Diaken Pieter Deruwe: “Voetwassing in het werk van elke dag”

Het permanente diaconaat viert z’n 50-jarig bestaan, één jaar na datum. Pieter Deruwe aan het woord.

Ik ben Pieter Deruwe (55) en ben 26 jaar getrouwd met Lieve Seaux. We wonen in Oostkamp en hebben drie kinderen. Ik hou van muziek en van de natuur; ik werk graag in de tuin en wandel graag. Jaren heb ik onderwijs en architectuur gecombineerd, intussen werk ik voltijds als tekenleraar aan het Technisch Instituut Heilige Familie in Brugge. 

Thuis werden we christelijk opgevoed, maar wel op een heel open en onbevangen manier. We woonden al twaalf jaar op onze parochie toen ik voor het eerst vormselcatechist werd. Vertellen en getuigen over geloof en Kerk vervullen me met blijdschap. Toen de kinderen groter werden kwam er meer tijd en ruimte vrij, wat me de kans gaf om aan een oud verlangen toe te geven: diaken worden. 

In mijn keuze om diaken te worden heeft steeds een leidmotief van dankbaarheid om het leven geklonken – en dat doet het nog steeds.

In 2013 werd ik tot diaken gewijd. Dienstbaar zijn staat daarin centraal: in de voetwassing wordt het werk van Christus uitgevoerd. Het is aan ons om dat beeld in ons werk van elke dag om te zetten, in vaak kleine en onzichtbare handelingen. Er zijn veel mensen die meer doen dan diakens, het permanente diaconaat is hooguit een signaal dat Gods Liefde zichtbaar is in elke dienstbare mens.

Ik zet me dienstbaar in als medeverantwoordelijke in de pastorale eenheid Sint-Franciscus, waar ik help met de andere personen die ook heel wat taken op zich nemen. Ik zit in de eerste communiewerking, de vormselwerking en ik verzorg regelmatig de homilie in de zes parochies. Doopcatechese vormt de grootste brok.

Minstens zo belangrijk is het diaconale werk dat ik mee ondersteun op de school waar ik lesgeef.

Voor het grootste deel vertaalt zich dat in de werking Pastoraal op school in een Geestig Team. Als diaken lever ik een bijdrage in de begeleiding van leerlingen in de klas, in vergaderingen met collega’s en in de steun en deelname aan allerhande nevenactiviteiten op school. 

Steun bij echtgenote en collega-diakens

Ik vind steun en bemoediging bij mijn echtgenote om mijn werk elke dag te organiseren en uit te voeren. Zelf neemt ze zelden deel aan mijn activiteiten, maar ze ontneemt mij de beslommeringen van heel wat praktische zaken. Ook andere diakens vormen een motivatie voor mij. Ik ken er slechts enkele goed, maar weet dat er velen zijn die vanuit hun geloof in de aanwezigheid van Jezus Christus in stilte goed werk verrichten. Er zijn daarnaast zoveel mensen van buiten de Kerk die goed doen: organisaties en individuen die zich inzetten voor anderen, maar niet steeds in Christus’ naam. Ook hun werk motiveert mij. 

Dat neemt niet weg dat ik niet eens twijfel. Dat moet, kan en mag. Een diaken is christen door zich volledig ten dienste te stellen van Gods Liefde. En dus ook met zijn verstandelijke vermogen alles in vraag te stellen. Vandaaruit kun je ja zeggen.

Ik raad dan ook aan aan wie twijfelt om permanent diaken te worden dat hij of zij het ge-woon doet, met de nadruk op ‘woon’ van het werkwoord ‘wonen’.

Laat het goede maar in je wonen, laat het maar gebeuren.

Terwijl de maatschappij snel evolueert, verandert ook de Kerk noodzakelijkerwijs, een maatschappij en Kerk waarvan ik als diaken deel uitmaak. De vraag is hoe het permanente diaconaat inspeelt op het digitale tijdperk, de veranderende visie op het huwelijk en andere vormen van samenwonen. Kunnen we nog evoluties verwachten in officiële standpunten? Denk maar aan een diaken die zelf wordt geconfronteerd met een echtscheiding. 

Ik hoop dat we samen het wijzigende kerklandschap de baas kunnen en dat door selectieve snoeibeurten te combineren met fijne nieuwe aanplantingen.

In zo’n oeroude tuin staan bomen die we moeten verzorgen, maar evenzeer kiemen er zaadjes die we adem moeten geven.

Op die manier kan het permanente diaconaat oog blijven hebben voor de echte boodschap van Jezus, dat mensen het evenbeeld mogen zijn van Gods Liefde; dat eeuwig oude nieuwe woord.

° Bron: Kerknet.be / Bisdom Brugge