woensdag in week 2 van de advent
Uit de profeet Jesaja 40, 25-31
Midden ballingschap en beproevingen is er twijfel bij de kleine groep getrouwe Joden. Het profetenwoord echter opent de ogen van de moedelozen: onze God is niet te vergelijken met de andere goden. Hij is de Schepper van alles wat bestaat. Zijn plannen zijn ondoorgrondelijk. Eén zaak staat vast: allen die op de Heer vertrouwen ontvangen nieuwe kracht.
Met wie wil je Mij vergelijken, zegt de Heilige, aan wie ben Ik gelijk te stellen? Kijk omhoog: wie heeft dit alles geschapen? Hij laat het leger sterren voltallig uitrukken, Hij roept ze bij hun naam, een voor een; door zijn kracht en onmetelijke grootheid ontbreekt er niet één. Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je: ‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen, mijn God heeft geen oog voor mijn recht’?
Weet je het niet? Heb je het niet gehoord? Een eeuwige God is de Heer, schepper van de einden der aarde. Hij wordt niet moe, Hij raakt niet uitgeput, zijn inzicht is niet te doorgronden. Hij geeft de vermoeide kracht, de machteloze geeft Hij macht in overvloed. Jongens worden moe en raken uitgeput, zelfs jonge mannen struikelen, maar wie hoopt op de Heer krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.
Psalm 103, 1 + 2 + 3 + 4 + 8 + 10
Refr.: Prijs de Heer, mijn ziel.
Prijs de Heer, mijn ziel,
prijs, mijn hart, zijn heilige naam.
Prijs de Heer, mijn ziel,
vergeet niet één van zijn weldaden.
Hij vergeeft u alle schuld,
Hij geneest al uw kwalen,
Hij redt uw leven van het graf,
Hij kroont u met trouw en liefde.
Liefdevol en genadig is de Heer,
Hij blijft geduldig en groot is zijn trouw.
Hij straft ons niet naar onze zonden,
Hij vergeldt ons niet naar onze schuld.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
De Heer zal verschijnen met kracht,
een licht voor het oog van zijn dienaren.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 11, 28-30
Jezus zelf nodigt zijn toehoorders uit naar Hem te komen. Zijn ideaal weegt niet op ons, maar geeft kans op verademing. De vele grote en kleine voorschriften van de oude wet dreigen velen te verpletteren onder hun last. Hem volgen, zachtmoedig en nederig van hart worden zoals Hij, schenkt rust.
Jezus nam het woord en zei:
‘Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Van Woord naar leven
Vandaag lezen we bij de profeet Jesaja: ‘De Heer geeft de vermoeide kracht.’
Heb je ook soms van die dagen dan het moeilijk gaat, in de zin van dat je je precies door de dag heen moet sleuren? Dit kan op fysiek vlak zijn, maar evengoed op psychisch vlak, en zelfs op religieus vlak. Zonder dat we het altijd beseffen lopen deze drie soms door elkaar, overlappen ze elkaar, heeft het een invloed op het ander, enz… . Een mens is een geheel en alles hangt aan elkaar.
Ja, soms kan het leven een echte pffffffff zijn, één grote zucht. Soms zijn we op, weegt alles zwaar, kunnen we moeilijk bidden, ons lichaam doet pijn, we zijn moe, we voelen ons niet begrepen, die stomme rekeningen die er nog liggen, we zijn eenzaam, we leven met schuldgevoel,… . Ach, het is bij ieder van ons hoor. Iemand die beweert dat hij van dit alles geen last heeft: vooral niks van geloven!!
Je kan dan heel mooie adventsthema’s verzinnen zoals bijvoorbeeld ‘Hoop doet leven’. Het zegt je niets. Al die schone woorden… bla bla bla. De pffffffff overheerst alles.
Konden we maar in die pfffffffff de Heer welkom heten die, zoals Jesaja vandaag zegt, kracht geeft aan de vermoeide. Konden we maar ten diepste geloven dat Hij dat werkelijk ook doet. Konden we ons maar geven aan deze genade.
Probleem is dat we ons dikwijls opsluiten in onze pfffffff, ons hoofd naar beneden, onze lip tot bijna op de grond.
Lieve mensen, schraap al je geloof, hoe weinig ook, bij elkaar, en ga: hoofd omhoog, borst vooruit, ogen en hart gericht op Jezus. Hij kijkt naar je met zijn liefdevolle blik, met zijn ogen vol warme barmhartigheid, zijn handen uitstrekkend naar u, met die eenvoudige woorden als: ‘Kom, kom naar me toe, vlei je tegen me aan, Ik zal je kracht geven, leven, liefde’.
Ja, laat ons de Heer op die wijze welkom heten. Geef je pffffffff maar aan Hem. Hij ontvangt je zoals je je nu voelt. Laat Hij je kracht zijn. Laat toe dat Hij je duisternis ombuigt naar Gods licht.
Een mooie woensdag, ook al is het pffffff. De Heer bemint er ons niet minder om.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer,
richt ons weer op wanneer we vermoeid zijn, Gij die onze kracht zijt, ons leven, onze liefde. Geef dat wij niet verdrinken in ons geklaag maar ons hart en onze blik gericht houden op U, Gij die ons roept om waardig en blij Gods liefde te dragen door verenigd met U de liefde te baren.
Kom heilige Geest.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Ambrosius († 397)
Sint Ambrosius (340-397) werd als ongedoopte tot bisschop van Milaan gekozen. Hij is een van de vier grote kerkvaders van het Westen. Ook is hij de beschermheilige van de imkers.
Bijen
Ambrosius werd omstreeks 340 geboren, waarschijnlijk in Trier. Zijn vader was Romeins stadhouder in Gallië; zijn moeder was een overtuigde christin. Beiden behoorden tot de oude adel van Rome. Een legende vertelt dat er eens een bijenzwerm boven de wieg van Ambrosius zweefde. De bijen vlogen in zijn mondje en druppelde honing naar binnen. Dit zou verklaren waarom de preken van de latere beschermheilige van de imkers door velen als ‘honingzoet’ werden ervaren.
Politicus
De jonge Ambrosius ambieerde allesbehalve het bisschopsambt. Hij studeerde rechten en retorica, omdat hij politicus wilde worden. Zijn eerste publieke functie bekleedde hij in Sirmium, een stad gelegen in het huidige Slovenië. In 373 werd hij door keizer Valentinianus tot gouverneur van Noord-Italië benoemd. In zijn standplaats Milaan werd hij al spoedig een gerespecteerd en geliefd bestuurder.
‘Ambrosius, bisschop!’
Na de dood van de bisschop van Milaan trachtte Ambrosius de vrede te herstellen in het door theologische twisten verscheurde bisdom. Orthodoxe katholieken en Christus’ goddelijkheid loochende Arianen streden om de lege bisschopszetel. Toen Ambrosius in 374 als neutrale waarnemer aanwezig was bij de turbulente bisschopsverkiezing in de kathedraal, viel plots de keus op hem. Iemand opperde spontaan: Ambrosius episcopus (‘Ambrosius als bisschop!’). Prompt scandeerden de gelovigen dezelfde leus en werd Ambrosius bij acclamatie tot bisschop gekozen. Opmerkelijk, want Ambrosius was catechumeen en nog niet gedoopt.
Augustinus
Ambrosius ontving het doopsel en werd op 7 december tot bisschop gewijd. Na zijn wijding begon Ambrosius aan zijn theologiestudie. Al spoedig ontpopte hij zich tot een kundig pastor, met een voorliefde voor de armen. Zijn populariteit was zo groot dat een menigte zich verdrong rond zijn werkvertrek, alleen maar om hem te zien lezen en bidden. Zo ook ene Augustinus uit Carthago, de latere bisschop van Hippo. Die was zo onder de indruk van Ambrosius dat hij zich bekeerde tot het christendom en zich door hem liet dopen.
Gezag over de keizer
Ambrosius stelde het gezag van de Kerk boven de autoriteit van de keizer. Zo beval hij keizer Theodosius I in het openbaar boete te doen, nadat deze bij een opstand in Thessalonika zevenduizend personen in het circus ter dood had laten brengen. De bisschop ontzegde de machtige keizer zelfs de toegang tot de Milanese kathedraal. Later wist Ambrosius de keizer ertoe te bewegen alle heidense culten te verbieden. In 391 zou Theodosius het christendom zelfs tot staatsgodsdienst verheffen.
Kerkvader
Sint Ambrosius stierf op paaszaterdag 4 april 397. Hij is de geschiedenis ingegaan als een onverschrokken verkondiger van het Evangelie. Door zijn preken en catechetische geschriften verdiepte hij het katholieke geloof en droeg hij bij tot de verrijking van de theologische traditie. Sinds 1298 wordt hij samen met Augustinus, Hieronymus en Gregorius de Grote vereerd als een van de grote vier Kerkvader van het Westen. Zijn relieken rusten in de Basilica di Sant’Ambrogio in Milaan.
Gedachtenis
In de Rooms-Katholieke Kerk en de Grieks-Orthodoxe Kerk wordt zijn liturgische gedachtenis gevierd op 7 december, de dag van zijn bisschopswijding.
Ambrosiaans
In het aartsbisdom Milaan wordt de eredienst gecelebreerd volgens de Ambrosiaanse ritus. De liturgische zangkunst die daarbij hoort, is het ambrosiaans. Evenals het gregoriaans van de Romeinse ritus, is het ambrosiaans monofoon.
Bron: KRO-NCRV
Ambrosius
Laten wij bidden
Heer,
richt ons weer op wanneer we vermoeid zijn, Gij die onze kracht zijt, ons leven, onze liefde. Geef dat wij niet verdrinken in ons geklaag maar ons hart en onze blik gericht houden op U, Gij die ons roept om waardig en blij Gods liefde te dragen door verenigd met U de liefde te baren.
Kom heilige Geest.
Amen.