Anysia van Thessalonica († ca 304)

Anysia van Thessalonica, Griekenland; martelares

Zij was van aanzienlijke afkomst, en had van haar ouders een christelijke opvoeding gekregen, wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Op jonge leeftijd werd zij wees. Omdat zij ernaar verlangde zich als maagd aan Christus toe te wijden, liet ze de slaven van het huishouden vrij, en gaf hun een aanzienlijk bedrag mee om een bestaan als vrije burger te kunnen opbouwen. De rest maakte ze te gelde en liet de opbrengst ervan ten goede komen aan de armen. Vanaf dat moment leidde ze een leven van eenvoud en gebed, waarbij ze zich vooral het lot aantrok van de christenen die omwille van hun geloofsovertuiging gevangen zaten. Het was de tijd dat de keizers Diocletianus (284-305) en Maximianus (284-305) per decreet toestemming hadden gegeven om christenen te arresteren, te vervolgen en te doden.

Zo liep zij eens op straat een soldaat tegen het lijf, die onder de indruk was van haar schoonheid. Hij vroeg haar hoe ze heette en of ze zin had. Verschrikt sloeg ze spontaan een kruisteken en zei: “Ik ben christen en ben onderweg naar mijn broeders en zusters.” Maar de soldaat was niet onder de indruk, hij kwam op haar toe en werd zelfs handtastelijk. Zij duwde hem vol afschuw van zich af en spuwde hem in het gezicht. In een vlaag van woede trok hij zijn zwaard en stak het haar tussen de ribben. Zij bloedde ter plekke dood.

Bron: Kerknet.be

Vandaag hoorden we hoe Hanna dag en nacht in de tempel verbleef en daar al biddend en vastend God diende.

Hanna doet ons denken aan de talloze monialen wereldwijd die, dag en nacht, biddend en vastend, God dienen. Deze mensen, die in de stilte van hun abdijen, verborgen achter kloostermuren, hun leven volledig toewijden aan God, zijn van kapitaal belang voor de Kerk en de mensheid in haar geheel.
Zij houden in alle verborgenheid een vlam brandend die in de samenleving dikwijls tot een klein pitje is geworden.

Niemand ziet hen bezig, weinigen kennen ze, maar door hun wijze van leven geven ze leven aan de Kerk.

Doorheen gebed, vasten en offer schenken zij immers de gehele mensheid aan God als een gebed zonder ophouden. En ook al klinkt het dezer dagen misschien niet echt populair; gebed geeft leven, méér dan we vermoeden. En juist daarom zijn deze mensen van kapitaal belang.

Maar dat geldt ook voor ieder die thuis in alle verborgenheid z’n dagelijks gebed verricht. Als wierook stijgt het in naam van de Heer op naar de Vader, om het terug te schenken aan de wereld opdat zijn liefde zou bloeien in elk mensenhart.

In al haar verborgenheid was Hanna een grote vrouw, samen met al die ontelbare mannen en vrouwen, monniken en leken, wereldwijd, die God dienen door gebed en vasten.

Laat ons deel uitmaken van deze biddende gemeenschap. En in deze corona-tijd hebben we daar misschien net iets meer de tijd voor…

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar Leven.

Goede God,
beziel ons met de gave van het gebed. Schenk ons de moed, de discipline, en vooral het hart dagelijks tot U te bidden. Moge wij in ons gebed U ontmoeten van aangezicht tot Aangezicht, ons hart in Christus, Christus’ hart in het Uwe. Moge daardoor uw liefde stromen in elk mensenhart.
Door Christus, onze Heer. Amen.