maandag in week 23 door het jaar

Uit de brief van Paulus aan de Kolossenzen 1, 24 – 2, 3

In de gevangenis is Paulus blij te mogen delen in Christus’ nood ten bate van de Kolossenzen. In navolging van Christus had hij op zich genomen zich helemaal te geven aan de anderen. Zo werd hij dienaar van de kerk om het woord Gods te brengen in heel zijn volheid.

Broeders en zusters,
ik ben blij dat ik nu voor u lijd en dat ik in mijn lichaam mag aanvullen wat er nog aan Christus’ lijden ontbreekt, ten behoeve van zijn lichaam, de kerk, waarvan ik de dienaar ben. Met het oog op u heeft God mij die dienende taak toevertrouwd, opdat zijn boodschap in al haar volheid verkondigd wordt: het mysterie dat in alle eeuwen en voor alle generaties verborgen is geweest, maar nu aan zijn heiligen onthuld is. Aan hen heeft God bekend willen maken hoe glorierijk dit mysterie is voor alle volken: Christus is in u, Hij is uw hoop op goddelijke luister. Hem verkondigen wij wanneer we iedereen waarschuwen en in alle wijsheid onderrichten, om iedereen tot volmaaktheid in Christus te brengen. Daarvoor span ik mij in en strijd ik met zijn kracht, die volop in mij werkzaam is.
Ik wil dat u weet hoe zwaar de strijd is die ik voor u en de gelovigen in Laodicea voer, en voor alle anderen die mij nog nooit in levenden lijve hebben gezien. Zo wil ik hen bemoedigen en hen in liefde bijeenhouden, opdat ze tot de volle rijkdom van allesomvattend inzicht komen, tot de kennis van Gods mysterie: Christus, in wie alle schatten van wijsheid en kennis verborgen liggen.

Psalm 62, 6 + 7 + 9

Refr.: God is onze schuilplaats.

Zoek rust, mijn ziel, bij God alleen,
van Hem blijf ik alles verwachten.

Hij alleen is mijn rots en mijn redding,
mijn burcht, ik zal niet wankelen.

Vertrouw op Hem, mijn volk, te allen tijde,
open voor Hem uw hart,
God is onze schuilplaats.

Uit het evangelie volgens Lucas 6, 6-11

Wetten zijn er voor het welzijn van de mensen. Wie de wetten toepassen, hebben niet altijd oog voor deze grondbeginselen en nemen soms maatregelen om de wetten te beschermen. Interpretatie van de wet mag natuurlijk geen willekeur worden. Maar als wij allen een eerlijke poging doen om de mens te zien achter de wetten, leven wij evangelisch.

Op een sabbat ging Jezus naar de synagoge, waar Hij onderricht gaf. Daar was ook iemand met een verschrompelde rechterhand.
De schriftgeleerden en de Farizeeën letten op Hem om te zien of Hij op sabbat iemand zou genezen, want dan zouden ze Hem op grond daarvan kunnen aanklagen.
Maar Hij wist wat ze van plan waren en zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Sta op en kom in het midden staan.’ Dat deed de man.
Jezus zei tegen de Farizeeën en schriftgeleerden: ‘Ik vraag u of men op sabbat goed mag doen of kwaad, of men een leven mag redden of verloren laten gaan.’
Nadat Hij hen een voor een had aangekeken, zei Hij tegen de man: ‘Strek uw hand uit.’
Dat deed hij en er kwam weer leven in zijn hand.
De schriftgeleerden en de Farizeeën raakten bijna buiten zinnen en begonnen onderling te overleggen wat ze met Jezus zouden doen.

Van Woord naar leven

Jezus zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Sta op en kom in het midden staan.’

De dag van vandaag stelt men zich – zeer terecht overigens – wel eens de vraag hoe we als Kerk in de wereld een getuigenis kunnen zijn van het evangelie.

Wel, naar mijn aanvoelen geeft het evangelie van vandaag daarop een zeer antwoord, en wel heel concreet.
Hoeveel mensen lopen er vandaag niet rond met verschrompelde handen, verschrompelde harten, verschrompelde gewetens, verschrompelde relaties,…? Velen! We moeten ons durven de vraagt stellen of wij als Kerk niet meer de straat op moeten gaan, onze handen uitstrekken naar hen, en zeggen (daarom niet met die woorden): ‘Sta op, kom in het midden staan. Je bent welkom, wie je ook bent, wat je ook hebt meegemaakt, wat je ook hebt uitgespookt. Kom, wees welkom bij ons.’

Ja, christenen zouden mensen van de straat moeten zijn, de hand reikend naar allen. En allen, dat betekent: iedereen zonder onderscheid.

Christenen zijn mensen van gemeenschap die vanuit een innige verbondenheid met de Heer en met elkaar hun hart zouden moeten openen voor elke mens, bijzonder voor hen die op een of andere wijze verschrompeld door het leven gaan. Om, in naam van de Heer, nieuw leven te geven, naar lichaam en geest.

En laten we vooral niet denken dat wij zelf niet ergens verschrompeld zijn. Allemaal dragen we onze pijnen. Laten we daarom ook elkaar in evangelische zorg nabij zijn.

Gelukkig (God-zij-dank, en dank aan elkaar) zijn er heel wat initiatieven die deze zorg naar elkaar en naar de wereld reeds wel hebben.
Anderzijds is er nog veel werk aan Gods winkel.

Laten we als Kerk het goede doen, onze zending vervullen, in naam van de Heer.

kris

Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Heer Jezus,
trek ons in de brand van uw minne, opdat ieder, door ons heen, de liefde mag ervaren die Gij hebt voor elk mensenkind.
Om deze genade bidden wij U, in uw naam.
Amen.

 

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.