maandag in week 33 door het jaar (even jaren)
Uit het boek Apocalyps 1, 1-4 + 2, 1-5a
De apostel Johannes, in ballingschap, schrijft aan de kerken van Asia en in hen aan heel de Kerk. Hij vraagt terug te keren naar de tijden van de eerste liefde, geen compromissen te sluiten, maar ons steeds te bekeren.
Openbaring van Jezus Christus, die Hij van God ontving om aan de dienaren van God te laten zien wat er binnenkort gebeuren moet. Hij heeft zijn engel deze openbaring laten meedelen aan zijn dienaar Johannes. Johannes maakt bekend wat God gesproken heeft en waarvan Jezus Christus heeft getuigd; dit heeft hij allemaal gezien. Gelukkig is wie dit voorleest, en gelukkig zijn zij die deze profetie horen en zich houden aan wat hier gezegd wordt. Want de tijd is nabij.
Van Johannes, aan de zeven gemeenten in Asia. Genade zij u en vrede van Hem die is, die was en die komt, en van de zeven geesten voor zijn troon. Schrijf aan de engel van de gemeente in Efeze: “Dit zegt Hij die de zeven sterren in zijn rechterhand houdt en tussen de zeven gouden lampenstandaards verblijft: Ik weet wat u doet, hoe u zich inzet en standhoudt, en dat u boosdoeners niet verdraagt. Zo hebt u mensen die beweren dat ze apostelen zijn, op de proef gesteld en als leugenaars ontmaskerd. U bent standvastig en hebt veel verdragen omwille van mijn naam, zonder te verslappen.
Maar dit heb Ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven. Bedenk van welke hoogte u gevallen bent. Breek met het leven dat u nu leidt en doe weer als vroeger.”
Psalm 1, 1-4 + 6
Refr.: Gelukkig de mens die zich verdiept in de wet van de Heer.
Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt,
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de Heer
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
Zo niet de wettelozen !
Zij zijn als kaf dat verwaait in de wind.
De Heer beschermt de weg van de rechtvaardigen,
de weg van de wettelozen loopt dood.
Uit het evangelie volgens Lucas 18, 35-43
Het was hard voor de leerlingen wat Jezus hen in uitzicht stelde. Zij konden het nauwelijks geloven. Jezus antwoordt met de genezing van een blinde bedelaar. Met hem horen wij de leerlingen en ook onszelf zeggen: ‘Heer, zorg dat ik weer kan zien’. Ook wij hebben geloof en overgave nodig om te begrijpen en te doen wat de Heer van ons vraagt.
Toen Jezus in de buurt van Jericho kwam, zat er langs de weg een blinde te bedelen. Toen de blinde een menigte voorbij hoorde komen, vroeg Hij wat er gaande was. Ze zeiden tegen hem: ‘Jezus uit Nazaret komt voorbij.’
Daarop riep de blinde: ‘Jezus, Zoon van David, heb medelijden met mij!’
Degenen die voorop liepen, snauwden hem toe dat hij moest zwijgen, maar hij schreeuwde des te harder: ‘Zoon van David, heb medelijden met mij!’
Jezus bleef staan en zei dat men de blinde bij Hem moest brengen. Toen deze voor Hem stond, vroeg Hij hem: ‘Wat wilt u dat Ik voor u doe?’
De blinde antwoordde: ‘Heer, zorg dat ik weer kan zien.’
Jezus zei: ‘Zie weer! Uw geloof heeft u gered.’
Onmiddellijk kon hij weer zien en hij volgde Hem terwijl hij God loofde.
Alle mensen die getuige waren geweest van dit voorval brachten hulde aan God.
Van Woord naar leven
Laten we eens stilstaan bij de voorlaatste zin uit het evangelie van vandaag: ‘Onmiddellijk kon hij weer zien, en hij volgde Hem terwijl hij God loofde’.
Elke aanraking die God in Christus aan ons doet is in wezen een aanraking van genezing.
Wanneer je zojuist het ‘Bijbelcitaat’ in je mailbox hebt gelezen, heeft God je aangeraakt met zijn Woord. Zo ook bij het lezen van de ‘lezingen van de dag’.
Moest je vandaag de eucharistie ontvangen, raakt God je in Christus aan doorheen Woord en Brood.
Wanneer wij thuis of op het werk ons in gebed tot God richten, raakt Hij ons aan.
Wanneer wij doorheen de dag daden van liefde stellen, is dat omdat Hij ons heeft aangeraakt, ons heeft aangezet Christus te volgen, ook al doen we dit misschien (nog) niet zoals Hij het werkelijk zou willen.
Wanneer wij anderen daden van liefde zien doen, raakt God ons aan via onze ogen.
Kijk naar al wat broos is in de wereld waardoor Christus heel bijzonder naar ons toekomt met de uitnodiging Hem lief te hebben; een aanraking van God.
Kijk naar je partner of medebroeder/zuster en zie zijn/haar uitnodiging tot liefde, tot het schenken van vergeving, enz… Gods aanraking.
Of kijk naar de pracht van de natuur… een schitterende aanraking van God die heel ons zijn tot diepe verwondering kan brengen.
En zo kunnen we nog uren doorgaan…
Het is goed ons bewust te zijn van het feit dat God ons voortdurend in Christus aanraakt, om vanuit deze aanraking de Heer te volgen zoals de blinde man uit het evangelie van vandaag. Dat volgen zal de genezing steeds verder voltrekken, het zal vrede schenken aan ons hart, en het zal ons tot mensen maken die er vreugde in vinden ‘in God’ te leven.
Laten ook wij, net zoals bij de man uit het evangelie van vandaag, bij elke aanraking van God, kiezen om Christus te volgen. Niet een beetje, niet enkel wanneer we er zin in hebben of wanneer het ons goed uitkomt, maar altijd en overal. En dit in eenvoud, God lovend om Christus in ons leven, en al het goede dat daaruit voortkomt.
kris
Reageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer Jezus,
beziel ons bewustzijn met de gave van uw heilige Geest, opdat wij in al het goede God mogen herkennen; Hij die naar ons toekomt, Hij die ons aanraakt, Hij die ons in U geneest. Schenk ons bij dit ‘zien’ de genade U te volgen, God lof brengend om uw aanwezigheid en al de goede vruchten die Jullie doorheen de mens bewerkstelligen.
In uw naam. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Margareta van Schotland († 1093)
Margareta van Schotland, Edinborough, Schotland; koningin, stichteres & weduwe
Margareta was de dochter van de Engelse koning Edward Atheling en de Hongaarse prinses Agatha. Zij werd in Hongarije geboren, omdat haar ouders door de Noormannen verdreven waren: 1046. Onder haar grootvader, de latere heilige koning Edward de Belijder († 1066), verhuisde de koninklijke familie weer naar Engeland. Daar leefde ze in betrekkelijke rust tot 1066, toen Edward de Slag bij Hastings verloor. Weer moest de koninklijke familie vluchten.
Nu belandde Margareta in Schotland, en maakte daar kennis met de rauwe vorst, Malcolm III. Deze raakte volkomen vertederd van de jonge prinses. We horen van dat moment niets meer over de vrouw met wie hij tot dat moment getrouwd was. Margareta nam volledig bezit van zijn leven: “Hij kwam steeds prompt tegemoet aan al haar wensen en verstandige adviezen; wat haar niet aanstond, stond hem niet aan; waar zij van hield, daar hield hij ook van, puur uit liefde voor haar.” Aldus haar biechtvader Prior Turgot van Durham. Van dat ogenblik af was het dus uit met het platbranden van kerken en kloosters: daar was Malcolm namelijk mee bezig op het moment dat hij zijn jonge bruid leerde kennen. Zij was het liefste een klooster ingegaan, maar nu ze eenmaal op deze plek zat, zorgde ze ervoor dat er nieuwe kerken werden gebouwd, kloosters gesticht en scholen opgericht. Zij was een royaal weldoenster voor de armen. En zij droeg persoonlijk zorg voor de christelijke opvoeding van haar kinderen, daarin bijgestaan door haar geestelijke leidsmannen, de reeds genoemde Turgot en Lanfranc († 1089; feest 28 mei), de aartsbisschop van Canterbury.
Tot haar belangrijkste stichting behoort het klooster van Dunfermline, de plaats waar zij als vluchteling landde en waar Malcolm toen juist de kerk had verwoest. Voor zichzelf richtte zij in haar koninklijk verblijf een soort kloostercel in – deze is onlangs teruggevonden bij opgravingswerkzaamheden. Daar moet zij vol overgave geschreven hebben aan haar persoonlijke Evangelieboek; het wordt tot op de dag van vandaag bewaard in de Bodleian-bibliotheek te Oxford.
Zij stierf op het moment dat één van haar zoons, Edgar, haar het verschrikkelijke nieuws kwam melden dat haar man en haar oudste zoon waren omgekomen in één van de vele slagen die zij te leveren hadden.
Haar reliekschrijn werd opgesteld in ‘haar’ kloosterkerk te Dunfermline. Er begonnen wonderen te geschieden; men zag een licht dwalen rond haar grafmonument; soms waren het vonken. Men meende dat de heilige op deze manier te kennen gaf dat ze graag als heilige vereerd wilde worden. Paus Innocentius IV († 1254) verklaarde haar tenslotte officieel heilig in 1251. Haar schrijn werd voorwerp van grote verering.
Tijdens de troebelen van de Reformatie (halverwege de 16e eeuw) wist de laatste abt van Dunfermline haar stoffelijke resten in veiligheid te brengen. Ze werden naar Frankrijk gesmokkeld, maar daar gingen ze verloren tijdens de Franse Revolutie (1789-1792).
De plaats waar Margareta in Schotland aan land kwam, staat nog steeds bekend als St-Margaret’s Hope. Lange tijd bezat het kasteel van Edinborough een St- Margaret’s Tower en -Gate. Aan de voet van de rots is er nog steeds een bron naar haar genoemd. Volgens de overlevering zou zij die hebben doen ontspringen bij haar aankomst in Schotland.
Zij is patrones van Schotland.
Zij wordt afgebeeld in koninklijke kledij, vaak met een kroon aan haar voeten; soms ook in kloosterkleding met armen en zieken om zich heen. Op bijgaande afbeelding uit de vorige eeuw is zij te zien als vorstin omringd door bedelaars en armen die door haar worden gevoed en welgedaan.
London heeft een (neo-)gotische Margaretakerk, gelegen vlak achter de parlementsgebouwen.
Bron: Heiligen.net
Laten wij bidden
Heer Jezus,
beziel ons bewustzijn met de gave van uw heilige Geest, opdat wij in al het goede God mogen herkennen; Hij die naar ons toekomt, Hij die ons aanraakt, Hij die ons in U geneest. Schenk ons bij dit ‘zien’ de genade U te volgen, God lof brengend om uw aanwezigheid en al de goede vruchten die Jullie doorheen de mens bewerkstelligen.
In uw naam. Amen.