donderdag in week 5 door het jaar (oneven jaren)
Uit het boek Genesis 2, 18-25
De schrijver van het boek Genesis onderlijnt hoe beide geslachten een onweerstaanbare aantrekkingskracht op elkaar uitoefenen. Dit is de eerste bezinning over het huwelijk. Wederzijdse aanhankelijkheid tussen man en vrouw is groter dan de banden met hun ouders. De reden hiervan geeft de schrijver van het verhaal: God zelf heeft man en vrouw voor elkaar geschapen.
God, de Heer, dacht: Het is niet goed dat de mens alleen is, Ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.
Toen vormde Hij uit aarde alle in het wild levende dieren en alle vogels, en Hij bracht die bij de mens om te zien welke namen de mens ze zou geven: zoals hij elk levend wezen zou noemen, zo zou het heten. De mens gaf namen aan al het vee, aan alle vogels en alle wilde dieren, maar hij vond geen helper die bij hem paste.
Toen liet God, de Heer, de mens in een diepe slaap vallen, en terwijl de mens sliep nam Hij een van zijn ribben weg; Hij vulde die plaats weer met vlees. Uit de rib die Hij bij de mens had weggenomen, bouwde God, de Heer, een vrouw en Hij bracht haar bij de mens.
Toen riep de mens uit: ‘Eindelijk een gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees, een die zal heten: vrouw, een uit een man gebouwd.’
Zo komt het dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw, met wie hij één van lichaam wordt.
Beiden waren ze naakt, de mens en zijn vrouw, maar ze schaamden zich niet voor elkaar.
Psalm 128, 1-5
Refr.: Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de Heer.
Gelukkig ieder die ontzag heeft voor de Heer,
en de weg gaat die hij wijst:
je zult eten wat je werk opbrengt,
geluk en voorspoed vallen je toe.
Je vrouw als een vruchtbare wijnstok
in het midden van je huis,
je kinderen als jonge olijfbomen
in een kring om je tafel.
Ja, zo wordt gezegend
de man die ontzag heeft voor de Heer.
Ontvang de zegen van de Heer uit Sion,
verheug je in de voorspoed van Jeruzalem,
alle dagen van je leven.
Uit het evangelie volgens Marcus 7, 24-30
Jezus is er voor allen. Ook andere volkeren kunnen op Hem rekenen. Al namen sommige Joden dit niet, Hij is goed voor allen. De genezing van de dochter van de heidense vrouw wil dit ook onderlijnen. Durven wij goed zijn voor iedereen? Ook voor uitgestotenen?
Jezus vertrok naar de omgeving van Tyrus. Daar nam Hij zijn intrek in een huis, en hoewel Hij niet wilde dat iemand dat te weten zou komen, lukte het Hem niet onopgemerkt te blijven.
Integendeel, er kwam al meteen een vrouw die over Hem gehoord had naar Hem toe, en zij viel voor zijn voeten neer. Ze had een dochter die door een onreine geest bezeten was.
Deze vrouw was van Syro–Fenicische afkomst en geen Jodin; ze smeekte Hem om bij haar dochter de demon uit te drijven.
Hij zei tegen haar: ‘Eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen; het is niet goed om de kinderen hun brood af te pakken en het aan de honden te voeren.’
De vrouw antwoordde: ‘Heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen.’
Hij zei tegen haar: ‘Dat hebt u goed gezegd. Ga naar huis, de demon heeft uw dochter al verlaten.’
En toen ze thuiskwam, lag haar kind op bed en bleek de demon verdwenen te zijn.
Van Woord naar leven
Het evangelie van vandaag wil ons tonen dat ‘geloof’ niet goedkoop is. Het is niet vanzelfsprekend. En om dit ten diepste aan te voelen gebeurt het soms dat Jezus ons geloof op de proef stelt. Niet om ons te pesten, maar juist om ons tot dieper geloof te brengen, tot volwassen geloof, tot geloof los van sferen of gemoedstoestanden. Soms wordt ons leven een chaos, en juist die chaos wil God aanwenden om ons te doen groeien in Hem. Hij wil de chaos gebruiken om ons te brengen tot een geloof dat puur is, naakt, afgestorven aan een oppervlakkige ‘ik’ om zichzelf terug te vinden in zijn meest waarachtig ik: het ‘ik’ door God gewild.
Een volkswijsheid leert ons dat een mens soms met zijn hoofd tegen een muur moet botsen om te leren. Da’s een waarheid als een koe. En in het geloof is het niet anders. Soms moet een mens al eens de diepte worden ingeduwd om volwassen te worden. Wanneer de chaos in het leven van mensen de overhand krijgt wordt dikwijls iets nieuws geboren; meer zuiver, meer volwassen.
Dit kunnen gebeurtenissen zijn in ons leven, het kan gaan om dorheid in ons gebedsleven, enz … maar juist deze schijnbaar onaangename kanten van ons leven kunnen ons tot groei zijn. Ze kunnen ons wakker schudden, ons meer of terug in de ‘waarheid’ plaatsen, zuiver voor het aanschijn van de Vader.
Belangrijk is dat we in deze gebeurtenissen het gebed (her)ontdekken, en heel onze situatie bij de Heer brengen. Daar begint alles. De Heer wacht immers tot we gelovig inzien dat ons leven niet afhangt van ons eigen geklungel, maar veeleer van Gods genade. En daar wacht Hij op. Hij, de nederigheid zelf, wacht tot wij nederig worden, tot wij naar Hem toekomen en zeggen: ‘Heer, nu Gij’. En dan kan alles (her)starten. Dan geef je Jezus de mogelijkheid je te leiden, te vormen, te kneden.
Laten ons knielen voor de Heer wanneer ons leven chaotisch is, of dreigt te worden, wanneer het dor en donker is. Laat ons dan innerlijk stil vallen, alles – ons hele zijn – in zijn schoot neerleggen, met een hart dat eerlijk en in alle zuiverheid zegt: ‘Heer, ontferm U’. Een weg van Vrede zal ons te wachten staan.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer,
leer ons dat geloof niet gaat over sfeertjes, gemoedstoestanden, of goesting voor. Leer ons dat geloof gaat over U, over God; Gij die ons vraagt ons aan U te schenken, opdat uw liefde zeer concreet gestalte kan krijgen in ons leven van elke dag. Leer ons rustig deze weg te gaan, zowel bij regen als bij zonneschijn.
In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Onze Lieve Vrouw van Lourdes (1858)
Maria’s verschijningen te Lourdes, Frankrijk
Op 11 februari 1858 kreeg Bernadette Soubirous de eerste verschijning van ‘een vrouwe’, zoals ze zelf zei. Het meisje was de 14-jarige dochter van een werkeloze molenaar. Ze was arm en zo traag van begrip dat ze niet eens de antwoorden van de katechismus uit haar hoofd kon leren. Op 25 februari droeg de Vrouwe het meisje op naar de bron in de rots te gaan die daar vlakbij lag, en van het water te drinken en zich ermee te wassen. Bovendien gaf de Vrouwe te kennen dat er een kapel moest komen ter ere van haar zodat de mensen er naartoe konden gaan op bedevaart. Toen het kind ervan aan de pastoor vertelde, was deze aanvankelijk zeer terughoudend. Hij droeg het meisje op de Vrouwe te vragen naar haar naam. Zij kwam terug met het bericht dat de Vrouwe had gezegd: “Ik ben de Onbevlekte Onvangenis.” Door dit antwoord geloofde de pastoor in de echtheid van de verschijningen. Vier jaar eerder had de paus het dogma afgekondigd van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis. Maar dat een eenvoudig, dommig kind als Bernadette die woorden in de mond nam: dat kon ze eenvoudig niet van zichzelf hebben. Alles bijeen herhaalden zich de verschijningen achttien keer. De laatste vond plaats op 16 juli van datzelfde jaar.
Nog geen veertien dagen later had de bisschop van Tarbes er al een commissie op gezet om te onderzoeken wat hier aan de hand was. Het duurde bijna drie jaar voor ze met haar eindoordeel kwam, dat het hier zeer waarschijnlijk authentieke verschijningen betrof. De gelovigen werd toegestaan naar die plek op bedevaart te gaan. Op aanwijzingen van Bernadette vervaardigde de beeldhouwer J. Fabisch een beeld van de Vrouwe dat vanaf 1864 een plaatsje kreeg in de grot van de verschijningen. In 1876 kon men de kerk inwijden die er gebouwd was. Vijfentwintig jaar later was ook de eronder liggende Rozenkranskerk klaar.
Vandaag de dag komen er elk jaar zo’n twee miljoen mensen naar Lourdes, onder wie vele zieken die er meestal bemoedigd en getroost weer vandaan komen. Sinds de bedevaarten op gang zijn gekomen, zijn er zestig officieel erkende wonderen gebeurd. Van vele andere wonderbare gebedsgenezingen en verhoringen wordt nog onderzocht of zij als wonder kunnen worden erkend. Produceerde de bron op het moment van de verschijning een klein waterstroompje, tegenwoordig geeft ze ruim honderdduizend liter water per dag.
Bernadette werd in 1925 zalig en in 1933 heilig verklaard († 1879; feest 16 april).
Laten wij bidden
Heer,
leer ons dat geloof niet gaat over sfeertjes, gemoedstoestanden, of goesting voor. Leer ons dat geloof gaat over U, over God; Gij die ons vraagt ons aan U te schenken, opdat uw liefde zeer concreet gestalte kan krijgen in ons leven van elke dag. Leer ons rustig deze weg te gaan, zowel bij regen als bij zonneschijn.
In uw naam. Amen.