Lezingen van de dag – zaterdag 4 maart 2017
zaterdag na Aswoensdag
Uit de profeet Jesaja 58, 9b-14
De profeet Jesaja verbindt de waarde van de Dag van de Heer met de naastenliefde als waarachtige boetvaardigheid. Als wij zo leven, zal de Heer ons blijven geleiden en zullen wij vreugde vinden bij Hem.
Zo spreekt God de Heer:
‘Wanneer je het juk van de onderdrukking uitbant, de beschuldigende vinger en de kwaadsprekerij, wanneer je de hongerige schenkt wat je zelf nodig hebt en de verdrukte gul onthaalt, dan zal je licht in het donker schijnen, je duisternis wordt als het licht van het middaguur.
De Heer zal je voortdurend leiden, Hij zal je verkwikken in dorre streken, Hij maakt je botten sterk en krachtig.
Je zult zijn als een goed bevloeide tuin, als een bron waarvan het water nooit opdroogt.
Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; fundamenten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld.
Dan zal men je noemen ‘Hersteller van muren’, ‘Herbouwer van straten’.
Wanneer je je voeten rust gunt op sabbat en geen handel drijft op mijn heilige dag, wanneer je de sabbat als een dag van vreugde ziet, de dag van de Heer als een heilige dag, wanneer je hem in ere houdt door niet je gang te gaan, geen handel te drijven of zaken te bespreken, dan vind je vreugde in de Heer.
Ik zal je laten rijden over de hoogten van de aarde en je laten genieten van het land dat Ik je voorvader Jakob in bezit heb gegeven.’
De Heer heeft gesproken!
Psalm 86, 1-6
Refr.: Leer mij uw weg, Heer, om die trouw te volgen.
Hoor mij, Heer, en antwoord mij,
ik ben verzwakt en arm.
Behoed mij, want ik ben U toegewijd, 
red uw dienaar die op U vertrouwt,
U bent mijn God.
Wees mij genadig, Heer,
heel de dag roep ik tot U.
Verblijd het hart van uw dienaar,
naar U verlang ik, Heer.
U, Heer, bent goed en tot vergeving bereid,
uw trouw is groot voor ieder die U aanroept.
Hoor mijn gebed, Heer,
luister naar mijn smeken.
Uit het evangelie volgens Lucas 5, 27-32
Jezus roept iedereen, zelfs tollenaars of andere publieke zondaars. Tijdens de maaltijd bij Levi verduidelijkt Hij zijn zending. Levi zal dat in praktijk brengen en alles achter laten om Jezus te volgen.
Jezus zag hij bij het tolhuis een tollenaar zitten die Levi heette. Hij zei tegen hem: ‘Volg mij!’
Levi stond op, liet alles achter en volgde Hem.
Hij richtte in zijn huis een groot feestmaal voor Hem aan, waarop een groot aantal tollenaars en anderen samen met Jezus aanwezig waren.
De Farizeeën en hun schriftgeleerden zeiden morrend tegen zijn leerlingen: ‘Waarom eet en drinkt u met tollenaars en zondaars?’
Maar Jezus antwoordde: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar wie ziek is wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar om zondaars aan te sporen een nieuw leven te beginnen.’
Van Woord naar leven
Vandaag zegt Jezus ons: 'Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar wie ziek is wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar om zondaars aan te sporen een nieuw leven te beginnen.'Hier raakt Jezus de kern van zijn zending aan, namelijk wat verloren dreigt te gaan nieuw leven in te blazen; het leven van God, het leven dat 'liefde' heet.Elke mens, ook ieder van ons, draagt in zich duistere plekken, waar het licht van de Heer geen plaats krijgt. Het zijn plaatsen die we dikwijls moeilijk kunnen of durven loslaten ... Meer, soms voeden en koesteren we ze.Oppervlakkig gezien geeft het in stand houden van deze plekjes een gevoel van een zeker geluk. Doch wie diep in zichzelf eerlijk is weet dat dit niet het geluk is dat God voor hem droomt. God heeft iets anders met ons voor. En de duistere plekjes in onszelf per se willen behouden verwijderen ons van God, en dus van dat diepe geluk dat Hij ons geven wil.Wie het stil maakt in zijn hart, en God durft in de ogen te zien, zal dit erkennen. Dit erkennen doet pijn. Maar het is een goede pijn, een pijn die nodig is. Belangrijk is niet weg te lopen van deze pijn, maar in deze pijn aanwezig te blijven. Niet als eindpunt, niet stilstaand, maar eerder als springplank naar bekering, naar het zich keren naar God, naar het ontdekken wat God met je leven wil, en naar het gaan van die weg, in overgave aan Christus.In die pijn, en de bekering, zijn we nooit alleen. Jezus is bij ons. Was Hij niet bij ons, we zouden de pijn niet ervaren. Het is de Heer zelf die ons in confrontatie brengt met ons oppervlakkig ikje, om samen met ons af te dalen naar ons ware ik. Deze weg van bekering is puur genade. Het is dan ook belangrijk dat we deze weg biddend gaan, in overgave aan Hem. Wie deze weg alleen wil gaan, los van de Heer, zal al snel op z’n stappen terug keren en vervallen in z’n oude gewoonten, in het leventje dat hij gewend was, in wezen vervreemd van God die roept.Nee, bedoeling is dat we deze weg in overgave gaan, biddend, ons gevend aan Hem die gezonden is om wat gekwetst is weer tot heling te brengen.Christus in ons zal ons tot een goed einde brengen. Groeiend in Hem, zullen we gehoorzaamheid leren; gehoorzaamheid in de meest religieuze betekenis van het woord: gehoor geven aan God die ons vraagt in zijn liefde te treden door deze liefde te worden op de weg die Hij met ieder van ons voorheeft.Laten we, in het ja-woord van de Heer, voor God gaan staan, van aangezicht tot Aangezicht. En als het pijn doet, wees dan dankbaar, en gooi je, in naam van Jezus, in Gods barmhartigheid. Dit zal je brengen naar ongekende diepten waar liefde enkel nog met een hoofdletter zal geschreven worden, omdat daar enkel God is; Hij in u en jij in Hem.En dit bij de bakker, op de werkvloer, in je gemeenschap, in je gezin, tijdens je studie, in je zorg om mensen, in gezondheid, in ziekte, in dorheid, in verzadiging, in je expliciet gebed, in je biddend dienen, in je lijden, in je eenzaamheid, in vrede, in vreugde, dag en nacht, overal en altijd.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Heer,
raak ons aan in de kern van onze duisternis en buig alles om naar uw Licht.
Kom met uw Geest over ieder van ons en schenk ons de gave van het gebed van het hart, waar wij de genezing die Gij aan ons doen wilt van harte mogen beminnen en toelaten.
Heer, moge deze vastentijd een tijd zijn van diepe genade.
Amen.
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Anna van Jezus († 1621)
Anna van Jesus (familienaam de Lobera) ocd, Brussel, België; kloosterlinge.Zij werd op 25 november 1545 in de Spaanse plaats Medina del Campo uit adellijke ouders geboren. Tot haar zevende jaar was zij doofstom. Uit dankbaarheid voor haar genezing legde zij op tienjarige leeftijd een gelofte van devotie af, dat zij zich haar hele leven als maagd aan de Heer zou toewijden. Op 24-jarige leeftijd begaf zij zich naar Avila om zich aan te sluiten bij de grote Teresa († 1582; feest 15 oktober), die op dat moment de Carmelkloosters van Spanje aan het hervormen was: daaruit zou groeien de orde van de ongeschoeide karmelieten. In 1571 legde zij haar eeuwige professie af. Teresa zei van haar, dat zij de capaciteiten had om een heel keizerrijk te besturen. Zo kreeg Zuster Anna van Jesus de opdracht overal waar het maar mogelijk was nieuwe Carmelkloosters te stichten. Na een aantal nieuwe vestigingen in Spanje tot stand gebracht te hebben, werd zij met hetzelfde doel uitgezonden naar Frankrijk en de Nederlanden. In Frankrijk stichtte zij achtereenvolgens de Carmels van Parijs, Pontoise en Dijon. Vanuit die vestigingen kwam het ene na het andere Carmelklooster van de grond: tegen het eind van de 17e eeuw waren er al twee-en-zestig.In de Nederlanden stond zij aan de basis van de Carmelkloosters in Brussel (25 januari 1607), Leuven (4 november 1607) en Bergen (Mons: 7 februari 1608). Uit de snelle opeenvolgingen van deze nieuwe vestigingen kunnen we proeven van welk een kaliber deze vrouw moet zijn geweest. Zij was bezield met het heilige vuur van de Contra-Reformatie en wist katholieken te vervullen van trots en geestdrift om zich met hart en ziel aan hun geloof te wijden.In Brussel kregen de zusters een stuk grond toegewezen door de aartshertogin; daaruit groeide de zogeheten 'koninklijke' Carmel van Parc vlakbij de Naamse Poort. De kapel werd voltooid in 1614 en geldt nog steeds als een van de mooiste kerken van de stad. Intussen stroomden de kandidates toe. Vanuit Brussel werden niet alleen Leuven en Bergen gesticht, maar vervolgens ook Antwerpen (6 november 1612), Doornik (26 oktober 1614) en Mechelen (30 oktober 1616).Deze vestigingen heeft Zuster Anna van Jesus nog tijdens haar leven zien ontstaan. Zij stierf in het door haar gestichte moederklooster te Brussel op 4 maart 1621.Na haar dood zette de vernieuwingsbeweging van de Carmel in België zich krachtig voort. Er verrezen nog Carmelkloosters in Gent (22 september 1622), Ieper (12 oktober 1623), Brugge (7 maart 1626), Luik (29 juli 1627), Aalst (1632), Lier en Vilvoorde (beide in 1648), Kortrijk (27 maart 1649), Dendermonde (1 januari 1652), Namen (23 januari 1673) en Hoogstraten (1678).
Laten wij bidden
raak ons aan in de kern van onze duisternis en buig alles om naar uw Licht.
Kom met uw Geest over ieder van ons en schenk ons de gave van het gebed van het hart, waar wij de genezing die Gij aan ons doen wilt van harte mogen beminnen en toelaten.
Heer, moge deze vastentijd een tijd zijn van diepe genade.
Amen.