dinsdag in week 28 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Romeinen 1, 16-25
Ze hebben de schepping geëerd, maar niet de Schepper.
Broeder en zusters,
voor het evangelie schaam ik mij niet, want het is Gods reddende kracht voor allen die geloven, voor Joden in de eerste plaats, maar ook voor andere volken.
In het evangelie openbaart zich dat God enkel en alleen wie gelooft als rechtvaardige aanneemt, zoals ook geschreven staat: ‘De rechtvaardige zal leven door geloof.’
En vanuit de hemel openbaart Gods toorn zich over al het kwaad en onrecht van hen die met hun onrechtvaardigheid de waarheid geweld aandoen.
Want wat een mens over God kan weten is hun bekend omdat God het aan hen kenbaar heeft gemaakt. Zijn onzichtbare eigenschappen zijn vanaf de schepping van de wereld zichtbaar in zijn werken, zijn eeuwige kracht en goddelijkheid zijn voor het verstand waarneembaar. Er is niets waardoor zij te verontschuldigen zijn, want hoewel ze God kennen, hebben ze Hem niet de eer en dank gebracht die Hem toekomen. Hun overpeinzingen zijn volkomen zinloos en hun onverstandig hart is verduisterd.
Terwijl ze beweren wijs te zijn, zijn ze dwaas en hebben ze de majesteit van de onvergankelijke God ingewisseld voor beelden van vergankelijke mensen, vogels, lopende en kruipende dieren.
Daarom heeft God hen in hun lage begeerten uitgeleverd aan zedeloosheid, waarmee ze hun lichaam onteren. Ze hebben de waarheid over God ingewisseld voor de leugen; ze vereren en aanbidden het geschapene in plaats van de Schepper, die moet worden geprezen tot in eeuwigheid. Amen.
Psalm 19, 2-5
Refr.: De hemel verhaalt van Gods majesteit.
De hemel verhaalt van Gods majesteit,
het uitspansel roemt het werk van zijn handen.
De dag zegt het voort aan de dag die komt,
de nacht vertelt het door aan de volgende nacht.
Toch wordt er niets gezegd, geen woord
gehoord, het is een spraak zonder klank.
Over heel de aarde gaat hun stem,
tot aan het einde van de wereld hun taal.
Alleluia.
Leer mij uw paden kennen, Heer;
leid mij volgens uw woord.
Alleluia.
Uit het evangelie volgens Lucas 11, 37-41
Godsdienstige voorschriften onderhouden maakt van een mens nog geen goede christen. Jezus wijst ons op het belang van het hart en de innerlijkheid.
Toen Jezus uitgesproken was, nodigde een Farizeeër Hem uit voor de maaltijd.
Hij ging naar binnen en ging aan tafel aanliggen. Toen de Farizeeër dat zag, verwonderde hij zich erover dat Hij zich niet eerst gewassen had voor de maaltijd.
Maar de Heer zei tegen hem: ‘Ach, jullie Farizeeën! De buitenkant van de beker en de schotel reinigen jullie, maar jullie eigen binnenkant is vol roofzucht en slechtheid. Dwazen, heeft Hij die de buitenkant gemaakt heeft niet ook de binnenkant gemaakt? Geef liever de inhoud van beker en schotel als aalmoes, dan is niets meer onrein voor jullie!’
Van Woord naar leven
Bij Jezus gaat het om de binnenkant, om de goedheid van het hart, om dat wat onzichtbaar is. Wat voor nut heeft het om uiterlijk in orde te zijn met alles (netjes op tijd onze gebeden, liturgie op en top in orde, nooit vloeken, voor Pasen te biechten gaan,…) terwijl we in ons dagelijks leven, in ons mens-zijn, een leven leiden ver weg van God en zijn gebod.
Natuurlijk is er niets mis mee op tijd je gebeden te verrichten, aandacht te besteden aan de liturgie, trachten niet te vloeken, en tijdens de Goede Week te biechten te gaan. Als we maar niet denken dat het puur vervullen van onze plichten ons tot goede christenen maakt. Dit is helemaal geen garantie.
Deze zaken kunnen ons helpen in God te leven, en dan is het goed, dikwijls zelfs noodzakelijk. Maar ze moeten in verbinding staan met onze binnenkant. Ze moeten van ons goede christenen maken, mensen die de liefde hoog in het vaandel dragen en er naar leven, in de grote en kleine dingen van elke dag.
We moeten leven van binnen naar buiten. Niet om het vertoon, niet puur uit plichtsvervulling, niet om ons geweten te sussen, maar uit liefde voor God en medemens; puur en zuiver.
Laten we gehoor geven aan de geest van de letter, en geen slaaf zijn aan de letter van de wet.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
lees ons te leven van binnen naar buiten, vanuit onze ontmoeting met U. Om Gods liefde te zijn, dag na dag.
In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Herlindis (en Relindis) van Aldeneyk († ca. 750)
Osb, België; abdis
Zij was van Frankische adel en moet geboren zijn in het laatste kwart van de 7e eeuw. Haar vader heette Adelhard en haar moeder Grinnara of Grinware. Ze had nog een jongere zus, Relindis, en een jonger broertje Erlwin; hij zou later priester worden, althans volgens de legende. Hun ouders waren overtuigd christen. Dat was in deze streken toen nog een nieuwe godsdienst. Om hun dochters een opvoeding te geven, die door en door christelijk was, stuurden de ouders de twee naar het zusterklooster te Valenciennes in Noord-Frankrijk. Na terugkomst bouwden zij met steun van hun ouders op het familiedomein aan de Maas een zusterklooster. Het schijnt zelfs dat de beide jonge vrouwen eigenhandig stenen aansjouwden. Dat is daarom zo opmerkelijk, omdat arbeid toen alleen iets voor slaven was, voor een lager soort mensen; edelen werkten niet; daar stonden ze boven! Op die manier lieten de beide zusters zien dat ze Jezus in zijn eenvoud wilden navolgen. Hij was immers ook slaaf geworden.
Zo wordt er verteld dat de twee vrouwen in de rivier keien en steentjes zochten om er op de vloer van de kloosterkerk een mozaïek van te maken. Hun schort gebruikten ze als draagtas. Allebei een zware vracht aan stenen en kiezels torsend kwamen ze op een smal bruggetje hun vader tegen, die liever niet zag dat zijn dochters zich met dergelijke laag-bij-de-grondse arbeid bezighielden. “Wat sjouwen jullie daar met zoveel moeite?” vroeg hij. “Rozen” gaven ze allebei ten antwoord. Daarbij dachten ze misschien aan het kunstwerk dat ze ervan zouden gaan maken in de kerk. Maar toen Herlindis haar schort opende om het aan haar vader te laten zien, zag hij inderdaad alleen maar een enorme bos rozen. Vandaar dat het bruggetje sindsdien ”t leugenbrugske’ wordt genoemd.
De eerste groep telde twaalf zusters; een symbolisch getal. Herlindis werd de eerste abdis. Onder haar bezielende leiding groeide het klooster snel uit: steeds meer vrouwen sloten zich aan. Oude verhalen vertellen graag dat de grondlegger van het christendom in onze streken, Willibrord († 739), graag in het klooster kwam logeren. Later was ook Bonifatius († 754), Willibrords opvolger, een regelmatige gast. Hij schijnt er zelfs gelogeerd te hebben, toen hij in 754 op weg was naar Friesland. Het zou zijn laatste tocht worden, want hij werd er in de buurt van Dokkum vermoord. Over Herlindis’ sterfjaar zijn de bronnen het niet eens: ze verschillen van 745 tot 755. Zij werd als abdis opgevolgd door haar jongere zus Relindis.
Hun graf in de Catharinakerk van Maaseik wordt in ere gehouden tot op dit moment.
Bron: Heiligen.net
Herlindis en Relindis van Aldeneyk
Laten wij bidden
Heer Jezus,
lees ons te leven van binnen naar buiten, vanuit onze ontmoeting met U. Om Gods liefde te zijn, dag na dag.
In uw naam. Amen.