28 okt – HH. Simon en Judas, apostelen
Feest – eigen lezingen
Het koninkrijk Gods groeit ongemerkt, stil maar onweerstaanbaar als kiemend zaad. Zo’n groei merk je ook in de mentaliteit van Simon en Judas. Toen zij zich bij Jezus aansloten waren hun motieven wellicht niet zo zuiver religieus. Simon was zelfs een gekend lid van de ondergrondse beweging die de Romeinse overheersing wilde wegwerken. Ook Judas Thadeüs zag in Jezus een toekomstig staatshoofd. Jezus was een man die aan hun politieke aspiraties beantwoordde, maar wel op zijn manier. Het wonder dat aan hen gebeurde, was dat zij Jezus met volle overgave en met een diep geloof bleven volgen, ook wanneer zij merkten dat zijn rijk niet van deze wereld was.
Uit de brief van Paulus aan de Efeziërs 2, 19-22
U bent gebouwd op het fundament van de apostelen en de profeten.
Broeders en zusters,
u bent geen vreemdelingen of gasten meer, maar burgers, net als de heiligen, en huisgenoten van God, gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, met Christus Jezus zelf als de hoeksteen. In Hem vormt het bouwwerk één geheel en groeit het uit tot een tempel die gewijd is aan de Heer, in wie ook u samen opgebouwd wordt tot een plaats waar God woont door zijn Geest.
Psalm 19, 2-5
Refr.: Over heel de aarde gaat hun stem.
De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen,
de dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.
Toch wordt er niets gezegd, geen woord gehoord,
het is een spraak zonder klank.
Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.
Alleluia.
U, God, loven wij. U, Heer, prijzen wij.
U looft het roemvolle koor der apostelen.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 6, 12-16
Jezus trekt zich terug in gebed met zijn Vader, vooraleer zijn twaalf apostelen te kiezen.
Jezus zich terug op de berg om tot God te bidden, en Hij bracht de hele nacht door in gebed. Toen de dag aanbrak, riep Hij zijn leerlingen bij zich en koos twaalf van hen uit, die Hij apostelen noemde: Simon, aan wie Hij de naam Petrus gaf, diens broer Andreas, Jakobus en Johannes, Filippus en Bartolomeüs, Matteüs en Tomas, Jakobus, de zoon van Alfeüs, en Simon, bijgenaamd de Zeloot, Judas, de zoon van Jakobus, en Judas Iskariot, die een verrader werd.
Van Woord naar leven
Alvorens Jezus zijn apostelen koos trok Hij zich terug om te bidden. Geen vijf minuten, maar een hele nacht lang, zo lezen we.
Wat Jezus ons hier toont is het belang van het ‘kiezen in Gods licht’.
Een mens kan keuzes maken: ofwel vanuit God ofwel vanuit zijn allerindividueelste ikje los van God.
De verleiding om te kiezen vanuit ons ikje los van God is dikwijls groot omdat dat op het eerste zicht doorgaans de meest aangename keuze is. Het is een keuze die gewoonlijk geen al te grote offers vraagt, en dikwijls streelt het ons ego wat – oppervlakkig gezien – een goed gevoel geeft. Zo leven, zo keuzes maken, is mager. Voor een christen mag het iets meer zijn.
Wilt dat nu zeggen dat we ons ‘ik’ volledig buiten spel moeten zetten? Nee, tuurlijk niet. Maar een christen is wel geroepen zijn ‘ik’ af te stemmen op God, zodat hij keuzes maakt vanuit Gods inwoning, vanuit een diepe overgave aan Christus in hem. De Heer wilt immers door ons heen leven, spreken, aanraken, zingen,…
We kunnen Hem, bij wijze van spreken, ook de mond snoeren. We kunnen zo leven dat Hij niet aan bod komt in ons leven. Wat natuurlijk niet de bedoeling is. Hij wilt niet liever dat Hij door ons heen kan leven en leven geven. En dat kan Hij maar wanneer wij ons leven, en onze keuzes, afstemmen op God, in Christus.
Het is daarom goed en nodig dat we, alvorens we een keuze maken, bidden. Niet zomaar één keer. We moeten als het ware onze keuze ‘inbidden’. En dit opdat wat we kiezen zou gekozen worden in Gods licht, binnen Gods wil, in de liefde van Gods Geest. Maat dit vraagt dus een biddende overgave, een arm-zijn voor de Heer, een volgehouden gebed. Zoals de Heer veel bad, een hele nacht lang. En God weet hoeveel meer nog.
Laat ons het gebed levend houden, opdat we de juiste keuzes mogen maken in ons leven, zowel die vele honderden kleine keuzes in de loop van de dag, alsook onze grote levenskeuzes.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
geef dat wij, verenigd met U, God mogen kiezen als het centrum van ons bestaan. Dat Hij het levend hart mag zijn van al ons doen en laten, van onze keuzes klein en groot. Heer, kies met ons.
Kom heilige Geest. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Simon en Judas, apostelen
– feest –
De naam van Simon komt voor op de apostellijst van het evangelie en staat daar op de elfde plaats. Van hem is slechts bekend dat hij afkomstig was van Kana en de bijnaam droeg van ’de IJveraar’. Judas, ook Taddeüs genaamd, is de Apostel die bij het Laatste Avondmaal aan de Heer vroeg waarom Hij zich slechts aan zijn leerlingen en niet aan de wereld zou openbaren (Joh. 14,22).
Simon de Zeloot
† 1e eeuw.
Simon, de ijveraar, voor de vrijheid van Israël, was de tegenhanger van Matteus (als tollenaar was hij handlanger van de Romeinen geweest). Hij wordt genoemd in Luc. 6: 15 en Hand. 1: 13. Als hij Somon de Kanaäniet wordt genoemd is dat om hem te onderscheiden van Simon Petrus. Volgens een onwaarschijnlijke legende trok hij naar Afrika en Groot-Brittannië. Waarschijnlijker is dat hij predikte in Egypte en Perzië en in ca 70 de marteldood onderging, samen met Judas Taddeüs. Men tooont relieken van hem in Rome, Keulen en Hersfeld.
Judas Thaddeüs
Nazaret, † 1e eeuw Suanir (Perzië)
Thaddeus betekent dappere, moedige.
Broer van St. Jacobus Minor (Lucas 6: 16). Als deze, ook Lebbeüs genoemd, gelijk is aan de broeder de Heren, is dus ook Judas Thaddeüs familie van Jezus. (Matt. 10.3). Als hij gelijkgesteld wordt met de broeder des Heren, heeft hij een brief geschreven die tot de gewijde boeken behoort. De enige keer dat hij in het Evangelie een rol speelt, wordt er uitdrukkelijk van hem opgemerkt dat hij ‘niet Iskariot’ is. Tijdens het Laatste Avondmaal stelde hij de vraag: “Heer, hoe komt het dat Gij Uzelf aan ons zult openbaren en niet aan de wereld?” (Joh. 14: 22-23). Volgens de laatste overleveringen werkte hij in Arabië, Mesopotamië, Syrië en Armenië. Hij werd gemarteld en met een knots of een bijl gedood. Zijn vermeende resten zijn in de St. Pieter te Rome.
Bron: De Heiligen, Van der Linden
Laten wij bidden
Heer Jezus,
geef dat wij, verenigd met U, God mogen kiezen als het centrum van ons bestaan. Dat Hij het levend hart mag zijn van al ons doen en laten, van onze keuzes klein en groot. Heer, kies met ons.
Kom heilige Geest. Amen.