woensdag in de 7e paasweek
Uit de Handelingen van de Apostelen 20, 28-38
Mensen die in de Kerk gezag dragen, moeten hun medemensen gezamelijk naar God begeleiden, en Christus in hun gemeenschap gestalte geven. Ze moeten hun medemensen bemoedigen, hun leven delen, zich aan hen geven, niet zichzelf maar Jezus zoeken. Zo klinken Paulus’ afscheidswoorden aan de gezagsdragers van de kerk te Efeze. Ze blijven waar en actueel.
Paulus sprak tot de oversten van de kerk van Efeze:
‘Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als herder heeft aangesteld; u bent de opzieners van Gods gemeente, die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon. Ik weet dat er na mijn vertrek woeste wolven bij u zullen binnendringen, die de kudde niet zullen ontzien. Uit uw eigen kring zullen mensen voortkomen die de waarheid verdraaien om de leerlingen voor zich te winnen. Wees daarom waakzaam en vergeet niet hoe ik ieder van u drie jaar lang dag en nacht onder tranen steeds weer raad heb gegeven.
Nu vertrouw ik u toe aan God en aan het evangelie van zijn genade, dat onze gemeenschap kan opbouwen en dat het beloofde erfdeel zal schenken aan allen die Hem toebehoren.
Geld of kleding heb ik van niemand verlangd; u weet wel dat ik eigenhandig heb voorzien in mijn levensonderhoud en dat van mijn metgezellen. In alles heb ik u getoond dat u de zwakken zo, door hard te werken, moet steunen, indachtig de woorden van de Heer Jezus, die immers gezegd heeft: “Geven maakt gelukkiger dan ontvangen.”’
Toen hij uitgesproken was, knielde hij samen met de aanwezigen neer om te bidden. Niemand kon zijn tranen bedwingen. Allen vielen ze Paulus om de hals en kusten hem. Ze waren vooral zo ontdaan omdat hij gezegd had dat ze hem niet terug zouden zien. Toen deden ze hem uitgeleide naar het schip.
Psalm 68, 29 + 30 + 33 + 34 + 35 + 36
Refr.: Geprezen zij God !
Ontplooi uw macht, o God,
de macht die U, God, ons altijd toonde,
vanuit uw tempel die boven Jeruzalem oprijst.
Laten koningen U schatting brengen.
Voor Hem die rijdt door de hoogste, eeuwige hemel.
Hoor, zijn stem is een machtige stem.
Erken Gods macht: zijn majesteit heerst over Israël,
zijn macht reikt tot boven de wolken.
Erken Gods macht: zijn majesteit heerst over Israël,
zijn macht reikt tot boven de wolken.
Ontzagwekkend bent U, God, in uw heiligdom.
De God van Israël, Hij geeft macht
en nieuwe kracht aan zijn volk.
Geprezen zij God !
Uit het evangelie volgens Johannes 17, 11b-19
Jezus bidt tot de Vader voor eenheid, liefde, vreugde, geloof onder hen, die Hem willen volgen. Wij moeten ook zo leren bidden: voor elkaars trouw aan het evangelie en aan de persoon van Jezus.
Jezus sloeg zijn ogen op naar de hemel en zei:
‘Heilige Vader, bewaar hen door uw Naam, de Naam die U ook aan mij gegeven hebt, zodat zij één zijn zoals wij één zijn.
Zolang Ik bij hen was heb Ik hen door uw Naam, die U mij gegeven hebt, bewaard en over hen gewaakt: geen van hen is verloren gegaan behalve hij die verloren moest gaan, opdat de Schrift in vervulling ging.
Nu kom Ik naar U toe, en Ik zeg dit terwijl Ik nog in de wereld ben, opdat zij vervuld worden van mijn vreugde.
Ik heb hun uw woord gegeven. De wereld haat hen, omdat ze niet bij de wereld horen, zoals ook Ik niet bij de wereld hoor.
Ik vraag niet of U hen uit de wereld weg wilt nemen, maar of U hen wilt beschermen tegen de duivel.
Ze horen niet bij de wereld, zoals Ik niet bij de wereld hoor.
Heilig hen dan door de waarheid. Uw woord is de waarheid.
Ik zend hen naar de wereld, zoals U mij naar de wereld hebt gezonden.
Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn.’
Van Woord naar leven
Vandaag horen we Jezus bidden: ‘Heilige Vader, heilig hen door de waarheid. Uw woord is de waarheid. Ik zend hen naar de wereld, zoals U mij naar de wereld hebt gezonden. Ik heb mij geheiligd omwille van hen, zo zullen ook zij door de waarheid geheiligd zijn.’
Diepe woorden.
Wij worden geheiligd door het woord dat waarheid is. Dat woord is Christus; woord van de Vader dat mens is geworden onder ons. Door Christus’ inwoning in onze ziel worden we geheiligd, door innig verenigd met Hem te groeien in Gods wil.
Hoe? Door in deze wereld te leven, en wel als gezondenen, zoals Jezus dit ook gedaan heeft. Dus niet enkel leven om in leven blijven, maar leven om leven te geven, om liefde te geven, om de goedheid van God te tonen doorheen daad en woord. En dit mét de Heer, die de wereld met ons wil heiligen.
Geliefde mensen,
laat dit vooral geen opdracht zijn waar we tegenop kijken. Integendeel. Laten we ernaar uitkijken Gods liefde te mogen zijn. Ja, laat ons vreugde beleven door het mogen werkzaam zijn in Gods wijngaard. Laat ons blijde christenen zijn; geen kartonnen dozen, maar mensen wiens gelaat en hart straalt van Christus’ opstanding.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus, goede Broer,
door de Vader gezonden om ons te heiligen. Moge Gods Geest ons doen werpen in uw armen, opdat wij innig verenigd met U mogen zingen van Gods liefde. Moge zo de wereld proeven van God, verlangend naar zijn vrede, drinkend van zijn genade.
In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Ivo Hélory († 1303)
Ivo Hélory; Tréguier, Frankrijk; priester & jurist
Hij werd op 17 oktober 1253 geboren op het landgoed Kermartin in het plaatsje Minihy dichtbij Tréguier in Bretagne. Hij was van gegoede afkomst. Vanaf 1267 studeerde hij gedurende tien jaren te Parijs rechten, filosofie en theologie. Daarna specialiseerde hij zich verder in de Rechten te Orléans. Van 1280 tot 1284 was hij kerkelijk rechter te Rennes. Hij leidde een gestreng leven: een collega zag toevallig waar hij sliep: er lagen schots en scheef wat blokken hout op de grond, hier en daar wat opgevuld met stro; één of andere goedkope lap deed dienst als deken. Intussen probeerde Ivo zijn kennis en kunde vooral ten goede te laten komen aan de armen en ongeletterden.
Hij ontving in Rennes ook de priesterwijding. Toen de bisschop uit zijn geboortestad Tréguier een beroep op hem deed, kwam hij met de kerkelijke overheden van Rennes tot de slotsom dat hij daaraan gehoor moest geven. Uit erkentelijkheid voor al zijn verdiensten kreeg hij van zijn kerkelijke werkgever te Rennes een paard cadeau; daarmee zou de reis naar huis een stuk sneller en gemakkelijker gaan. Maar voor hij vertrok had hij het alweer verkocht en de opbrengst onder de armen verdeeld.
Van 1292 tot 1298 was hij plattelandspastoor te Louannec. Hij preekte eenvoudig en recht tot het hart van de mensen; bovendien sprak hij gewoon Bretons, de taal van de streek. Intussen bleef hij zijn ambt van advocaat uitoefenen. Men noemde hem al gauw ‘de advocaat van de armen’. Hij was bijzonder scherpzinnig, wanneer hij het onrecht van rijken jegens armen moest ontmaskeren.
Vanaf 1298 trok hij zich terug op het ouderlijk landgoed dat hij had geërfd. Hij richtte er gasthuizen in voor zieken, bejaarden, wezen en zwerfkinderen. Hij sliep zelf op een houten brits met een stromatras. De bijbel diende hem als hoofdkussen. Daarnaast had hij er een kapel en een spreekkamer. Daar aanhoorde hij alle klachten over het onrecht dat de rijken de armen aandeden.
Van overal kwamen armen, analfabeten en rechtelozen zijn hulp inroepen. Vaak ging hij zelf naar het kasteel van een rijke heer om een koe of schaap terug te vorderen, dat door de heer in beslag genomen was, zogenaamd omdat een boer zijn belasting niet had betaald.
Thuis deelde hij elke avond zijn tafel met een hele drom zwervers en bedelaars. Hij was degene die hen bediende en verzorgde. Er wordt verhaald dat op een avond een bijzonder onappetijtelijke verschijning aan zijn poort kwam aankloppen. De man zat onder de zweren en hij stonk afschuwelijk. Ivo liet hem aan zijn rechterhand plaatsnemen. Hij at met hem samen uit dezelfde schotel. De anderen waren nog lang niet uitgegeten, toen de vreemde zwerver alweer opstond om te vertrekken. Bij de deur stak hij zijn hand op en groette allen: “De Heer zij met u.” Onmiddellijk nadat hij door de deur was verdwenen, keerde hij terug, maar nu zo stralend en schitterend en zo’n weldadige geur verspreidend, dat het voor ieder duidelijk was: dit is de Heer zelf. Nog lang daarna hoorde men Ivo verzuchten: “Ik kan het maar nauwelijks geloven dat de Heer aan ons een bezoek heeft gebracht. Ik had Hem ook bijna niet herkend.”
Bij zijn leven al werd hij beschouwd als een groot heilige.
Hij is patroon van Bretagne; van de steden Rennes en Tréguier alsmede van de universiteit van Nantes. Daarnaast is hij beschermheilige van de rechtspraak. Zijn voorspraak wordt ingeroepen voor een goed en eerlijk verloop van een proces. Daarnaast is hij beschermheilige van de juristen (rechtsgeleerden), procureurs, rechters, vrederechters en gerechtsdienaren, advocaten, notarissen en deurwaarders en van alle ministeriële ambten; van pastoors en priesters; van de armen en wezen; bovendien van draaiers en houtbewerkers. De kerk te Tréguier waar hij begraven ligt, is nog altijd een drukbezocht bedevaartsoord.
Hij wordt afgebeeld als advocaat (toga en baret), met een boek bij zich en een schrijfveer. Vooral in Bretagne ziet men hem vaak tussen een arme en een rijke, waarbij hij zich meestal uitdrukkelijk tot de arme wendt.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus, goede Broer,
door de Vader gezonden om ons te heiligen. Moge Gods Geest ons doen werpen in uw armen, opdat wij innig verenigd met U mogen zingen van Gods liefde. Moge zo de wereld proeven van God, verlangend naar zijn vrede, drinkend van zijn genade.
In uw naam. Amen.