Leestip van de dag – dinsdag 13 juni 2017

KiJoLo doet ogen stralen in Lourdes

De 27-jarige Griet Theetaert (zie foto) gaat al jaren mee naar Lourdes als vrijwilliger van KiJoLo. Hieronder vertelt zij over haar motivatie en ervaringen.

Waar staat Kijolo voor en wat doen jullie juist?

KiJoLo is een groep mensen met en zonder beperking uit het hele bisdom die samen een onvergetelijke week in Lourdes beleeft. De groep bestaat voor de helft uit deelnemers en de helft uit assistenten, die per duo aan elkaar gekoppeld worden. We zijn 24/7 samen en gaan vooral in groep op stap. Ons programma is steeds een mooi evenwicht tussen bezinnende en ontspannende activiteiten. Meestal is er in de voormiddag een viering of een bezinning. We vinden het belangrijk dat alles op het niveau van onze deelnemers wordt aangeboden. Soms voorzien we een eigen viering of bezinning. Zo vertelden we het verhaal van de verschijningen van Bernadette eens aan de hand van een interactief toneel, waarbij Maria letterlijk 18 keer kon verschijnen. In de namiddag is er ruimte voor een stadswandeling, uitstap of spelletjes. Het is leuk elkaar ook op zo’n manier te leren kennen. ’s Avonds is het programma variabel: de kaarsjesprocessie is een jaarlijkse traditie, maar evengoed het vrij podium samen met de overkoepelende bedevaart van Vlaanderens Bedevaarten. Er is voor elk wat wils en de dagen zijn goed gevuld!

Hoe ben je ertoe gekomen om dit te doen?

Mijn moeder en enkele tantes gingen vroeger mee als verpleegkundige naar Lourdes en nog steeds hebben zij een jaarlijkse reünie met een groepje van toen. Al had ik toen niet meteen ambitie om er ook naar toe te gaan.

Vele jaren geleden ging één van die tantes met mijn nonkel en mijn neef mee naar Lourdes met KiJoLo. Dat was toen supergoed meegevallen. Het jaar nadien hadden ze jongeren te kort en ben ik overstag gegaan. Ik weet nog dat ik zeer onder de indruk was van wat ik toen allemaal heb meegemaakt – een positieve indruk, want vele jaren later ga ik nog steeds met veel plezier mee. KiJoLo is als een virus: eens je het hebt, geraak je het niet zomaar kwijt.

Waar haal je de inspiratie om dit te doen?

De grootste drive is de sfeer in de groep. Ik zeg het niet om te stoefen, maar de KiJoLo-sfeer is echt top! ’t Is een groep met heel verschillende mensen, maar Lourdes verbindt ons. Er wordt veel gebabbeld en er is ruimte voor sérieux en voor plezier. Meestal hebben we op het einde van de week een KiJoLo-viering en je voelt dan de samenhorigheid en verbondenheid. Er is een harde KiJoLo-kern, die tijdens de terugreis de datum voor het volgende jaar al in de agenda plaatst, en er zijn elk jaar ook nieuwe gezichten. Wonderbaarlijk genoeg past dat elk jaar goed samen. En het zijn ook contacten die blijven: zelfs al gaan mensen niet mee naar Lourdes, toch zitten we nog in hun hart – zowel bij deelnemers als bij assistenten. Om het kort te zeggen:

je vertrekt fysiek uitgerust en mentaal wat vermoeid van het
werkjaar naar Lourdes, maar je komt omgekeerd terug.

KiJoLo is fysiek intensief door de lange dagen, maar ik heb altijd het gevoel dat ik de hele wereld aan kan als ik terug kom! Echt hartverwarmend!

Welke momenten zal je niet vergeten van je KiJoLo-reizen?

Goh, er zijn niet echt grote dingen. We zeggen altijd dat in Lourdes kleine mirakels gebeuren – en dat is echt zo. Een paar kleine dingen:

• Een stralende glimlach van een deelnemer als die eindelijk het waterpistool heeft bemachtigd en iedereen naar hartenlust kan natspuiten.
• Een wandeling naar Bartrès strandde ooit in een grote weide doordat we de weg niet konden vervolgen. We hebben toen in die weide een viering gehad en hebben daarna gepicknickt. Het was helemaal niet zo gepland, maar blijft wel hangen.
• Een deelnemer die je gedurende de week ziet openbloeien en bij wie je de ogen ziet stralen.
• Een ziekenzalving met onze groep op het einde van de vakantie. Je kent elkaar dan al beter en de sfeer was intens. Zelden zoveel kippenvel gehad.
• Persoonlijk vind ik de momenten in stilte bij de Grot, liefst al wat later op de avond, heerlijke momenten voor mezelf. Het is donker, je hoort het water van de Gave stromen, je ziet de kaarsen aan de Grot, er zijn maar een paar enkelingen aanwezig en je kan daar even alleen zijn met je gedachten. Op zo’n moment kan je echt stilvallen.

In welke mate heeft je engagement bij KiJoLo je beroepskeuze bepaald?

KiJoLo heeft wel een grote invloed gehad. Ik was gecharmeerd door de contacten met de deelnemers en vond dit ook wel echt verrijkend voor mijn leven. KiJoLo heeft me echt mee gevormd. Ik kende voordien niet zoveel mensen met een beperking, en nu zijn ze niet meer uit mijn leven weg te denken. Ik werk nu als orthopedagoge/begeleidster bij volwassenen met een beperking. KiJoLo heeft trouwens altijd mijn werk gekruist: op mijn beide werkplaatsen wonen of werken deelnemers die met KiJoLo meegaan. Het is zalig om op je nieuwe werkplaats aan te komen en door hen heel enthousiast begroet te worden. Zelden zo’n warme ontvangst gekregen! Dus ja, soms denk ik wel dat ik van mijn hobby mijn beroep heb gemaakt.

Wat vind je ervan dat bisschop Lode bij het begin van de vakantie jongeren uitnodigt voor een zendingsviering?

Het is een mooi initiatief, het zal leuk zijn om een kathedraal vol jonge en enthousiaste mensen te zien! Ik vermoed dat het ook leerrijk zal zijn: er zijn veel initiatieven waarvan we het bestaan niet eens weten. Ik denk dat de bisschop er wel in zal slagen om iedereen vol vuur en engagement de zomer in te sturen!

Meer info over KiJoLo vind je via deze website en neem je tijdens de grote vakantie ook een engagement op voor jongeren? Surf dan zeker naar de info over de zendingsviering van IJD Brugge.

Bron: Ijd

KiJoLo in Lourdes