Tegenwind

Is het comfort van het moderne leven alleen iets voor mietjes? Zo ver wil Annemarie Scheerboom niet gaan, maar het is wel goed af en toe stil te staan bij onze keuzes voor al dat hedendaags gemak. Een beetje tegenwind kan je ook sterker maken. En bovendien: voor een katholiek is een comfortabel leven niet het hoogste doel.

Door Annemarie van Diepen-Scheerboom

Een e-bike of lopen. Voor die keuze stond ik laatst toen ik naar de stad wilde gaan. Ik kreeg van iemands e-bike te leen aangeboden, zodat ik snel heen en weer kon (half uurtje lopen). Het eerste dat in mij opkwam was: een e-bike, dat is toch voor oude mensen? Nu was het ook een redelijk oud mens dat mij haar e-bike aanbood, maar het zou toch ook voor mij het ritje naar de stad makkelijker maken. Ik koos uiteindelijk toch voor lopen. Alleen besefte ik onderweg pas dat ik mijn nieuwe schoenen nog niet ingelopen had. Spijt van mijn keuze? Welnee!

Een paar dagen later zit ik op de fiets naar mijn werk. Ik heb blijkbaar even gemist dat het superhard zou waaien, maar aangezien ik amper vooruitkwam, kon ik er niet meer omheen. Terwijl ik in versnelling één en twee voort tufte (normaal gesproken fiets ik in de vierde versnelling), was ik me ervan bewust hoe comfortabel op dat moment op een e-bike zou zijn geweest. Toch zou het nog steeds niks voor mij zijn, want van een beetje tegenwind krijg je lekker sterke spieren. Ook train ik mijn doorzettingsvermogen en wordt bovendien mijn laagje dode huidcellen gepolijst.

Robotstofzuiger

Nu wil ik natuurlijk absoluut niet beweren dat e-bikes en andere handigheden zoals (vaat)wasmachines, wasdrogers, automatische heggenscharen, robotstofzuigers, en ga zo maar door, alleen maar voor mietjes zijn. Wel wil ik de keuze voor zo’n hulp even blootleggen. Waarom zouden mensen hun bezem inruilen voor een robotstofzuiger? Is het een keuze uit luiheid? Uit gemakzucht? Uit prioritering in tijd? Uit gebrek in vaardigheid? Er kan van alles aan ten grondslag liggen. Ik kan en wil niet invullen voor anderen of zij een goede keuze maken of niet.

En daar komen we gelijk bij het volgende punt: ik kan en wil evenmin voor anderen invullen of bijvoorbeeld luiheid voor hen iets goeds is of niet. Als we naar onze maatschappij kijken, dan lijkt die vooral gericht te zijn op zoveel mogelijk genot en zo min mogelijk moeite en pijn. In dat straatje zou luiheid eigenlijk heel goed passen. Dat zien we ook terug in het algemene beeld van alsmaar druk zijn: dat is een vorm van luiheid omdat vermeden wordt om prioriteiten te stellen (en ja, hieraan heb ik me zelf ook heel erg schuldig gemaakt!).

Hoogste doel

Als we kijken naar hoe een katholiek het leven beziet, krijg je een heel ander plaatje. Daar is het hoogste doel om jezelf naar God te keren. In dat perspectief hangt de zin van je leven niet af van de omstandigheden waarin je verkeert. Dat kan betekenen dat je leven zinvol is zelfs als je aan een kruis hangt.

Wil ik nu beweren dat ik alle comfort onzin vind? Nee hoor, ik houd er zeker ook van. Maar zoals er voor alles een tijd is, is er ook tijd nodig om ons af en toe wat aan te scherpen, zodat we niet als papperige lamzakken in slaap sukkelen. Daar zijn beproevingen heel handig voor. We bidden dan wel ‘en leid ons niet in beproeving’, maar daarmee wordt bedoeld dat we God vragen of Hij ons alsjeblieft geen beproeving geeft die groter zijn dan we aankunnen. Tegelijkertijd mogen we erop vertrouwen dat God ons, bij alle tegenwind van het leven, ook de wind mee geeft: de Heilige Geest. Zalig Pinksteren.

Dit artikel verscheel op DeBezieling.nl met Pinksteren.