maandag in week 22 door het jaar
Uit de eerste brief van Paulus aan de Tessalonicenzen 4, 13-18
Paulus spreekt ons hier over de opstanding bij de wederkomst van de Heer. Zoals zijn tijdgenoten ziet hij deze in de nabije toekomst. Zijn woorden hebben echter ook voor ons waarde. Want hij spoort ons aan ons op deze komst van de Heer in geduldige en getrouwe verwachting voor te bereiden.
Broeders en zusters,
wij willen u niet in het ongewisse laten over de doden, zodat u niet hoeft te treuren, zoals zij die geen hoop hebben. Want als wij geloven dat Jezus is gestorven en is opgestaan, moeten wij ook geloven dat God door Jezus de doden naar zich toe zal leiden, samen met Jezus zelf. Wij zeggen u met een woord van de Heer: wij, die in leven blijven tot de komst van de Heer, zullen de doden in geen geval voorgaan. Wanneer het signaal gegeven wordt, de aartsengel zijn stem verheft en de bazuin van God weerklinkt, zal de Heer zelf uit de hemel neerdalen. Dan zullen eerst de doden die Christus toebehoren opstaan, en daarna zullen wij, die nog in leven zijn, samen met hen op de wolken worden weggevoerd en gaan we in de lucht de Heer tegemoet. Dan zullen we altijd bij hem zijn.
Troost elkaar met deze woorden.
Psalm 96, 1-5 + 11-13
Refr.: Zing voor de Heer een nieuw lied.
Zing voor de Heer een nieuw lied,
zing voor de Heer, heel de aarde.
Zing voor de Heer, prijs zijn Naam,
verkondig van dag tot dag dat Hij ons redt.
Maak aan alle volken zijn majesteit bekend,
aan alle naties zijn wonderdaden.
Groot is de Heer, Hem komt alle lof toe,
geducht is hij, meer dan alle goden.
De goden van de volken zijn minder dan niets,
maar de Heer: Hij heeft de hemel gemaakt.
Laat de hemel verheugd zijn, de aarde juichen,
de zee bruisen en alles wat daar leeft.
Laat het veld verblijd zijn en alles wat daar groeit,
laten alle bomen jubelen voor de Heer.
Want Hij is in aantocht,
in aantocht is hij als rechter van de aarde.
Rechtvaardig zal Hij de wereld berechten,
de volken oordelen, trouw aan zijn woord.
Uit het evangelie volgens Lucas 4, 16-30
In de synagoge van Nazaret verklaart Jezus dat de woorden uit de profeet Jesaja nu in vervulling zijn gegaan. Gods Geest rust op Hem. Hij is de gezalfde, de Christus, gezonden om de Blijde Boodschap te verkondigen. In Nazareth vindt Hij geen gehoor, maar bij de heidenen wel. Zijn boodschap is er voor allen.
Jezus kwam ook in Nazaret, waar Hij was opgegroeid, en volgens zijn gewoonte ging Hij op sabbat naar de synagoge.
Toen Hij opstond om voor te lezen, werd Hem de boekrol van de profeet Jesaja overhandigd, en Hij rolde hem af tot de plaats waar geschreven staat: ‘De Geest van de Heer rust op mij, want Hij heeft mij gezalfd. Om aan armen het goede nieuws te brengen heeft Hij mij gezonden, om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden het herstel van hun zicht, om onderdrukten hun vrijheid te geven, om een genadejaar van de Heer uit te roepen.’
Hij rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging weer zitten; de ogen van alle aanwezigen in de synagoge waren op Hem gericht.
Hij zei tegen hen: ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’
Allen betuigden Hem hun bijval en verwonderden zich over de genaderijke woorden die uit zijn mond vloeiden, en ze zeiden: ‘Dat is toch de zoon van Jozef?’
En Hij zei tegen hen: ‘Ongetwijfeld zullen jullie me dit gezegde voorhouden: Geneesheer, genees uzelf. Doe alles waarvan wij gehoord hebben dat het in Kafarnaüm gebeurd is, ook hier in uw vaderstad.’
Hij vervolgde: ‘Luister, Ik zeg jullie dat geen enkele profeet welkom is in zijn vaderstad. Maar Ik zeg het jullie zoals het is: in de tijd van Elia, toen de hemel drie jaar en zes maanden lang gesloten bleef en er in het land een grote hongersnood uitbrak, waren er veel weduwen in Israël. Toch werd Elia niet naar een van hen gezonden, maar naar een weduwe in Sarepta bij Sidon. En in de tijd van de profeet Elisa waren er veel mensen in Israël die leden aan huidvraat, maar niemand van hen werd gereinigd, behalve de Syriër Naäman.’
Toen de aanwezigen in de synagoge dit hoorden, ontstaken ze in grote woede. Ze sprongen op en dreven Hem de stad uit, naar de rand van de berg waarop hun stad gebouwd was, om Hem in de afgrond te storten.
Maar Hij liep midden tussen hen door en vertrok.
Van Woord naar leven
Jezus rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging weer zitten; de ogen van alle aanwezigen in de synagoge waren op Hem gericht. Hij zei tegen hen: ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’
Jezus is verleden, heden en toekomst.
Hij heeft historisch gezien hier op aarde rond gelopen, Hij is vandaag aanwezig in en onder ons, en Hij zal komen bij zijn wederkomst.
De woorden ‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’ gaan terug op de tijd dat Hij lijfelijk onder ons was, ze gaan ook over de dagen van zijn wederkomst, maar ze gaan ook over de dag van vandaag.
Dat is het mooie aan het evangelie: het is elke dag nieuw, actueel en fris. Daarom lezen we al eeuwen de evangelies, elke dag opnieuw, omdat het woorden zijn die dagelijks door de Heer tot ons worden uitgesproken.
‘Vandaag hebben jullie deze schrifttekst in vervulling horen gaan.’ Inderdaad, vandaag, maandag, 30 augustus 2021.
Deze schrifttekst gaat over de aloude profetieën die Jezus’ komst voorspeld hebben, de Messias, die de mensheid wil tonen wie God is, die bevrijding en redding brengt aan ieder mens; de mensen van toen en allen die daarna nog zullen geboren worden. Anders gezegd: Die schrifttekst gaat dus ook voor ons; over u en mij.
Laten we Jezus welkom heten in ons hart. Laten we Hem een verblijfplaats geven diep in onze ziel, een warme inwoning, opdat zijn reddingswerk aan ieder van ons, aan de gemeenschap van de Kerk, en aan de hele mensheid ten diepste mag geschieden.
kris
Reageren of uitwisselen betreffende de overweging kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
ook voor ons rolt Gij de boekrol open om doorheen de profeten U kenbaar te maken: Gij, de Christus, Gods Zoon. Kom met uw heilige Geest over ieder van ons opdat ons hart zich moge openen voor U. Schenk ons de gave van een diep en sterk geloof dat ons in staat zal stellen ons volledig toe te vertrouwen aan uw inwoning in ons, opdat Gij, Heer, door ons heen moogt leven, bidden en handelen.
Vandaag en alle dagen van ons leven. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Fiacre van Meaux († ca. 670)
Frankrijk; kluizenaar
Hij was van Ierse afkomst en vestigde zich als kluizenaar in de buurt van Meaux op een landgoed dat hem door Sint Faro († ca 672; feest 28 oktober) ter beschikking was gesteld. Zijn kluizenaarswoning werd al tijdens zijn leven een veelbezochte plek.
In de kapel van Notre Dame du Tertre in de Bretonse plaats Châtelaudren (Côtes-du-Nord) wordt de legende van zijn leven afgebeeld op 15e eeuwse plafondschilderingen. We zien hoe zijn koninklijke ouders elkaar omhelzen en hoe een oude kluizenaar vervolgens aan de moeder voorspelt dat uit deze gemeenschap een groot heilige zal groeien. De geboorte van Fiacre verloopt vlot en een min toont het zojuist geboren kind aan de trotse vader. Vervolgens zien we hoe de jonge Fiacre afstand doet van zijn rechten op de troon en besluit het leven van een kluizenaar te leiden. Hij neemt afscheid van zijn bedroefde ouders. We zien hoe hij zich hult in een monnikspij en een opengeslagen bijbel naast zich heeft liggen.
In een bootje steekt hij over naar het vasteland waar hij zich meldt bij bisschop Faro van Meaux, ten oosten van Parijs. Deze wijst hem een stuk grond toe om te bewonen en stelt hem een schop ter hand om het te ontginnen. Aangekomen op zijn grondgebied hoeft hij niets te doen. Op zijn gebed vallen de bomen vanzelf om.
Een vrouw uit de buurt, Becnaude, is er getuige van en beschuldigt hem ervan toverkrachten te gebruiken. De bisschop hecht aanvankelijk geloof aan haar beschuldigingen. Maar als hij inziet dat hij daaraan verkeerd doet, biedt hij nederig zijn verontschuldigingen aan, waarop de heilige kluizenaar hem vergeeft. Deze zelfde legende vinden we op muurschilderingen uit 1540 in de kerk van de Franse plaats Sillegny (Moselle).
Op afbeeldingen uit de St-Fiacrekapel bij Radenac, (Morbihan, Bretagne) zien we nog hoe Sint Fiacre, altijd met zijn onafscheidelijke schop in de hand, zijn gebeden verricht voor een Maria-altaar en hoe zieken genezing bij hem zoeken. In de parochiekerk van het Belgische plaatsje Boussu bevindt zich een schilderij dat uitbeeldt hoe hij het evangelie verkondigt aan de mensen in de omgeving.
In Châtelaudren tenslotte weer is afgebeeld hoe hij in eenzaamheid vroom afsterft en hoe engelen zijn ziel ten hemel voeren.
Na zijn dood ging dat onverminderd door. In Bretagne heeft hij op vele plaatsen een kapel, vaak met bron. Zo bv. in Radenac, Guengat, Guidel, Treffiagat en Plusquelle. In Parijs heten tot op de dag van vandaag huurkoetsen ‘fiacres’, omdat de eerste rijtuigen gehuurd konden worden bij een hotel met een levensgrote beeltenis van de heilige naast de deur. Hij is patroon van de hoveniers en wordt dan ook vaak afgebeeld met een spade in de hand.
Zijn voorspraak wordt ingeroepen tegen kinkhoest, darm- en ingewandsklachten, bloedingen en steenpuisten.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus,
ook voor ons rolt Gij de boekrol open om doorheen de profeten U kenbaar te maken: Gij, de Christus, Gods Zoon. Kom met uw heilige Geest over ieder van ons opdat ons hart zich moge openen voor U. Schenk ons de gave van een diep en sterk geloof dat ons in staat zal stellen ons volledig toe te vertrouwen aan uw inwoning in ons, opdat Gij, Heer, door ons heen moogt leven, bidden en handelen.
Vandaag en alle dagen van ons leven. Amen.