Lezingen van de dag – vrijdag 9 okt. 2015
VRIJDAG IN WEEK 27 DOOR HET JAAR
Uit de profeet Joël 1, 13-15 + 2, 1-2
De profeet Joël kondigt de dreigende komst van de dag van de Heer aan. Hij gebruikt daarbij een beeld van een sprinkhanenplaag naar aanleiding van een of andere natuurramp. Hij nodigt uit tot boete en gebed om voortdurend klaar te zijn voor de komst van de Heer.
Priesters, hul je in rouw, schreeuw het uit, dienaren van het altaar, breng de nacht door met klagen, dienaren van mijn God, want offers van graan en wijn zijn Gods tempel ontzegd.
Kondig een vastentijd af en roep op tot een plechtige samenkomst, verzamel de oudsten en alle inwoners van het land in de tempel van de Heer, jullie God, en roep luid tot de Heer !
O angstwekkende dag! Nabij is de dag van de Heer, de dag van ondergang die komt van de Ontzagwekkende!
Blaas de ramshoorn op de Sion, blaas alarm op mijn heilige berg; laat alle inwoners van het land beven van ontzetting: de dag van de Heer komt! Hij is nabij!
Het is een dag van duisternis en donkerheid, een dag van dreigende, donkere wolken. Als het morgenlicht over de bergen, zo nadert een groot en machtig volk, zoals er nooit tevoren is geweest of ooit nog zal zijn tot in het verste nageslacht.
Psalm 9, 2 + 3 + 6 + 9
Refr.: Recht spreken zal God over de hele aarde.
Ik wil U loven, Heer, met heel mijn hart,
vertellen van uw wonderdaden.
Ik wil vrolijk zijn, U toejuichen,
uw Naam bezingen, Allerhoogste.
U hebt volken bedreigd, goddelozen omgebracht,
hun namen uitgewist voor eeuwig.
Moge de Heer een burcht zijn voor de verdrukte,
een burcht in tijden van nood.
Uit het evangelie volgens Lucas 11, 15-26
Jezus drijft een duivel uit. Tegen de aantijging, dat Hij dit door Beëlzebul, de vorst der duivelen, zou hebben gedaan, getuigt Jezus dat wel degelijk God hiervan aan de oorsprong ligt. Voor Hem is dat een teken dat het messiaanse Rijk gekomen is.
Toen Jezus eens een duivel had uitgedreven zeiden enkelen: ‘Dankzij Beëlzebul, de vorst der demonen, kan Hij demonen uitdrijven.’ Anderen verlangden van Hem een teken uit de hemel om Hem op de proef te stellen. Maar Hij kende hun gedachten en zei tegen hen:
‘Elk koninkrijk dat innerlijk verdeeld is wordt verwoest, en huis na huis stort in. Als ook Satan innerlijk verdeeld is, hoe kan zijn koninkrijk dan standhouden? Jullie zeggen toch dat Ik dankzij Beëlzebul demonen uitdrijf! Als Ik inderdaad dankzij Beëlzebul demonen uitdrijf, door wie drijven jullie eigen mensen ze dan uit? Zij zullen dan ook jullie rechters zijn! Maar als Ik dankzij een kracht die van God komt demonen uitdrijf, dan is het Koninkrijk van God bij jullie gekomen. Wanneer een sterk, goed bewapend man zijn domein bewaakt, dan zijn zijn bezittingen veilig. Maar zo gauw iemand die sterker is hem aanvalt en hem overwint, dan neemt die sterkere hem de wapenrusting waarop hij vertrouwde af en verdeelt hij de buit.
Wie niet met mij is, is tegen mij, en wie niet met mij samenbrengt, drijft uiteen. Wanneer een onreine geest iemand verlaat, trekt hij door dorre oorden op zoek naar een rustplaats. Maar als hij die niet vindt, zegt hij: “Ik zal terugkeren naar mijn huis, dat ik verlaten heb.” En wanneer hij terugkeert, merkt hij dat het schoongemaakt is en op orde gebracht. Dan gaat hij weg en haalt er zeven andere demonen bij, slechter dan hijzelf, en ze nemen daar blijvend hun intrek. En zo is de mens bij wie de demon intrekt er ten slotte veel slechter aan toe dan voorheen.’
Van Woord naar leven
Laat ons eerlijk zijn: ons leven ervaren we dikwijls als een strijd, een strijd tussen goed en kwaad, tussen de goede Geest van God en de boze geest die we satan noemen. Het is alsof wijzelf het toneel zijn van die strijd. Die strijd wordt gestreden in ons gewone leventje van alledag. Weinigen zien het, maar vanbinnen is het soms oorlog.Waar gaat die strijd dan over in het mensenhart ? Je zou kunnen denken dat je al je energie moet steken is het realiseren van een soort heiligheid, vechten tegen het kwaad om als grote winnaar voor God te staan. Theresia van Lisieux dacht dat ook in de eerste tijd van haar kloosterleven. Het werd een soort obsessie, een voortdurend streven naar, een najagen van haar eigen ik. Tot ze een heel andere weg ontdekte, een weg van overgave, je ik verlaten omwille van Hem. Ze zal deze ontdekking de ‘korte weg’ noemen: in wezen veel eenvoudiger en vooral zoveel minder vermoeiend. In plaats van het eigen streven centraal te stellen zal ze zich nu geven aan de werkzaamheid van God. In deze overgave zal ze alles ontvangen om haar weg te kunnen gaan. Gedaan met eigen krachtpatserij, maar een stille voortdurende overgave aan Gods werking. Het is een weg van innerlijke vrede, een weg van intieme paasvreugde in de Heer.Komen tot deze overgave is de werkelijke strijd in het mensenhart. Het kwaad zal ons namelijk influisteren dat we alles zelf moeten doen. We zullen merken dat dat niet lukt en we gaan lauw worden, ontgoocheld geraken, we gaan de strijd opgeven, de weg van het gebed vernauwen tot bijna niets meer, enz… Laten we ons niet verleiden door deze vorm van kwaad. Maar laten we eenvoudig in geloof kijken naar boven: In ons hart, in de eucharistie, in alles wat we doen en laten. Dat is jezelf verliezen, afsterven aan je ego. Het is groeien in God opdat Hij jou tot groei kan zijn.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.Laten wij bidden
Heer Jezus, goede Broer,
wanneer wij in U blijven, zoals Gij in ons blijft, kunt Gij uw werk in ons doen. Wanneer wij ons verwijderen uit U, doen wij ons eigen werk wat heel dikwijls niet het uwe is. Dit nee-woord brengt zeer zeker schade toe aan die diepe eenheid die Gij wilt bewerkstelligen tussen de mensheid en de Vader, en dus schade aan de liefde. Vergeef ons, en trek ons in uw barmhartigheid altijd opnieuw in het vuur van Uzelf. Zo zullen we meer en meer beeld en gelijkenis worden van onze hemelse Vader. Kom Heer Jezus, kom. Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Johannes Leonardi (+ 1609)
Rome, ItaliëHij werd in 1541 geboren in het Italiaanse plaatsje Diecimo, niet ver van Lucca. Hij begon zijn loopbaan als apothekersassistent. Op zijn tweeëndertigste ontving hij de priesterwijding. Een jaar later al stichtte hij een religieuze congregatie die tot doel had de jeugd les te geven en op te voeden. Daarnaast legde hij de basis voor een congregatie van ‘hervormde priesters’: zij wekten aan de heiliging van hun ziel door aan zielzorg en opvoeding te doen, met name bij de armen.
Hij verhuisde van Lucca naar Rome waar hij gasthuizen en scholen aanpaste aan de eisen van de nieuwe tijd. Paus Clemens VIII († 1605) vroeg hem hetzelfde te doen met een aantal kloosterordes van kluizenaars. In 1603 stichtte hij in Rome een college om missionarissen op te leiden.Paus Pius XI († 1939) verklaarde hem heilig in 1938.
Laten wij bidden
wanneer wij in U blijven, zoals Gij in ons blijft, kunt Gij uw werk in ons doen. Wanneer wij ons verwijderen uit U, doen wij ons eigen werk wat heel dikwijls niet het uwe is. Dit nee-woord brengt zeer zeker schade toe aan die diepe eenheid die Gij wilt bewerkstelligen tussen de mensheid en de Vader, en dus schade aan de liefde. Vergeef ons, en trek ons in uw barmhartigheid altijd opnieuw in het vuur van Uzelf. Zo zullen we meer en meer beeld en gelijkenis worden van onze hemelse Vader. Kom Heer Jezus, kom. Amen.