maandag in week 29 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 2, 1-10
God heeft ons in Christus ten leven gewekt.
Broeders en zusters,
u was dood door de misstappen en zonden waarmee u voorheen de weg ging van de god van deze wereld, de heerser over de machten in de lucht, de geest die nu werkzaam is in hen die God ongehoorzaam zijn. Eens leefden wij allen net als zij: wij volgden onze wereldse begeerten en alle aardse verlangens die in ons opkwamen en stonden van nature bloot aan Gods toorn, net als ieder ander.
Maar omdat God zo barmhartig is en de liefde die Hij voor ons heeft opgevat zo groot, heeft Hij ons, terwijl wij allen dood waren door onze zonden, samen met Christus levend gemaakt. Door genade bent u gered! Hij heeft ons samen met Hem tot leven gewekt en ons een plaats gegeven in de hemelsferen, in Christus Jezus.
Zo zal Hij, in de eeuwen die komen, laten zien hoe overweldigend rijk zijn genade is, hoe goed Hij voor ons is in Christus Jezus. Door die genade bent u nu immers gered, doordat u gelooft. Deze redding dankt u niet aan uzelf; ze is een geschenk van God en geen gevolg van uw daden. Niemand kan zich er dus op laten voorstaan. Want Hij is het die ons gemaakt heeft tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid.
Psalm 100, 2-5
Refr.: Wij zijn de kudde van de Heer, zijn volk.
Dien de Heer met vreugde,
kom tot Hem met jubelzang.
Erken het: de Heer is God,
Hij heeft ons gemaakt,
Hem behoren wij toe,
zijn volk zijn wij, de kudde die Hij weidt.
Kom zijn poorten binnen met een loflied,
hef in zijn voorhoven een lofzang aan,
breng Hem hulde, prijs zijn Naam:
de Heer is goed,
zijn liefde duurt eeuwig,
zijn trouw van geslacht op geslacht.
Vers voor het evangelie
Alleluia.
Maak ons hart ontvankelijk, Heer;
dat wij ons richten naar het woord van uw Zoon.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 12, 13-21
Men legt Jezus een erfenisbetwisting voor. Maar Hij weigert tussenbeide te komen. Aardse goederen zijn geen verzekering voor het ware leven. Christenen kunnen hun leven niet inrichten zonder rekening te houden met God.
Iemand uit de menigte zei tegen Jezus: ‘Meester, zeg tegen mijn broer dat hij de erfenis met mij moet delen!’
Maar Jezus antwoordde: ‘Wie heeft Mij als rechter of bemiddelaar over jullie aangesteld?’ Hij zei tegen hen: ‘Pas op, hoed je voor iedere vorm van hebzucht. Want ook al heeft een mens nog zoveel, zijn leven bezit hij niet.’
En Hij vertelde hun de volgende gelijkenis: ‘Het landgoed van een rijke man had veel opgebracht, en daarom vroeg hij zich af: Wat moet ik doen? Ik heb geen ruimte om mijn voorraden op te slaan. Toen zei hij bij zichzelf: Wat ik zal doen is dit: ik breek mijn schuren af en bouw grotere, waar ik al mijn graan en goederen kan opslaan, en dan zal ik tegen mezelf zeggen: Je hebt veel goederen in voorraad, genoeg voor vele jaren! Neem rust, eet, drink en vermaak je. Maar God zei tegen hem: “Dwaas, nog deze nacht zal je leven van je worden teruggevorderd. Voor wie zijn dan de schatten die je hebt opgeslagen?”
Zo vergaat het iemand die schatten verzamelt voor zichzelf, maar niet rijk is bij God.’
Van Woord naar leven
God is het die ons gemaakt heeft tot wat wij nu zijn: in Christus Jezus geschapen om de weg te gaan van de goede daden die God heeft voorbereid. Zo horen we vandaag bij Paulus in zijn brief aan de Efeziërs.
In Christus behoren wij inderdaad tot een nieuwe schepping: in Hem herschapen, in Hem herboren, deel uitmakend van zijn Lichaam; de Kerk. Het nieuwe bestaat erin dat Hij ons nu reeds heeft opgewekt doorheen zijn Pasen. Wat een genade!
Bedoeling is, zoals het citaat aangeeft, dat we hiermee ‘op weg’ gaan, en wel de weg van ‘de goede daden die God heeft voorbereid’. Die ‘goede daden’ zijn niet meer dan de liefde waartoe Hij ons doorheen de dag op talloze wijze uitnodigt: wanneer we bidden, in situaties, doorheen de naaste,… Ons leven, de plek waar we vandaag zijn, is ons werkterrein om Gods liefde gestalte te geven. Doorheen situaties waarin we vandaag terecht komen, doorheen de mensen die we in deze dag mogen ontmoeten, nodigt God ons uit lief te hebben. Niet alleen, niet vanuit onszelf, maar in Christus, vanuit Hem.
Laten we ons bewust zijn dat God ons in Christus in zich heeft opgenomen. En laat ons in deze blijdschap liefhebben, en wel in de eenvoud van het evangelie, vanuit Christus’ inwoning.
Een gezegende maandag,
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
wij danken U omdat Gij ons – doorheen Christus – in U hebt opgenomen. Mogen wij deze liefde beantwoorden door ons ten diepste te schenken aan Christus’ aanwezigheid door uw liefde – in zijn naam – te zijn; in eenvoud en vreugde.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Ignatius van Antiochië († 2e eeuw)
De brieven van Sint Ignatius van Antiochië (1e/2e eeuw) worden beschouwd als zeer voorname post-Bijbelse bronnen van de orthodoxe christelijke leer.
Opvolger van Petrus
De heilige Ignatius van Antiochië (Grieks: Ιγνατιος Αντιοχειας, Latijn: Ignatius Antiochensis) werd tussen 35 en 50 geboren. Volgens het Romeins martyrologium was hij een leerling van Sint Johannes de Evangelist. Ignatius was de tweede bisschop van Antiochië en als zodanig de opvolger van de heilige apostel Petrus, het eerste hoofd van de Kerk van Antiochië. Sint Petrus zou Ignatius zelf hebben benoemd en hem de handen hebben opgelegd.
Apostolische Vaders
Ignatius behoort tot de groep kerkvaders die vanwege hun aan de apostelen ontleende gezag de Apostolische Vaders worden genoemd. Hij schreef een reeks brieven, die gelden als belangrijke bron van de katholieke en orthodoxe leer over de Kerk, de sacramenten en het bisschopsambt. In de Catechismus van de Katholieke Kerk wordt hij achttien keer geciteerd.
Voor de leeuwen
Volgens geschiedschrijver Eusebius van Caesarea werd Ignatius gearresteerd tijdens de regeerperiode van de Romeinse keizer Trajanus (98-117). Na zijn aanhouding werd hij naar Rome overgebracht, waar hij in het Flavische Amfitheater (Colosseum) voor de leeuwen werd geworpen. Hij stierf de marteldood tussen 110 en 117.
Brieven
Tijdens zijn reis naar Rome schreef Ignatius zeven brieven (in het Grieks). Deze richtte hij tot verschillende kerken in Klein-Azië en Rome en een aan bisschop Polycarpus van Smyrna. In de traditie zijn de brieven genoemd naar de geadresseerden: Aan de Efeziërs [ad Eph.]; Aan de Magnesiërs [ad Magn.]; Aan de Tralliërs [ad Tral.]; Aan de Romeinen [ad Rom.]; Aan de Filadelfiërs [ad Phil.]; Aan de Smyrneeërs [ad Smyr.] en Aan Polycarpus [ad Pol.].
Martelaarschap
Ignatius schrijft over zijn sterke verlangen om als martelaar te sterven. De Romeinse christenen druk hij op het hart niet voor hem in de bres te springen of pogingen te doen hem vrij te krijgen. “Laat me toch voedsel zijn voor de dieren. Daardoor kan ik tot God komen. Ik ben de tarwe van God en door de tanden van de dieren word ik gemalen opdat ik zuiver brood van Christus zal blijken te zijn. Ja hitst de dieren op dat ze mijn graf worden en niets van mijn lichaam overlaten” (Ad Rom. IV).
Feestdag
In de Rooms-Katholieke Kerk wordt Sint Ignatius herdacht op 17 oktober, dezelfde dag waarop de Kerk van Antiochië al sinds de vierde eeuw zijn martelaarschap viert. In de Grieks-Orthodoxe Kerk, waar hij de bijnaam Θεοφορος (Theophoros = ‘Goddrager’) heeft, gedenkt men hem op 20 december. Zijn gedachtenis in de Koptisch-Orthodoxe Kerk valt op de 24ste van de Koptische maand Kiakh.
Bron: KRO-NCRV
Ignatius van Antiochië
Laten wij bidden
Vader,
wij danken U omdat Gij ons – doorheen Christus – in U hebt opgenomen. Mogen wij deze liefde beantwoorden door ons ten diepste te schenken aan Christus’ aanwezigheid door uw liefde – in zijn naam – te zijn; in eenvoud en vreugde.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.