HH. Onschuldige Kinderen (feest)

Iedereen, hoe hard of hoe ongevoelig hij zich ook voordoet wordt in het diepst van zijn hart geraakt bij een zinloze moordpartij op onmondige kinderen. Het is een gruwelijk beeld van een goddeloze wereld. Jezus is nauwelijks enkele dagen oud, als hoogmoed en egoïsme Hem tot een vluchtelingenbestaan dwingen.

Uit de eerste brief van Johannes 1, 5 – 2,2

Het bloed van Jezus Christus reinigt ons van elke zonde.

Vrienden,
dit is wat wij Jezus hebben horen verkondigen en wat we u verkondigen: God is licht, er is in Hem geen spoor van duisternis.
Als we zeggen dat we met Hem verbonden zijn terwijl we onze weg in het duister gaan, liegen we en leven we niet volgens de waarheid.
Maar gaan we onze weg in het licht, zoals Hijzelf in het licht is, dan zijn we met elkaar verbonden en reinigt het bloed van Jezus, zijn Zoon, ons van alle zonde.
Als we zeggen dat we de zonde niet kennen, misleiden we onszelf en is de waarheid niet in ons. Belijden we onze zonden, dan zal Hij, die trouw en rechtvaardig is, ons onze zonden vergeven en ons reinigen van alle kwaad.
Als we zeggen dat we nooit gezondigd hebben, maken we Hem tot een leugenaar en is zijn woord niet in ons.
Kinderen, ik schrijf u dit opdat u niet zondigt. Mocht een van u echter toch zondigen, dan hebben wij een pleitbezorger bij de Vader: Jezus Christus, de rechtvaardige. Hij is het die verzoening brengt voor onze zonden, en niet alleen voor die van ons, maar voor de zonden van de hele wereld.

Psalm 124, 2 + 3 + 4 + 5 + 7b + 8

Refr.: Onze hulp is de naam van de Heer.

Was de Heer niet voor ons geweest
toen de mensen zich tegen ons keerden,
ze hadden ons levend verslonden,
zo hevig was hun woede.

Dan had het water ons meegesleurd,
de stroom ons overspoeld,
wij zouden zijn overspoeld
door het ziedende water.

Het net is gescheurd en wij,
wij zijn ontkomen.
Onze hulp is de naam van de Heer
die hemel en aarde gemaakt heeft.

Uit het evangelie volgens Matteüs 2, 13-18

Herodes liet in Bethlehem al de jongens vermoorden.

Na het vertrek van de magiërs, verscheen er aan Jozef in een droom een engel van de Heer. Hij zei: ‘Sta op en vlucht met het kind en zijn moeder naar Egypte. Blijf daar tot ik je weer roep, want Herodes is naar het kind op zoek en wil het ombrengen.’
Jozef stond op en week nog diezelfde nacht met het kind en zijn moeder uit naar Egypte. Daar bleef hij tot de dood van Herodes, en zo ging in vervulling wat bij monde van de profeet door de Heer is gezegd: ‘Uit Egypte heb Ik mijn zoon geroepen.’
Toen Herodes begreep dat hij door de magiërs misleid was, werd hij verschrikkelijk kwaad, en afgaande op het tijdstip dat hij van de magiërs had gehoord, gaf hij opdracht om in Betlehem en de wijde omgeving alle jongetjes van twee jaar en jonger om te brengen.
Zo ging in vervulling wat gezegd is door de profeet Jeremia: ‘Er klonk een stem in Rama, luid wenend en klagend. Rachel beweende haar kinderen en wilde niet worden getroost, want ze zijn er niet meer.’

Van Woord naar leven

Vandaag moeten we het jammer genoeg hebben over onschuldige kinderen die in naam van wereldse tirannie worden afgeslacht… Vreselijk!!

Het is goed om stil te staan bij deze historische gebeurtenis. Dit gegeven is namelijk ook evangelie. Het gaat hier over vergoten onschuldig bloed, een voorafbeelding van wat er binnen een kleine dertig jaar staat te gebeuren op Calvarie. Het zijn de eerste martelaren nog voor hun Heer zelf als martelaar zal lijden en sterven op een kruis.

Laten we eens kijken naar ons eigen hart. Is daar iets te bespeuren van een soortgelijke tirannie? En dan gaat het er niet om dat we kindermoordenaars zouden zijn (laat ons hopen dat niemand dat van ons is), maar dan gaat het om het niet kunnen verdragen dat God met iets bezig is rondom ons. Zoals bij Herodes die het niet kon kroppen dat er een nieuwe ‘Koning’ zou geboren zijn. Hij wist niet wat hij deed… de arme ziel.

Rondom is God soms meer bezig dan we denken. Blindheid, jaloezie, onverschilligheid,… zijn zaken die ons soms in de weg staan om die werkzaamheid van God in anderen, in onze omgeving, te kunnen zien. Laat staan haar te waarderen, te stimuleren of er zelfs voor te kiezen om mee in die boot te stappen. Jammer genoeg blijven we dan dikwijls aan de kant staan, hebben angst voor mogelijk engagement, hebben schrik uit onze comfortzone te moeten treden.

In wezen gaat het over de angst onszelf te verliezen. Konden we maar de diepe vrede en vreugde bevroeden die we zullen ervaren na ons volledig te hebben toevertrouwd aan de Heer. Het zal een heus paasfeest worden; in onszelf, maar ook rondom ons. Want Pasen is er altijd voor de grotere gemeenschap.

Als God met iets bezig is dan gaat het over liefde. Meewerken met Hem is je engageren in die liefde. Christen zijn is achter Gods plan staan en je als arbeider in zijn wijngaard aanbieden. Je bewust niet engageren is eigenlijk zonde. Het is ‘nee’ zeggen tegen de Geest die je hart zo graag in beweging wil zetten richting Pasen.

Vandaag de dag zijn er veel mensen die zich vervelen. Ok, toegegeven, dit komt ook door corona. Het ‘in je kot moeten blijven’ is lastig voor heel veel mensen. Isolement, eenzaamheid, weemoed,… zijn heel spijtige gevolgen. Maar voor het coronaverhaal, en dit zal daarna niet anders zijn, zijn er veel mensen die zich vervelen, die niet weten wat doen, die met veel vrije tijd zitten, soms tot ’s middags in hun bed liggen met de vraag ‘Waarom zou ik opstaan?’,…  Met alle respect voor ieders persoon blijf ik dit merkwaardig vinden. Er is zoveel werk in onze samenleving. Er zijn zovele goede initiatieven die smachten naar mensen die zich engageren. Doorheen al die goede initiatieven snakt God als een bedelaar naar mensen die mee met Hem en anderen ‘ja’ zeggen; ‘ja’ op het goede, ‘ja’ op de liefde. Het is alsof onze samenleving te kampen heeft met verlies aan gemeenschap en solidariteit. Een merkwaardige en bedenkelijke evolutie in deze tijden waar de wereld toch steeds meer één groot dorp wordt.

Wat heeft dit nog te maken met het verhaal van de onschuldige kinderen? Wel, de tirannie die het hart van Herodes beheerste, heeft ook soms ons hart te pakken. We doden dan geen kinderen, maar we doden de mogelijkheid de Heer te ontvangen in de vele kerststallen die zich in deze wereld aanbieden. En daarmee doden we de mogelijkheid tot het uitbouwen van Gods Rijk; we doden het in onszelf, we doden het voor anderen.

Het is kersttijd. Een vreugdevol gebeuren. Maar jammer genoeg hangen er dikwijls donkere wolken boven de stal. En het wordt hoogtijd dat de hemel boven de stal weer opklaart. We moeten niet wachten tot Frank De Boosere beter weer aankondigt. Dat beter weer maken wij zelf, door ons te engageren in de liefde. Laten we met z’n allen onze verantwoordelijkheid nemen, zowel wat betreft ons daadwerkelijk engagement alsook wat betreft ons ‘bidden voor’; ieder naar zijn mogelijkheden en met zijn talenten.

Mogen de evangelies handen en voeten krijgen in ons dagelijks leven.

kris

Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.

Laten wij bidden

Vader,
geef dat niet wereldse tirannie ons mag leiden, maar enkel uw levende Liefde in ons. Ter opbouw van Kerk en samenleving.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.