Lezingen van de dag – woensdag 12 oktober 2016
woensdag in week 28 door het jaar
Uit de brief van Paulus aan de Galaten 5, 18-25
Aan zijn vruchten erkent men een boom. Aan de vruchten van de Geest kan men nagaan of wij onze zelfzucht gekruisigd hebben en leven volgens de Geest, om zo het koninkrijk van God te erven.
Broeders en zusters,
wanneer u door de Geest geleid wordt, bent u niet onderworpen aan de wet. Het is bekend wat onze eigen wil allemaal teweegbrengt: ontucht, zedeloosheid en losbandigheid, afgoderij en toverij, vijandschap, tweespalt, jaloezie en woede, gekonkel, geruzie en rivaliteit, afgunst, bras– en slemppartijen, en nog meer van dat soort dingen. Ik herhaal de waarschuwing die ik u al eerder gaf: wie zich aan deze dingen overgeven, zullen geen deel hebben aan het koninkrijk van God.
Maar de vrucht van de Geest is liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing. Er is geen wet die daar iets tegen heeft.
Wie Christus Jezus toebehoort, heeft zijn eigen natuur met alle hartstocht en begeerte aan het kruis geslagen.
Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst.
Psalm 1, 1 + 2 + 3 + 4 + 6
Refr.: Wie U volgt, Heer, zal het levenslicht zien.
Gelukkig de mens die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt, 
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de Heer
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Hij zal zijn als een boom,
geplant aan stromend water.
Op tijd draagt hij vrucht,
zijn bladeren verdorren niet.
Alles wat hij doet komt tot bloei.
Zo niet de wettelozen !
Zij zijn als kaf dat verwaait in de wind.
De Heer beschermt de weg van de rechtvaardigen,
de weg van de wettelozen loopt dood.
Uit het evangelie volgens Lucas 11, 42-46
Aan andere mensen vragen wat men zelf niet doet, dat ontneemt ons niet alleen elk recht van spreken, maar maakt ons huichelachtig. Als wij ons dan nog laten eren en dienen, stijgt de huichelachtigheid ten top. Jezus is hier duidelijk over.
Jezus sprak:
‘Wee jullie Farizeeën, want jullie geven tienden van munt, wijnruit en andere kruiden, maar gaan voorbij aan de gerechtigheid en de liefde tot God; je zou het een moeten doen zonder het andere te laten. Wee jullie Farizeeën, want jullie zitten graag op een ereplaats in de synagoge en worden graag begroet op het marktplein. Wee jullie, want jullie zijn als ongemarkeerde graven waar de mensen overheen lopen zonder het te weten.’
Daarop zei een wetgeleerde tegen Hem: ‘Meester, door die dingen te zeggen beledigt U ook ons.’
Maar Jezus zei: ‘Wee ook jullie, wetgeleerden! Want jullie leggen de mensen ondraaglijke lasten op, maar raken die zelf met geen vinger aan.’
Van Woord naar leven
De eerste lezing eindigt met: 'Wanneer de Geest ons leven leidt, laten we dan ook de richting volgen die de Geest ons wijst.'Wie leeft in de Geest draagt een vrede en een vreugde in zich die men niet draagt wanneer men leeft naast de Geest. De vreugde, als gevolg van het leven in de Geest, is een gekregen vreugde; een vreugde die voortkomt vanuit een overgave aan Christus' inwoning; meer: het is een vreugde die haar wortels vindt in Christus.Het is goed ons 'gevoel van geluk' met regelmaat te toetsen aan het evangelie, aan wat de Heer vraagt, aan de liefde. Zo komen we er al snel achter of het een vreugde is van de Geest, of een zelfgecreëerde vreugde die weinig of niets met God te maken heeft.Moge de liefde de norm zijn van al ons doen en laten, de toetssteen van ons handelen, de oorsprong en het doel van ons leven. Moge de heilige Geest ons hart en leven reinigen opdat we het zuivere verlangen in ons mogen dragen een leven te leiden in en door God. Ja, laat ons de naam ‘christenen’ waardig dragen.krisReageren, je eigen woordje plaatsen, of uitwisselen over de overweging, kan via de blog Van Woord naar leven.
Laten wij bidden
Kom heilige Geest,
vervul ons hart met de gave van de liefde, de Heer in hoogsteigen persoon. Moge we diep vanbinnen arm en leeg worden, verlangend naar, en ontvankelijk voor, de Heer. Help ons ons te geven aan Hem, opdat Hij door ons heen steeds opnieuw evangelie kan zijn, liefde voor allen die God ons toevertrouwt. Kom oh Geest. Amen
De Bijbelteksten zijn ontleend aan de NBV21, © Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap.
De korte inleidingen op de lezingen zijn van de hand van Kris.
Herlindis (en Relindis) van Aldeneyk 
(† ca. 750)
Osb, België; abdisZij was van Frankische adel en moet geboren zijn in het laatste kwart van de 7e eeuw. Haar vader heette Adelhard en haar moeder Grinnara of Grinware. Ze had nog een jongere zus, Relindis, en een jonger broertje Erlwin; hij zou later priester worden, althans volgens de legende. Hun ouders waren overtuigd christen. Dat was in deze streken toen nog een nieuwe godsdienst. Om hun dochters een opvoeding te geven, die door en door christelijk was, stuurden de ouders de twee naar het zusterklooster te Valenciennes in Noord-Frankrijk. Na terugkomst bouwden zij met steun van hun ouders op het familiedomein aan de Maas een zusterklooster. Het schijnt zelfs dat de beide jonge vrouwen eigenhandig stenen aansjouwden. Dat is daarom zo opmerkelijk, omdat arbeid toen alleen iets voor slaven was, voor een lager soort mensen; edelen werkten niet; daar stonden ze boven! Op die manier lieten de beide zusters zien dat ze Jezus in zijn eenvoud wilden navolgen. Hij was immers ook slaaf geworden.Zo wordt er verteld dat de twee vrouwen in de rivier keien en steentjes zochten om er op de vloer van de kloosterkerk een mozaïek van te maken. Hun schort gebruikten ze als draagtas. Allebei een zware vracht aan stenen en kiezels torsend kwamen ze op een smal bruggetje hun vader tegen, die liever niet zag dat zijn dochters zich met dergelijke laag-bij-de-grondse arbeid bezighielden. "Wat sjouwen jullie daar met zoveel moeite?" vroeg hij. "Rozen" gaven ze allebei ten antwoord. Daarbij dachten ze misschien aan het kunstwerk dat ze ervan zouden gaan maken in de kerk. Maar toen Herlindis haar schort opende om het aan haar vader te laten zien, zag hij inderdaad alleen maar een enorme bos rozen. Vandaar dat het bruggetje sindsdien ''t leugenbrugske' wordt genoemd.De eerste groep telde twaalf zusters; een symbolisch getal. Herlindis werd de eerste abdis. Onder haar bezielende leiding groeide het klooster snel uit: steeds meer vrouwen sloten zich aan. Oude verhalen vertellen graag dat de grondlegger van het christendom in onze streken, Willibrord († 739), graag in het klooster kwam logeren. Later was ook Bonifatius († 754), Willibrords opvolger, een regelmatige gast. Hij schijnt er zelfs gelogeerd te hebben, toen hij in 754 op weg was naar Friesland. Het zou zijn laatste tocht worden, want hij werd er in de buurt van Dokkum vermoord. Over Herlindis' sterfjaar zijn de bronnen het niet eens: ze verschillen van 745 tot 755. Zij werd als abdis opgevolgd door haar jongere zus Relindis.
Hun graf in de Catharinakerk van Maaseik wordt in ere gehouden tot op dit moment.
Laten wij bidden
vervul ons hart met de gave van de liefde, de Heer in hoogsteigen persoon. Moge we diep vanbinnen arm en leeg worden, verlangend naar, en ontvankelijk voor, de Heer. Help ons ons te geven aan Hem, opdat Hij door ons heen steeds opnieuw evangelie kan zijn, liefde voor allen die God ons toevertrouwt. Kom oh Geest. Amen