stierf, 22 jaar oud. Haar vader vond haar op een ochtend dood op haar bed onder de trap. Ze werd begraven in het kerkje van Pibrac. Meteen na haar dood kwamen er mensen bidden op haar graf. Ze werden steevast verhoord. Zodat paus Pius IX haar tenslotte eerst zalig en vervolgens heilig verklaarde, respectievelijk in 1854 en 1867.
Zij is patrones van de herderinnen.
Bron: Heiligen.net
Germaine Cousin
Van Woord naar leven
DE GEEST ALS ZIEL VAN ONS BIDDEN
Bij Paulus lezen we vandaag: Broeders en zusters, tot op de dag van vandaag ligt er een sluier over hun hart, telkens als de wet van Mozes wordt voorgelezen. ‘Maar,’ staat er, ‘telkens als iemand zich tot de Heer wendt, wordt de sluier weggenomen.’ Welnu, met de Heer wordt de Geest bedoeld, en waar de Geest van de Heer is, daar is vrijheid. Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien, zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Er wordt gesproken over ‘de wet van Mozes’. Ik ga dat vertalen naar ‘luisteren naar de Schrift’, en ‘luisteren naar het spreken van de Heer’ diep in onszelf.
Het citaat zegt dat je op twee manieren kunt luisteren. Je kunt trachten te luisteren met een sluier over je hart. Het zal het luisteren zeer bemoeilijken. Of je kunt luisteren met een vrij hart; een hart waar de sluier is weggenomen.
Het eerste – luisteren met een sluier over het hart – is luisteren met een hart dat niet vrij is, niet open, niet arm, niet beschikbaar. Het is een hart dat misschien met vele zaken bezig is, maar niet met de zaken van de Heer. De zaken waar het mee bezig is zullen zelfs een rem zijn om ontvankelijk te zijn voor de zaken van de Heer.
Het tweede – luisteren zonder de sluier over je hart – maakt het hart bereid de Heer, het mensgeworden Woord, welkom te heten.
En ook al zal ons hart bij momenten gesluierd zijn, als christen verlangen we een hart te hebben vrij van al die sluiers.
Hoe kunnen we aan dat verlangen tegemoet komen? Het citaat is duidelijk: Je moet je ‘actief’ wenden tot de Heer. Dán wordt de sluier weggenomen. Met andere woorden: het is je hele zijn neigen naar de Heer. Het is bidden in de diepe betekenis van het woord. Het is je wenden naar Hem die zijn woonst in jou wil komen nemen. Het citaat vertelt dat deze wijze van bidden betekent: het waaien van de Geest toelaten. Anders gezegd: wie zich niet verbindt met de Geest die in jou gelegd is, zal zich niet kunnen openen voor de zaken van de Heer. Je kunt het willen, je kunt denken het te doen, maar het zal niet lukken. Enkel ‘in de Geest’ zullen we Christus kunnen ontmoeten. Dát lieve mensen, is christelijk gebed.
Vrucht van deze wijze van bidden: vrijheid. Zo zegt het citaat. En terecht. De Geest zelf maakt ons vrij van elke vorm van zelfprestatie wat betreft ons ‘leven in God’. De Geest maakt ons vrij van het ‘onszelf willen redden’. Wat God vraagt is ons nederig toevertrouwen aan het werk van de Geest zodat Hij ons kan binnenvoeren in het leven van Christus.
Op deze wij zullen we – om het laatste deel van het citaat aan te halen – met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien. We zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.
Mooi toch. Door de Geest op deze wijze werkzaam te laten zijn in ons diepste zelf, zullen we getransformeerd worden naar Gods evenbeeld. Dit laatste – wat tevens onze oerroeping is – zal de vrucht zijn van ons ‘bidden in de Geest’.
Lieve mensen, wat een heerlijkheid toch christen te mogen zijn.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest
de ziel zijn van ons gebed.
Zodat wij,
getransformeerd naar uw liefde,
uw goedheid mogen zijn.
Naar allen en alles.
In Christus,
onze broeder en Heer.
Amen.
Een Geest-rijke donderdag voor ieder van u.
Van harte, kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.