zaterdag in week 13 door het jaar
Uit de profeet Amos 9, 11-15
God belooft herstel en vrede, ondanks de bedreigingen die Hij uitsprak door zijn profeet. Deze slotprofetie van Amos overstijgt zelfs de historische en lokale situatie en is gericht op de messiaanse eindtijden van het ganse godsvolk.
De dag komt dat Ik het vervallen huis van David zal herbouwen; Ik zal de muren herstellen en opbouwen wat is neergehaald, Ik zal het in zijn vroegere luister herstellen. Dan zal Israël in bezit nemen wat er nog rest van Edom en van alle volken die Mij eens toebehoorden – spreekt de Heer, die dit alles doen zal.
Ja, de dagen komen – spreekt de Heer – dat de ploeger de maaier ontmoet en de druiventreder de zaaier, dat de bergen druipen van de wijn en alle heuvels golven van het koren.
Ik zal het lot van mijn volk Israël ten goede keren. Zij zullen hun verwoeste steden herbouwen en erin wonen, ze zullen wijngaarden planten en de wijn ervan drinken, ze zullen tuinen aanleggen en de vruchten ervan eten. Ik zal hen terugplanten in hun grond, en zij zullen niet meer worden weggerukt uit het land dat Ik hun heb gegeven – zegt de Heer, jullie God.
Psalm 85, 9 + 11 + 12 + 13 + 14
Refr.: Ik wil horen wat God ons zegt, Hij spreekt woorden van vrede.
Ik wil horen wat God ons zegt.
De Heer spreekt woorden van vrede
tegen zijn volk, zijn getrouwen.
Laten zij niet weer vervallen in dwaasheid!
Trouw en liefde omhelzen elkaar,
recht en vrede begroeten elkaar met een kus,
trouw bloeit uit de aarde op,
recht ziet uit de hemel toe.
De Heer geeft al het goede:
ons land zal vruchten geven.
Het recht gaat voor God uit
en baant voor Hem de weg.
Vers voor het evangelie (Ps 9, 9b)
Alleluia.
Het gebod van de Heer is helder:
licht voor de ogen.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Matteüs 9, 14-17
De leerlingen van Johannes de Doper vragen waarom de leerlingen van Jezus de gewone vastenwetten van de Farizeeën niet onderhouden. Het antwoord komt hierop neer dat Jezus’ komst iets totaals nieuws inluidt en daarom breekt met die bepaalde traditionele gewoonte. De mensen moeten veeleer verheugd zijn omdat de Heer nu met hen is. Er zal nog tijd genoeg zijn (en dat geldt dus ook voor ons nu) om te vasten wanneer ze de Heer niet meer zullen zien.
De leerlingen van Johannes kwamen bij Jezus en vroegen: ‘Waarom vasten wij en de farizeeën wel regelmatig, en uw leerlingen niet?’
Jezus antwoordde: ‘Bruiloftsgasten kunnen toch niet treuren zolang de bruidegom bij hen is? Maar er komt een dag dat de bruidegom bij hen wordt weggehaald, dan zullen ze vasten. Niemand verstelt een oude mantel met een lap die nog niet gekrompen is. Want dan trekt de nieuwe lap de mantel kapot en wordt de scheur nog groter. Evenmin giet men jonge wijn in oude leren zakken. Anders scheuren de zakken, dan wordt de wijn verspild en gaan de zakken verloren. Maar gaat de jonge wijn in nieuwe zakken, dan blijven beide behouden.’
Van Woord naar leven
‘Hoogmoed verwijdert de mens altijd van God, omdat men de barmhartigheid van de Heer vergeet en niet meer beseft dat men nood heeft aan bevrijding’, zo schrijft Vincenzo Paglia. Ik denk dat het waar is. Het overkwam het volk van Israël.
Maar het is eigen aan een profeet dat hij blijft spreken. Niettegenstaande de nee-woorden van de mens blijft een profeet in zijn zending staan. Dat lezen we bij Amos vandaag in de eerste lezing.
De profeet komt met troostende en vooral zeer hoopvolle woorden. Hij omschrijft het huis van David als ‘vervallen’. Maar het zal worden ‘herbouwd’. Het land zal weer overvloedige oogsten opleveren met nieuwe wijn en vele vruchten. Of anders gezegd: Amos verkondigt een messiaanse tijd die weldra z’n aanvang zal kennen.
En dan moeten we natuurlijk spreken over de komst van Christus, en alle tijden daarna. De messiaanse tijd is er een van elke dag. Want dagelijks komt Christus met Gods liefde in de harten van alle mensen, met de bedoeling dat we dragers en uitdragers zouden zijn van deze liefde.
Laat ons dat dagelijks nieuwe, Christus zelf, diep koesteren. Niet als een emotie los van werkelijkheid, maar als een reëel gebeuren geworteld in het leven van elke dag.
Moge Christus ons hart richten, moge Hij het kleuren en bezielen. Opdat de wereld vanuit goedheid moge groeien tot een plek waar de liefde en de vrede ten diepste geëerd wordt.
Hartelijk, kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Vader,
moge uw Heilige Geest ons hele zijn bezielen opdat ons hart altijd geopend mag zijn voor uw komen in Christus.
Moge Jezus ons leven zijn, elke dag van ons bestaan.
In zijn naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Jean-Francois Régis († 1640)
Jean-François Régis sj, Frankrijk; volkspredikant
Geboren 31 januari 1597 te Fontcouverte; trad 1616 in bij de jezuïeten; volksmissionaris en armenpater in Zuid-Frankrijk.
In de Elandstraatkerk te Den Haag bevindt zich een zij-altaar dat aan hem is gewijd. Onder zien we hoe paus Paulus III in 1540 de regel van Sint Ignatius van Loyola voor de jezuïetenorde goedkeurt. In het midden houdt Franciscis in zijn eentje een troep protestantse soldaten tegen die de katholieke kerk willen plunderen. Links boven preekt hij voor het volk, en rechtsboven bevindt hij zich temidden van zijn geliefde armen.
Ook de beide ramen boven dit altaar hebben op hem betrekking. Ze tonen hoe hij preekt onder de mensen en voedsel uitdeelt aan de armen.
Heel zijn roeping wordt uitgedrukt in het van hem overgeleverde citaat: “Ik zou de vader willen zijn van de armen, een oog voor de blinde en een voet voor de lamme”.
Bron: Heiligen.net
Sterfbed Jean-François Régis.
ca 1880, wandschildering.
België, Drongen, Oude Abdij, Gotische Kapel.
Laten wij bidden
Vader,
moge uw Heilige Geest ons hele zijn bezielen opdat ons hart altijd geopend mag zijn voor uw komen in Christus.
Moge Jezus ons leven zijn, elke dag van ons bestaan.
In zijn naam. Amen.